De syndicale leidingen roepen op tot een nationale betoging deze donderdag. We moeten met zoveel mogelijk ernaartoe gaan!
Het ontbreekt niet aan redenen om boos te zijn en om te eisen. Sinds de bankcrisis van 2008 betalen de werkende mensen de tol voor de nieuwe verergering van de kapitalistische crisis, waarvoor ze helemaal niet verantwoordelijk zijn.
De banken, de grote bedrijven en hun aandeelhouders hebben de crisis door hun blinde winstdorst veroorzaakt. Maar ze zijn zich blijven verrijkt. De grote burgerfamilies hebben op alle regeringen kunnen rekenen om de werkende bevolking te doen opdraaien voor de crisis. Het geld dat ontbreekt voor onze pensioenen, in het onderwijs, in de gemeenten, enz. is in hun kluizen verdwenen.
Donderdag is het de eerste keer in 6 jaar dat deze dramatische episode van de kapitalistische crisis duurt, dat de werkers van alle sectors worden opgeroepen om samen te betogen. En dit is een goede zaak, want het is alleen samen dat we ons zullen kunnen verdedigen.
Maar we moeten daar niet de dupe van worden!
Iedereen heeft opgemerkt dat de maatregelen van de regering Di Rupo even hard waren voor de werkers, en toch hebben die niet dezelfde reactie veroorzaakt van de syndicale leidingen. Wat anders is, is dat de socialistische partijen, samen met het CDH, in de oppositie zitten. De syndicale leidingen vrezen dat het patronaat en de regering hen het beheer van de werkloosheidsuitkeringen gaan ontdoen, ze zijn er ook ongerust over dat het patronaat en de regering de moeite niet meer doen om met hen te onderhandelen, terwijl de vakbonden de werkers op straat oproepen.
En als ze vandaag willen tonen dat ze ons kunnen mobiliseren, kunnen ze zich morgen ook wel tevreden stellen met een geste van de regering en het patronaat om ons te demobiliseren.
De patronale kamp kan bijvoorbeeld afzien van het optrekken van de pensioenleeftijd tot 67, maar alle andere maatregelen die de lonen en de pensioenen dramatisch en duurzaam zullen verminderen, behouden. Het kan ook afzien van de indexsprong en zich tevreden stellen met een manipulatie van de index die hetzelfde gevolg zal hebben. Het kan beslissen de syndicale apparaten garantie te geven dat hun rol (op kort termijn) niet wordt aangetast in de betaling van de werkloosheidsuitkeringen. Het kan garanderen dat de onderhandelingen zoals vroeger zullen blijven verlopen…
De syndicale leidingen zouden zich met dat bijna niets tevreden kunnen stellen en zeggen dat ze iets hebben verkregen, dit zou niet de eerste keer zijn dat het zo gaat. Maar voor de werkers zou dit niets veranderen en de toestand zou steeds even moeilijk zijn.
Daarom zal het volgen van de syndicale oproep om onze woede te tonen niet voldoen. We moeten onze eigen doeleinden hebben, onze eigen eisen, onze eigen politiek en we moeten met veel zijn om die te laten horen!
De werkers hebben maar hun loon om te leven en ze moeten het verdedigen. In deze crisistijd en met een dalende verkoop hebben de kapitalisten maar één mogelijkheid om hun winsten te verhogen of ten minste te behouden: onze lonen verlagen. De indexsprong en de manipulatie hiervan, de maatregelen om de pensioenen te verlagen, de werklozen van hun uitkeringen ontdoen, om hen te verplichten om het even welke job in om het even welke omstandigheden te aanvaarden… al deze maatregelen hebben als doel de patroons in staat te stellen ons nog meer uit te buiten.
Maar zelfs als we erin slagen de regering op één of andere maatregel terug te dringen, zou het niet tot veel dienen als we er niet naartoe streven de ontslagen tegen te houden, die de hardste en meest vastbesloten aanval tegen de lonen is. Want het is deze massale werkloosheid die de patroons in staat stelt een perma-nente chantage uit te oefenen op de lonen en op de werkomstandigheden.
Men moet het verbod op ontslagen opleggen, samen met het verdelen van het werk onder iedereen, zonder loonverlies!
Alleen op deze manier zal men de aandeelhouders van Delhaize, van de banken, van Ford, ArcelorMittal, Caterpillar, enz. kunnen weerhouden de werkende mensen in de armoede te blijven drijven.
Natuurlijk eist dit een strijd van een totaal andere omvang. Maar het is achter deze doeleinden dat de arbeidersklasse de kracht zal hebben om de kapitalisten tegen te houden de hele maatschappij naar ellende en chaos te drijven. Des te meer dat het stakingsrecht, met de minimumdienst in de openbare sectors, het mikpunt van de regering is.
Zo moeten we de betogingen en de piketten gebruiken om de eisen van de onze klasse te bespreken en de banden te hervatten die ons in staat zullen stellen de strijd verder te voeren, ook wanneer de syndicale directies die zullen willen stoppen!