Moeten de toekomstige bruggepensioneerden nu werk zoeken op een “passieve” of “aangepaste” manier? Terwijl de ministers en syndicale leiders voor de galerij met de woorden spelen, blijft het patronaat de klassenstrijd meedogenloos te voeren.
De regering is op niets achteruitgegaan, en in de bedrijven voelen de bazen zich sterk om hun wil ongebreideld op te leggen. En niet alleen zullen de bruggepensioneerden werklozen zoals anderen zijn, maar het is duidelijk dat de kapitalistische klasse geen rekening zal houden met overeenkomsten, ook al zijn ze door bazen getekend.
Een maatregel over de bruggepensioneerden, een maatregel onder veel anderen, maar die door zijn duidelijke absurditeit opmerkelijk is. Neen, de regering probeert niet oplossingen te vinden voor de werkgelegenheid in het voordeel van allemaal, zoals de beroepsleugenaars die in het voordeel van de kapitalisten regeren, het beweren.
Er is maar één reden voor dat allemaal. En het gaat zo: alles wat de werkers verliezen, laat de winsten van de kapitalisten stijgen.
Een rapport van Oxfam stelt dat de 1% rijksten in de wereld zo’n 48% van de totale rijkdom op deze aarde bezitten, bijna evenveel als de resterende 99%. Sinds 2009 is dat deel van de rijkdom met 4% gestegen. Gedurende 5 jaar hebben de werkers, ook in de rijke landen, hun levensstandaard zien achteruitgaan. Waarom? Om de bevolkingen de terugbetaling te eisen van een schuld die gemaakt is om de financiers te verhelpen… Om de competitiviteit van de bedrijven te verhogen… Om het hoofd te bieden aan een tekort van de sociale zekerheid die door de bedrijven is gemaakt omdat ze minder bijdragen betalen…
Miljarden zijn op deze manier overgedragen van onze zakken naar de schatkist en van de schatkist naar de kluizen van de banken, van hun aandeelhouders en van hun rijke klanten. En dit blijft op een steeds sneller tempo duren.
Elke nieuwe stap achteruit die aan de werkende klasse wordt opgelegd zal ons van de volgende crisis helemaal niet redden. Integendeel dit kan alleen maar de werkloosheid verergeren, en nieuwe ineenstortingen veroorzaken die nog erger zullen zijn omdat de speculanten voortaan duizenden miljarden euro en dollar meer ter beschikking hebben.
In dat systeem dient het werk van de loontrekkenden ertoe de fortuinen van een klein aantal te vergroten, terwijl zij niets anders weten te doen dan met dat geld te speculeren. Zo’n systeem is een kanker en men zal die niet met pleisters kunnen genezen. Het brugpensioen heeft het mogelijk gemaakt tijdens enkele jaren de werkloosheid een beetje minder pijnlijk te maken. Maar zelfs dit wil de kapitalistische klasse vandaag verwijderen. Op dezelfde manier leggen de bazen ontslagrondes massaal op en maken ze de jacht op de kleinste seconde pauze en de kleinste sociale uitgave die ze overbodig beschouwen.
Dit systeem is niet menselijk, het is niet levensvatbaar, men moet het omverwerpen. De economie moet aan de kapitalisten losgerukt worden om die aan de belangen en aan de controle van het grootste aantal te onderwerpen. Alleen door de kapitalisten te onteigenen zal er een einde komen aan de ellende, de crisissen en de oorlogen voor de winst.
We zijn zover niet. En dit zal niet mogelijk zijn vooraleer de werkende mensen een revolutionaire partij voor hun eigen hebben, een militante organisatie die niet bang is de krachtverhoudingen te gebruiken om de macht van de kapitalisten te bedreigen en omver te werpen.
Duidelijk kunnen de syndicale leidingen het niet aan. Van alle kanten van hun bestaan hebben ze banden met het kapitalistische systeem, ze hebben geen ander vooruitzicht dan proberen koste wat kost hun rol te redden van bemiddelaar en onderhandelaar terwijl de kapitalistische klasse overgegaan is naar zware wapens in haar oorlog tegen de arbeidersklasse.
De oproepen van de syndicale leidingen tot betogingen provincie per provincie, en per sectors, kunnen niet de nodige mobilisatie creëren om het patronaat terug te dringen. Maar precies daarom moet men de syndicale leidingen betogingen niet laten organiseren onder het teken van de berusting. We moeten integendeel komen om de stem van de woede te laten horen.
Werkers die de stappen achteruit niet meer willen aanvaarden om de miljardairs nog meer te verrijken, moeten van hen laten horen. Werkers die het normaal zouden vinden dat men van de enorm grote winsten nemen om te garanderen dat elke werker, elke werkloze, een werk en een loon krijgt. En die denken dat de werkers niet moeten betalen voor de schuld van de bankiers en van de rijke speculanten!