De schuld van de Belgische Staat bedraagt bijna 107% van de BBP, tegen 87% in 2007, voor de bankcrisis. In 7 jaar, ondanks “de belangrijkste besparingen sinds de 2de wereldoorlog” (dixit Di Rupo) is de schuld met meer dan 100 miljard gestegen.
Dit geld is niet voor de pensioenen uitgegeven, noch voor de werkloosheidsuitkeringen, noch om een beter onderwijs te verzekeren of beter vervoer voor de bevolking. Waar is het naartoe gegaan? In welke kluizen is het verdwenen?
Dit is de vraag die men moet stellen, eerder dan nieuwe inspanningen aanvaarden.