Op 8 mei was het de herdenking van de capitulatie nazi Duitsland in 1945 en het einde van de tweede wereldoorlog.
In heel veel landen wereldwijd hebben Staatshoofden en legerleiders met plechtige gezichten herdacht wat ze de overwinning van democratie en vrijheid op het fascisme noemen.
Hun woorden klinken vals terwijl er oorlog in Oekraïne heerst.
Voor de Oekraïense premier Jatsenjoek was het de gelegenheid om zijn Oekraïense anti-Russische nationalisme te tonen, een nationalisme dat soms ook oude Oekraïens pronazi figuren verbloemt.
Voor Poetin was dat het moment om voor een indrukwekkende militaire stoet de herinnering van de overwinning van Sovjet-Unie op nazi Duitsland te doen herleven, en hiermee oproep te doen op Russische nationalisme om zijn imago te verzorgen, terwijl de crisis de bevolking hard treft.
Daartegenover heeft Obama verklaard dat men moet vermijden dat zulke rampen zich herhalen… Zo hypocriet vanuit de president van de eerste militaire kracht waarvan 283.000 soldaten wereldwijd staan en die de meest moorddadige oorlogen van de laatste jaren heeft geleid.
Wat Frankrijk betreft, hij is nu de tweede wapenhandelaar ter wereld aan het worden!
België heeft niet de middelen van deze grote mogendheden, maar hij blijft trouw in de kapitalistische kamp en klaar om hen te steunen.
Dan dient deze herdenking, die van de zogenaamd overwinning van “democratie” op het “fascisme”, er vooral toe om de Belgische militaire ingreep te rechtvaardigen.
Zo heeft een hooggeplaatste lid van het leger in een interview met de RTBF logisch afgeleid dat het militaire budget moest verhoogd worden ten voordeel van een leger dat voor de burgers en de democratie zou vechten.
Maar waar is de democratie in Afghanistan waar het Belgische leger al 14 jaar staat?
Of nog in Mali waar ze meedoet aan de Europese strijdkrachten die ingegrepen hebben.
Libië waar België ingegrepen heeft na de Franse president Hollande, is niets anders dan een onmetelijke chaos geworden!
Neen, 8 mei 1945 is niet de overwinning van “de krachten van het goed” op “die van het kwaad”, van de “democratie” over de “dictatuur”.
De vreselijke slachting en de onmetelijke puinhoop die deze tweede wereldoorlog heeft veroorzaakt, de 50 miljoen burgerslachtoffers en de 20 miljoen soldaten die hierdoor omgekomen zijn, zijn niet voor de vrijheid gestorven, maar voor concurrerende kapitalisten.
De overwinning van de “bondgenoten” was eerst en vooral de overwinning van het Amerikaans-Brits-Frans imperialisme op het Duits en Japans imperialisme.
Die heeft het kapitalistische systeem dat deze twee opeenvolgende oorlogen had veroorzaakt, niet aangetast.
En sindsdien is er geen 70 jaar vrede, maar 70 jaar voortdurende conflicten in de derde wereld, en steeds om dezelfde redenen.
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog had de woede van de volkeren een krachtige golf van opstand ontketend die de Russische revolutie had doen ontstaan en een groot aantal Europese landen, waaronder Duitsland, had overspoeld.
Als de revolutie uiteindelijk niet had gewonnen in geen enkel ander land dan Rusland, had die toch de macht van de kapitalistische klasse serieus doen wankelen.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog hadden de leiders van de triomfantelijke imperialismen zich voorbereidt om te vermijden dat zo’n revolutionaire toestand niet zou gebeuren.
Ze hebben systematisch de Duitse arbeidersbevolking en de Japanse steden, Hiroshima en Nagasaki, gebombardeerd.
Toch zijn er opstanden geweest, in een mindere mate in Europa, maar vooral in de landen die het kolonialisme verduurden.
En veel werkers en militanten, in het Rode leger, in het “verzet”, dachten dat ze voor een betere wereld vochten, zonder kapitalisme en oorlog.
Maar de Communistische Partijen, die onderworpen waren aan de stalinistische Sovjet-Unie hebben deze revolutionaire opwellingen verraad en zich ten dienste gesteld van hun burgerij.
Op 8 mei 1945, na 70 jaar voortdurende conflicten en in een groeiende barbarij, kan men zeggen dat de mensheid een zware prijs heeft betaald voor het niet gebeuren van een revolutie de dag na de Tweede Oorlog.
In deze kapitalistische wereld die buiten adem en niet in staat is om iets anders dan crisissen en oorlogen te veroorzaken, moet men het vaandel van de communistische en internationalistische revolutie van de arbeidersklasse, dat door de stalinistische partijen is neergelegd, weer opheffen.
Dit is het enige vooruitzicht dat een toekomst biedt aan de mensheid !