Tot hoe ver zal de Israëlische regering gaan in het afslachten van de bevolking in Gaza ?
In 120 dagen heeft het Israëlische leger meer bommen op Gaza gegooid dan de Verenigde Staten op Irak in 2003. Met 28.000 doden, plus al diegenen die begraven liggen onder het puin, en 100.000 officieel geregistreerde gewonden, is deze kleine strook land veranderd in een knekelveld. En nu bereidt Netanyahu zich voor op een offensief op Rafah!
In deze stad in het zuiden van de Gazastrook wonen nu 1,4 miljoen Palestijnen, meer dan de helft van de bevolking van Gaza! Voor de meeste Palestijnse vluchtelingen is Rafah hun vierde of vijfde gedwongen verplaatsing. Maar voor Netanyahu is dit geen probleem: “burgers zullen moeten evacueren”.
Dit evacuatieplan alleen al is angstaanjagend. De vluchtelingenbevolking in Rafah overleeft in geïmproviseerde tenten, met gewonden, kinderen, ouderen en zieken, allemaal leeggezogen. Hun leven hangt af van de draad die hen verbindt met de water- en voedselvoorraden die door NGO’s worden geleverd. En de Israëlische regering, en daarmee ook de Verenigde Staten en hun bondgenoten, hebben de financiering van het VN-agentschap Unrwa, hun laatste reddingslijn, stopgezet.
Netanyahu verklaart dat het Israëlische leger zijn offensief in Rafah zal uitvoeren, zelfs als Hamas de gijzelaars vrijlaat, waarmee hij opnieuw aan de Israëli’s en de hele wereld laat zien dat de terugkeer van de gijzelaars verre van zijn prioriteit is. Netanyahu rechtvaardigt dit beleid met de noodzaak om de laatste schuilplaatsen van Hamas-strijders te vernietigen. In werkelijkheid is het een beleid van terreur tegen de hele bevolking.
“Zolang deze mensen gezond zijn, zullen ze blijven vechten. Maar als we ze alles ontnemen, kunnen we de oorlog stoppen”, zei een Israëlische kolonist, klaar om een etnische zuivering uit te voeren.
Natuurlijk doen Amerikaanse en andere leiders alsof ze zich zorgen maken over het onvermijdelijke dodental van dit offensief. Maar ze beperken zich allemaal tot het vragen aan de Israëlische leiders om “serieus na te denken”. Bovenal leveren de Verenigde Staten de munitie en de dodelijke apparaten die nodig zijn om deze oorlog te voeren.
Terwijl dit terreurbeleid erop gericht is om de Palestijnen van Gaza voor vele jaren te breken, baart het ook de volgende generaties rebellen en strijders.
Wanneer de geweren zwijgen, zal niemand vrede kennen. Niet de Palestijnen, die om hun doden zullen rouwen en hun gevechtskracht weer zullen opbouwen. Noch de Israëli’s, die permanent met hun handen op de trekker leven, achter steeds hogere muren.
Sinds de oprichting van de Staat Israël verzekerden zijn leiders, gesteund door de imperialistische wereld, de Joden dat ze hen vrede en veiligheid zouden garanderen, ver van het antisemitisme en de genocide waarvan zij slachtoffers zijn geweest.
De Arabieren hadden niets te maken met de vervolgingen die culmineerden in nazi-Duitsland, met de min of meer openlijke medeplichtigheid van de andere grote imperialistische landen, maar het was over hun rug dat de belofte werd gedaan om een toevluchtsoord voor de Joden te bouwen.
Een totaal illusoire belofte omdat, zoals Karl Marx zei, “een volk dat een ander volk onderdrukt nooit vrij kan zijn”. En in de 75 jaar van zijn bestaan is Israël bijna onafgebroken in oorlog geweest. Zolang de kolonisatie, wreedheden en slachtpartijen tegen de Palestijnen doorgaan, zal de Joodse bevolking van Israël noch vrede noch veiligheid kennen.
De tragedie die in Gaza plaatsvindt, zal de toekomst van het Midden-Oosten voor de komende decennia bepalen. En wie kan er zeker van zijn dat het niet de hele planeet in vuur en vlam zal zetten?
Zelfs de Verenigde Staten vrezen van wel. En terecht! Haar beleid van plundering en alle oorlogen die ze heeft gevoerd in het Midden-Oosten hebben geleid tot algemene instabiliteit daar.
De oorlog in Gaza heeft al gevolgen in Beiroet en Zuid-Libanon, waar talloze Palestijnse vluchtelingenkampen zijn en waar de door Iran gesteunde Hezbollah een Staat in een Staat is. Het heeft zich verspreid naar de Rode Zee, waar de Houthi’s van Jemen commerciële schepen aanvallen. Het is opnieuw opgedoken in Irak en Syrië, waar talloze milities gedijen op de verwoesting en haat die door opeenvolgende westerse interventies zijn gezaaid.
In feite is de oorlogsspiraal begonnen. En de imperialistische machten, die het conflict tussen de Joden en de Arabieren van Palestina hebben gecreëerd, zijn niet in staat om het te stoppen. Het enige alternatief voor deze opmars naar oorlog is het alternatief dat de uitgebuitenen van de hele wereld zouden kunnen vertegenwoordigen door hun eigen leiders en de kapitalistische orde die zij belichamen aan te vallen.