In een atelier hebben de werkers nee gezegd. Nee tegen deze verhoogde werkdruk! Nee tegen nog meer uitputting. Nee tegen deze aanval van de directie. Nee.
Ze legden het werk 20 minuten stil om uiting te geven aan hun weigering en hun ongenoegen.
Een werkonderbreking van 20 minuten is zeker niet genoeg om de directie van mening te doen veranderen.
Maar een eerste werkonderbreking is een teken. Een teken dat sommige mensen in het bedrijf zich van één ding bewust zijn: de enige grens aan de uitbuiting wordt bepaald door de werkers zelf. De enige manier waarop arbeiders zichzelf kunnen verdedigen is door terug te vechten in de strijd die de bazen tegen hen voert.
Deze arbeiders hebben de enige weg voorwaarts aangewezen.
Veel anderen hoorden over de staking, dachten dat ze gelijk hadden en probeerden te achterhalen met hoeveel ze in de atelier waren. In werkelijkheid voelt de meerderheid van de werkers het: als we ons laten doen, verliezen we alles, onze gezondheid en al onze koopkracht.