Twee maanden lang onderhandelde Trump met de Iraanse leiders om hun nucleaire programma te beperken. Uiteindelijk gaf hij Netanyahu groen licht om Iran aan te vallen. 

Dit is weer een stap in de richting van een totale oorlog. Voor de bevolkingen in het Midden-Oosten is dit, na de systematische bombardementen op Gaza, Libanon, Syrië en Irak, een nieuwe duik in barbaarsheid.

Het enige alternatief voor de chaos die wordt gecreëerd door de regeringen die oorlogen voeren, is dat mensen in opstand komen tegen het imperialisme!

Er is geen andere weg. De imperialisten zullen niet stoppen. In naam van de belangen van de bankiers en aandeelhouders van de multinationals zijn de leiders van de imperialistische landen, geleid door de VS en dan door Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en België, bereid om elke gruweldaad te begaan!

Of het nu gaat om de afslachting van de Palestijnen, de bombardementen op Libanon, de destabilisatie van Syrië, de aanvallen in Jemen en nu de oorlog tegen Iran… het is het extreemrechtse regime van Netanyahu dat ze uitvoert, maar het zijn de machtigste imperialistische landen, geleid door de VS, die ze steunen en er zelfs over beslissen. 

Hun doelen zijn altijd hetzelfde: grondstoffen en handelsroutes in handen krijgen en hun concurrenten domineren. Het is dit systeem, gebaseerd op privébezit, uitbuiting en concurrentie, waar we vanaf moeten.

Het is al meer dan 150 jaar aan de gang!

Sinds het einde van de 19e eeuw zijn de kapitalisten van de rijke landen altijd oorlog blijven voeren, overal waar ze winst kunnen maken en bevolkingen kunnen uitbuiten.

In het Nabije en Midden-Oosten deelden Engeland, Frankrijk en Italië het Turkse Rijk (Ottomaanse Rijk). Ze drongen zich met geweld op aan de bevolkingen om ze uit te buiten. In de 20e eeuw werd elk land in de regio getroffen door bombardementen en militaire interventies: Marokko, Algerije, Tunesië, Libië, Egypte, Soedan, Palestina, Syrië en Irak.

Geen enkel volk is eraan ontsnapt. Geen “staakt-het-vuren”, geen “diplomatieke resolutie”, geen VN-verklaring heeft het geweld van kapitalistische legers om hun overheersing op te leggen en hun winsten veilig te stellen, kunnen voorkomen.

Alleen de opstanden van de volkeren begonnen andere perspectieven te openen dan de overheersing van de imperialisten! Vooral na de communistische arbeidersrevolutie van 1917 in Rusland.

Al in de jaren 1920 verspreidde een opstand die in Egypte begon zich naar Syrië, Libanon en zelfs Irak en bracht de regimes waar de imperialisten op steunden aan het wankelen! Rond 1936, op hetzelfde moment dat de arbeidersklasse in Europa in opstand kwam, kwamen arbeiders in Arabische landen in opstand in een golf van stakingen, opstanden en demonstraties die zich verspreidde van Marokko tot Irak, via Tunesië, Algerije, Syrië, Egypte en Palestina!

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog kwam de arbeidersklasse in veel landen in opstand en alleen ten koste van bloedbaden konden de Europese mogendheden hun overheersing handhaven.

De opstanden zijn nooit opgehouden.

Maar het stalinisme weerhield de arbeidersklasse ervan een strijd te leiden om hun bourgeoisie omver te werpen en de macht te grijpen, en uiteindelijk waren het eerst nationalistische bewegingen en daarna religieuze bewegingen die aan het hoofd van Staten kwamen te staan.

Het stalinisme had de arbeiders-, communistische en revolutionaire partijen vernietigd die andere perspectieven hadden kunnen openen door de opstandige volkeren te verenigen in een strijd tegen het imperialisme, waarbij de door de imperialisten getrokken nationale grenzen werden overschreden.

De min of meer verre opvolgers van het stalinisme, zoals in Rusland en China, zijn geïntegreerd in het kapitalisme en bieden geen oplossing voor de mensheid.

Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme en de verspreiding van oorlogen, moeten we dit perspectief van revolutie tegen het kapitalisme herontdekken. En dat betekent de wederopbouw van revolutionaire arbeiderspartijen, die de enige zijn die arbeiders in staat kunnen stellen om niet alleen dictatoriale regimes omver te werpen, maar ook een einde te maken aan het imperialisme dat de planeet domineert, en een wereld op te bouwen die vrij is van barbarij. 

Het is zeker dat de volkeren van Palestina, Iran, Israël en elders niet zullen accepteren om voor altijd de prijs te betalen van bloedbaden, oorlogen, ellende en ontheemdingen. Er zullen opstanden uitbreken.

De wederopbouw van revolutionaire arbeiderspartijen is noodzakelijk. En ook al is de oorlog er nog niet, we moeten ons voorbereiden en organiseren. Ten eerste om onze belangen als werkers te verdedigen, tegen onze eigen kapitalisten, en ook om de ontwikkeling van revolutionaire partijen in andere landen te helpen.