In navolging van ABVV-voorzitter Thierry Bodson, bekritiseerde Jean-François Tamellini, algemeen secretaris van het Waalse ABVV, het “gebrek aan moed” van de PVDA/PTB die weigert “zijn verantwoordelijkheid te nemen” door niet toe te treden tot een regeringscoalitie.
“De PVDA/ PTB zegt dat ze niet aan de macht zullen komen in Wallonië. Maar ik ben op zoek naar oplossingen, vooral omdat er vanaf 2025 elk jaar 60 miljoen euro minder zal zijn in Wallonië, in vergelijking met de federale dotatie. Als we het evenwicht tussen economie, sociaal en milieu niet herstellen, gaan we het niet redden,” zei Tamellini op de Franstalige radio RTBF.
Ja, de situatie van de werkers verslechtert, niet alleen in Wallonië, maar ook in Vlaanderen en Brussel, door het offensief van de grote bazen. In bijna elke sector van de economie – behalve in de wapenindustrie! – zijn er herstructureringen, ontslagen en zelfs bedrijfssluitingen. En dat met lonen die geen gelijke tred houden met de inflatie, als ze al niet dalen na ontslagen.
Maar zou een coalitieregering – PS – Ecolo – PTB – de werkers helpen om het hoofd boven water te houden? Een coalitie met een PS die alle bezuinigingsmaatregelen heeft toegepast die het patronaat al tientallen jaren eisen? En Ecolo, die de verhoging van militaire kredieten verdedigt?
Nee, wat “onverantwoordelijk” is van de kant van de syndicale leidingen is om mensen te blijven proberen wijs te maken dat het nog steeds mogelijk is om een “sociale dialoog” te voeren rond een tafel met aandeelhouders en bedrijfsbazen.
De bazen, de kapitalisten, willen niets opgeven en nemen zelfs alles terug, inclusief de vakbondsvertegenwoordiging, die ze willen inkrimpen!
En het zijn niet de regeringen – federaal of gewestelijk – die ze kunnen tegenhouden. Een van de klassieke wapens die het patronaat gebruikt om hun belangen op te leggen aan ministers is de dreiging van ontslagen of zelfs sluiting.
De enige “verantwoordelijkheid” die syndicale leidingen op zich zouden moeten nemen, “als ze de moed” en vooral de overtuiging hadden, zou zijn om de werkers voor te bereiden om zichzelf te verdedigen tegen de aanvallen van de bazen met de wapens van de werkende klasse: de breedste mobilisaties, massale stakingen en uiteindelijk het vooruitzicht om de macht af te pakken van de kapitalisten die ons naar ellende en oorlogen leiden.