Hoofdartikel

Zich verzetten tegen de regressie naar de 19de eeuw!

Het enige wat ontbreekt in het programma van de federale regering om het plaatje compleet te maken is de herinvoering van kinderarbeid, het arbeidersboekje en de 15-urige werkdag!

Uitbreiding van nachtwerk tegen lagere lonen. Pensioenen verlaagd en achteruitgezet. Wijdverspreid onzeker werk. Terugkeer naar het werk van gewonden, zieken, weduwen, ouderen en jongeren vanaf 15 jaar. Meer toezicht op werkgevers. Verlaging van werkloosheidsuitkeringen. Gerichte maatregelen tegen werkers van Arabische en Afrikaanse afkomst. Bezuinigingsbeleid over de hele linie in diensten die nuttig zijn voor de bevolking, …

De lijst gaat maar door. Het programma van de “Arizona”-regering van De Wever en Bouchez beschrijft een enorm politiek offensief tegen de werkers… als de werkers het toelaten!

Veel sectoren zijn openlijk het doelwit.

Spoorwegarbeiders, bijvoorbeeld, riskeren langer te werken voor een lager pensioen. Hetzelfde geldt voor OCMW-werknemers, bezorgers, verpleegkundigen, uitzendkrachten, leraren en soldaten.

Deze maatregelen lokken discussie uit onder collega’s en geven aanleiding tot de wens om terug te vechten. De vakbondsdemonstratie op 13 februari is een gelegenheid om dat te doen.

De regering voert haar aanvallen niet alleen uit tegen leden van bepaalde categorieën of sectoren, maar tegen alle werkers, tegen de arbeidersklasse als geheel. Hiervan bewust worden geeft de kracht en de middelen om zich tegen het offensief te verzetten.

Werkloosheid tot twee jaar beperken. Vervroegd pensioen straffen. Uitzendwerk veralgemenen, flexibele werktijden verergeren en flexijobs vermeerderen. Gewelddadige maatregelen tegen arbeidsmigranten opvoeren om ze nog onzekerder te maken en de verdeeldheid tussen werkers te vergroten… Het doel van al deze maatregelen is om de concurrentie tussen werkers te vergroten en zo een neerwaartse druk uit te oefenen op de lonen als geheel!

De uitbuiting van arbeid overal vergroten is in feite het fundamentele doel van het hele regeringsprogramma. Want het is de uitbuiting van werkers die de rijksten in staat stelt om hun fortuin te vergaren.

De zogenaamde noodzaak om te bezuinigen is slechts een voorwendsel! Als het gewoon een kwestie was van geld vinden, zou de regering het kunnen halen uit de winsten van de miljonairs- en miljardairsfamilies: de Wittoucks, Van Damme, de Spoelberch, Colruyt, D’Ieteren, Van Hool, enz. Maar dat zal ze niet doen omdat de Staat in dienst staat van de kapitalisten!  Het is door de bevolking te laten betalen dat de regering de middelen wil vinden om de cadeaus aan de aandeelhouders en de militaire uitgaven te verhogen.

Voor werkers is het dringend noodzakelijk om het besef te verspreiden dat we deze keer allemaal openlijk worden aangevallen en dat we samen moeten reageren. Zo zullen we de middelen vinden om ons te verenigen in een algemene strijd. En zo’n strijd is de enige manier om onszelf te verdedigen!

En het is niet door ‘beter’ te stemmen (op links) dat we bezuinigingen hadden kunnen voorkomen. In werkelijkheid worden bezuinigingen op internationale schaal doorgevoerd door regeringen, onder druk van de financiële markten, aandeelhouders van banken en multinationals.

Dit is het geval in Frankrijk met de maatregelen die de recente regeringen hebben genomen. En in Duitsland staan achter de politieke crisis ook bezuinigingsmaatregelen op het spel. En in de VS, waar de teams van Trump en Musk aanvallen plannen op arbeidsmigranten en het ontslag van duizenden ambtenaren.

En het offensief van de regeringen komt precies op hetzelfde moment dat een golf van ontslagen en banenschrappingen arbeiders en bedienden in elk Europees land treft. Van Hool, Audi en alle anderen maken deel uit van hetzelfde offensief van de kapitalistische klasse tegen de arbeidersklasse!

Bezuinigingen, ontslagen, crisis en de opmars naar oorlog. Al deze problemen houden verband met elkaar, het zijn de rotte vruchten van het kapitalistische systeem.

We moeten dus op onze hoede zijn voor politici die electoraal voordeel proberen te halen uit de ontevredenheid van werkers.

Het Vlaams Belang zou in Vlaanderen niet meer doen dan Meloni in Italië, of Trump in de VS, en zou de patronale bezuinigingen net zo hard toepassen als de N-VA.

Wat de Waalse linkse politici en syndicale leidingen betreft, zij beweren dat dit een strijd is tussen rechts en links, of erger nog, zoals Paul Magnette, tussen Vlamingen en Walen. Maar men is niet vergeten dat de PS, zo socialistisch als ze beweert te zijn, ook de bezuinigingsmaatregelen toepaste die de grote bazen eisten toen ze in de regering zat!

Linkse politici en syndicale leidingen zullen de werkers geen echte perspectieven en leuzen geven die kunnen helpen om een brede, diepe strijdbeweging te ontwikkelen, die er alleen voor kan zorgen dat de regering in Arizona en de bazen terugkrabbelen.

Een algemene strijd tegen ontslagen, loonsverlagingen en bezuinigingen kan alleen van de werkers zelf komen.

Op 13 februari roepen de vakbonden op tot een demonstratie voor de openbare dienst. Hun slogans zijn uiterst beperkt, net als hun wens om te mobiliseren. En ze kondigen geen militant vervolg aan. Maar dat maakt niet uit! Werkers in zowel de publieke als de privé sector moeten deze kans grijpen, zonder zich te laten tegenhouden door de beperkingen van de syndicale leidingen.

Deze demonstratie zal niet genoeg zijn om de regering terug te dringen. Maar het zal wel een gelegenheid zijn om collega’s, vrienden en familie mee te nemen. Het zal een gelegenheid zijn voor werkers uit verschillende sectoren om met elkaar te praten, om de broederlijke banden te smeden die nodig zijn voor toekomstige strijd. En alleen al door onze aantallen en door het tonen van onze eigen eisen, zal het een gelegenheid zijn om ons te richten, niet tot de regering of de bazen, maar tot alle werkers, om met hen onze opstand en onze vastberadenheid om een gezamenlijke strijd te voeren te delen!