Mercosur: de tegenstellingen van vrijhandel

Tijdens de demonstraties van de boeren werden vrijhandelsovereenkomsten voor landbouwproducten op grote schaal door de boeren aan de kaak gesteld. De patronale vakbonden van landbouw roepen de regering op om niet voor het vrijhandelsakkoord “Mercosur” te stemmen, dat voorziet in de verlaging of afschaffing van douanerechten tussen Zuid-Amerikaanse landen en de Europese Unie. De Waalse en Franse regeringen hebben beloofd niet voor het akkoord te stemmen.

Het valt nog af te wachten wat ze uiteindelijk zullen beslissen. Maar vandaag zijn de regels van de vrijhandel binnen de Europese Unie en internationaal opgesteld door de leiders van de rijkste landen – waaronder België – ten voordele van hun kapitalisten. Zodat ze hun markten en afzetmarkten kunnen blijven uitbreiden.

Het zijn de grootste landbouwers en voedselverwerkende bedrijven die profiteren van vrijhandel. Als het bijvoorbeeld gaat om de varkens-, rundvlees- of pluimveehouderij, betekent het importeren van soja uit Zuid-Amerika dat producten goedkoper kunnen worden geproduceerd. Op dezelfde manier willen de grote aardappel-, melk-, koekjes- en chocoladebedrijven de douanerechten met Zuid-Amerikaanse landen verlagen, zodat ze hun producten kunnen exporteren en hun markten kunnen uitbreiden.

In deze kapitalistische wereld zijn alle productie en handel onderworpen aan de wetten van de concurrentie en het winstbejag, wat leidt tot desorganisatie en chaos. Daarom is er een tegenstelling tussen de belangen van kleine boeren die weinig exporteren en zich willen beschermen tegen concurrentie uit de landen van Zuid-Amerika en de grote landbouwbedrijven die hun export naar diezelfde landen willen vergroten. Deze tegenstelling wordt onder het kapitalisme opgelost door het verdwijnen van de kleine familieboerderijen.

Maar we kunnen niet achteruit. De integratie van de hele mensheid in één wereldeconomie betekent een vooruitgang, ook al heeft het kapitalisme dit bereikt met zweet, bloed en wijdverspreide ellende! De enige oplossing is om verder te gaan door het privé-eigendom van banken en grote bedrijven af te schaffen, zodat alle productie wordt georganiseerd onder de controle van de bevolking, in het algemeen belang van iedereen.