In Frankrijk werd 9 maart, de eerste dag van mobilisatie tegen de wet El-Khomri van de regering Hollande-Valls, een succes. Meerdere honderdduizenden werknemers, leerlingen en studenten hebben aan de betogingen deelgenomen. En terecht. Het door het patronaat ingegeven wetsontwerp voorziet de flexibiliteit tot het uiterste : 60-uren weken, 12-uren dagen worden mogelijk even als deeltijds contracten van 24 uren per maand. Het zal de ontslagen gemakkelijker maken die tot nu toe als ongerechtvaardigd werden beschouwd…
Dat is werkelijk de arbeidswetgeving doen ontploffen. De arbeidsomstandigheden worden ernaartoe teruggebracht wat ze gedurende de 19de eeuw waren, voordat de arbeidersbeweging door de strijd enkele wetten bevochten die hen tegen een brute uitbuiting beschermen. Rechten die de “wet El Khomri” de werkgevers toelaat niet te erkennen in het opmaken van collectieve overeenkomsten of arbeidscontracten. Anders gezegd : vrij baan voor chantage met de werkgelegenheid.
Men kan niet bij voorbaat de omvang van de mobilisatie die begint kennen maar ze zal de enige manier zijn om de regering en het patronaat die haar zijn wil ingeeft, terug te dringen.
Zo’n beleid van een regering die als “links” wordt beschouwd beperkt zich niet tot Frankrijk. Hier in België, na de grote aanvallen van de regering-Di Rupo tegen de werklozen, is de voorlopige regering ook van plan het arbeidsrecht in de diepte te hervormen.
Onder de maatregels die de Minister Van Werk Kris Peeters wenst is er o.a. het scheppen van een statuut van “autonome werknemer”. Deze werknemers zouden niet meer per uur betaald worden maar per taak, en ontslagbaar zijn aan het einde van de taak. Welke werkgever zal nog een onbepaalde duur contract tekenen als hij wegwerpwerknemers kan gebruiken ?!
Hij wil evenzo de ondernemingen toelaten van het arbeidsrecht af te wijken. Zo worden de rechten waarop de werknemers beroep kunnen maken, in feite, ondoeltreffend. Het is het patronaat vrij spel laten om nog slechtere lonen en werkomstandigheden op te leggen.
Dat is de “vooruitgang” die het kapitalistische stelsel ons toebereidt, als men laat doen : ons meer dan een eeuw geleden terugsturen !
De enige rechten ten voordele van de werknemers als de werktijdberperking of betaald verlof zijn geen daden van om het even welke wat “linkser” politicus. Ze zijn het resultaat van een krachtsverhouding wanneer het patronaat liever concessies aan de arbeidersklasse toegaf uit vrees anders veel meer te verliezen.
Zo werd de 8-uren dag die de Franse regering zich gereed maakt op te blazen, in Frankrijk in 1919 en in België in 1921 aangenomen. In de nasleep van de eerste WO die in 1917 op de eerste proletarische revolutie in Rusland is uitgelopen. Een revolutie die zich dan tot Hongarije, Finland en Duitsland had uitgebreid. Het is voor het gevaar van besmetting van de abeidersmassa’s in hun respectieve landen dat de Franse, Belgische, Britse regeringen… dan enkele eisen van de arbeidersbeweging toegaven als de 8-uren dag en het algemeen kiesrecht. En dat ze een begin van sociale zekerheid opstelden, namens de pensioenregeling.
De kapitalistische klasse rekent erop de sociale vooruitgang te verminderen die ze in het verleden heeft moeten toegeven. Want in de crisis kan ze niet door een verhoging van de verkopen haar winst verhogen of ze ten minste behouden maar door de uitbuiting te verergeren : meer laten werken voor kleinere lonen.
Socialistische partijen en vakbondsleidingen hebben tientallen jarenlang hun best gedaan om ons te laten geloven dat klassenstrijd tot verleden behoorde, dat men maar hoefde te onderhandelen, dat men het met het patronaat kon opschieten. De crisis legt die leugen bloot. De klassenstrijd is in volle gang. Men moet de tegenaanval voorbereiden !