Al weken domineert de drama van de vluchtelingen het nieuws. Meer dan 2500 migranten zijn sinds het begin van het jaar voor onze grenzen gestorven, migranten die trachten oorlogen, ellende en chaos in Syrië, Irak en Afghanistan te ontvluchten.
Van deze humanitaire ramp is er alleen een piepklein deel van overlevenden die tot bij ons aankomt. De grote meerderheid van de vluchtelingen – bijna 4 miljoen Syriërs – stapelt zich op in kampen in Turkije (1,94 miljoen), in Jordanië (625.000) en in Libanon waar één persoon op 5 voortaan een vluchteling is.
Neen, het zou geen probleem zijn voor de rijke landen van Europa om een miljoen vluchtelingen waardig op te vangen, en zelfs meer. Dit zou 2 persoon op 1000 inwoners betekenen in de Europese Unie die 508 miljoen inwoners telt.
Maar dezelfde politici die in 2008 in staat zijn geweest 15 miljard euro in één weekend te vinden om de bankiers te redden (en dit alleen voor België), weigeren nu oplossingen te vinden als het om armen gaat.
In tegendeel wakkeren de leiders van de Europese regeringen en de demagogen die het willen worden, al maanden de angst tegenover de vluchtelingen aan. Zo’n handige afleidingsmanoeuvre voor deze politici die de bevolkingen beroven om de kluizen van de bezitters vol te maken.
En als de regeringsleiders vandaag alsof doen schuld te bekennen en de grenzen iets meer te willen openen, is het alleen om hypocrisie bij hypocrisie toe te voegen. De Charles Michel, Merkel, Hollande en Cameron, redders van de armen van de wereld?! Diezelfde die het Griekse volk leeggeplunderd hebben om de banken in staat te stellen de bevolking te blijven afpersen? Hiervoor zou men eerst de militaire ingreep van de Westerse legers in deze landen moeten stoppen en hen in staat te stellen de levenstandaard van de bevolkingen op te trekken. Maar hiervan is er geen sprake. Hun goede wil stopt juist waar de belangen van hun burgerij beginnen, die wapens willen blijven uitvoeren en goedkope koper, olie, katoen, koffie, suiker en cacao willen blijven invoeren, en dat allemaal met de goedkoopste mogelijke arbeidskosten. Het enige dat deze heren-dames ooit hebben gered, zijn de winsten van de kapitalistische klasse.
Maar de meeste walgelijke zijn de vertegenwoordigers van het patronaat. Al een paar dagen zijn ze allemaal bezig de humanisten te spelen. Johnny Thijs, oud-baas van Bpost waar hij duizenden banen heeft geschrapt om de privé aandeelhouders in staat te stellen hun zakken te vullen, durft van liefde te spreken en te willen « deze mensen (…) de kans te geven om geluk te vinden ».
En hij voegt hieraan toe: « voor mij moeten wij onze soms starre en voorbijgestreefde regels en procedures opzijschuiven om deze mensen snel en vlot te integreren in onze samenleving. »
Welke regels en procedures kan een baas te star vinden als het niet over de rechten van de werkers gaat die weerhouden om hen meer uit te buiten? Neen, bazen zijn nooit de verdedigers van het geluk van de mens geweest, maar ze hebben wel steeds geprofiteerd van de ellende om zich te verrijken. Dat gebruiken ze om de werkers in concurrentie te stellen, Vlamingen tegen Walen, migranten tegen inheemse, om de lonen steeds naar beneden te trekken. Wat de vluchtelingen, zoals alle andere werkers, van grote bazen kunnen verwachten, is geen geluk, wel uitbuiting. En de bazen zullen er niet aan twijfelen hun nood te gebruiken in de sociale oorlog die ze tegen de werkende mensen in het algemeen voeren als we ons niet samen verdedigen, inheemse en migrante werkers.
Nu staat men aan een kruising. Alles wordt gedaan om de werkers te verdelen met het doel hen te ontwapenen. Met onze hulp, als we ons laten overtuigen dat het bestrijden van andere uitgebuitenen onze banen en lonen zal kunnen beschermen!
Het zijn de kapitalisten uit de rijke landen die hebben ontslagen, de lonen verlaagd, een heel deel van de jeugd tot de werkloosheid veroordeeld. Het zijn de regeringen in hun dienst die de sociale zekerheid ontmantelen en voor ons oude dagen in de armoede voorbereiden, en het zijn ook zij die verantwoordelijk zijn voor de oorlogen en plunderingen in de rest van de wereld om een paar grote kapitalistische groepen in staat te stellen hun beheersing op de grondstoffen te blijven oefenen.
Zich de middelen geven om dit kapitalistische systeem omver te werpen, dat werkloosheid, ellende en oorlog zaait, is het enige vooruitzicht dat de werkers in staat zal stellen zich te verdedigen. En om zoiets te kunnen doen moeten we bestrijden alles wat ons verdeelt, alles wat in de weg staat van onze eenheid. Het zijn de kapitalisten die we moeten bestrijden, niet de migranten.