De wereld wordt tot aan de tanden gewapend. Landen worden vernietigd door oorlog onder de ogen van iedereen: in Oekraïne, in Gaza, maar ook in Congo, Yemen en in tientallen andere landen. Bevolkingen komen in opstand tegen ellende, zoals in Nieuw-Caledonië. Anderen verzinken in het geweld van gewapende bendes, zoals in Haïti.
Maar in België is de verkiezingskomedie dat elke partij de sleutels tot geluk in handen heeft, alsof de wereldwijde rampen veroorzaakt door het kapitalisme ons nooit zullen bereiken.
Met nog enkele weken te gaan voor de verkiezingen onthult rechts – en ook Vooruit – ongegeneerd hun voornemen om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken voor werkers die ontslagen worden, ook door multinationals met recordwinsten zoals Colruyt, Delhaize, VW en Pfizer. Rechts roept openlijk op tot het stopzetten van de bouw van sociale woningen, tot de uitbreiding van flexijobs en de legalisering van de 48-urige werkweek. En de loonindexering wordt ter discussie gesteld.
Links staat bol van demagogische beloften over het belasten van miljonairs. Maar socialisten en groenen hebben nog nooit geprobeerd om de rijken de huidige belastingen daadwerkelijk te laten betalen, ook al lopen belastingontduiking en -ontwijking in de honderden miljarden.
En wat doen regeringen met het belastinggeld? Ze overladen bedrijven met subsidies en overheidsopdrachten, vooral om de uitgaven voor bewapening te verhogen. En tot zover de behoeften van de bevolking.
In Vlaanderen neemt het Vlaams Belang een aantal van de sociale beloften van de PVDA over, maar doet alsof die alleen voor Vlamingen gelden. Maar werkers verdelen op basis van de taal die ze spreken of van hun nationaliteit zal de lonen niet doen stijgen, geen enkel ontslag voorkomen of de nodige betaalbare woningen bouwen.
Waar zal dit allemaal toe leiden na de verkiezingen? Een politieke crisis, zoals zo vaak het geval is. Dan zal er onder druk van de financiële markten een coalitieregering worden gevormd op basis van een akkoord voor een beleid dat zich gemakkelijk laat raden: een tsunami van bezuinigingsmaatregelen die de hele bevolking in het noorden en zuiden van het land zullen treffen, een stortvloed van cadeaus aan grote bazen en miljardairs.
Bij deze verkiezingen hoort niemand de werkers, want daar zijn verkiezingen niet voor! De miljoenen stemmen van de werkende klasse zijn onhoorbaar wanneer ze elk hun individuele problemen aankaarten. Hoe ga ik mijn hypotheek betalen als ik mijn baan verlies? Hoe ga ik om met de werkdruk? Wie past er op de kinderen terwijl ik werk? Wat moet mijn dochter eten als ik geen geld heb? In werkelijkheid hebben alle werkers met dezelfde problemen te maken.
Al deze problemen zijn het resultaat van keuzes, natuurlijk niet van de keuzes van de werkers, maar integendeel die van de heersende klasse, de kapitalistische klasse.
Wie beslist over afvloeiingsplannen? Wie besluit 70% van de winst aan de aandeelhouders te geven en weigert de lonen te verhogen? Wie verhoogt de prijzen? Wie speculeert op onroerend goed en drijft de huizenprijzen op? Wie vindt dat er moet worden bezuinigd op gezondheidszorg en onderwijs? Wie wil de pensioenleeftijd verhogen? Wie wil de loonindexering verlagen of afschaffen?
Als alle opgekropte woede tegenover de arrogantie van bazen en onrechtvaardigheden bij elkaar opgeteld zou worden, wat een gebonk! De microfoons en camera’s zouden de trieste politieke marionetten achter zich laten en de problemen van huisvrouwen en werkers zouden in elk gesprek voorkomen; duizend keer herhaald, zouden ze echoën in het bewustzijn van miljoenen werkers die vernield, beroofd en vernederd worden door deze kapitalistische maatschappij!
Dit zijn de fundamenten waarop een krachtige impuls van strijd, stakingen en demonstraties de grote massa van de onderdrukten zou kunnen verenigen en zou kunnen beginnen de krachtsverhoudingen te veranderen tussen arm en rijk, kapitalisten en werkers, op de schaal van verschillende landen.
Vandaag is er geen impuls. Maar iedereen kan iets doen om het werkerskamp te helpen zich weer bewust te worden van zijn gemeenschappelijke belangen.
Lutte Ouvrière-Arbeidersstrijd presenteert kandidatenlijsten voor de federale verkiezingen voor de kiesdistricten Brussel (lijst 24) en Henegouwen (lijst 21). Deze kandidaten zijn geen beroepspolitici, maar werkers, arbeiders, bedienden, leerkrachten, verplegers en ook werklozen.
Ze hekelen de voorbereiding van geesten op oorlog, oorlogen die alleen gevoerd worden in het belang van wapenhandelaren en kapitalisten. Ze klagen het verlies aan van tienduizenden banen ondanks recordwinsten. Ze klagen het kapitalisme aan dat ongelijkheid, oorlog, geweld en de ineenstorting van de natuurlijke omgeving, waarvan we allemaal afhankelijk zijn, doet toenemen.
Ze verdedigen ook het vooruitzicht dat werkers de macht overnemen omdat ze het veel beter zouden doen dan de kapitalistische klasse. Werkers doen alles opdraaien, zij zouden de maatschappij moeten besturen. Dan zou de mensheid verlost zijn van winstbejag, concurrentie, economische crises en de oorlogen die daaruit voortvloeien.
Op 9 juni is een stem voor Lutte Ouvrière-Arbeidersstrijd een bewuste en strijdbare stem om uiting te geven aan zijn verzet tegen kapitalisme en nationalisme dat ons naar chaos leiden. Om te zeggen dat werkers zich moeten organiseren om hun belangen te verdedigen.
Stem op de lijsten van Lutte Ouvrière-Arbeidersstrijd, roep mensen op om op hen te stemmen, maak deze ideeën beter bekend!