Veel van de 6.000 demonstranten op 6 december in Brussel, voor koopkracht en vakbondsvrijheden, waren ervan bewust dat een veel grotere mobilisatie nodig was om zich te verzetten tegen de ineenstorting van de lonen en de levensomstandigheden van de werkers. Temeer daar de bazen, bij monde van het Verbond van Belgische Ondernemingen, nu openlijk hun eisen naar voren brengen: een indexsprong of zelfs de afschaffing van de loonindexering “in naam van de competitviteit”. Terwijl het Europees Bureau voor de Statistiek de inflatie in België alleen al voor de maand november op 7% raamt, dromen de bazen ervan de prijzen en winsten zonder enige controle te kunnen verhogen, terwijl de lonen praktisch bevroren zijn.
De syndicale leidingen vragen om “de vrijheid om, waar mogelijk, over loonsverhogingen te onderhandelen”. Alsof de bazen die in het offensief zijn, zich uit zichzelf zouden terugtrekken! Alsof de parlementsleden die op verzoek van de bazen voor de wet van 1996 tegen de werkers hebben gestemd, van gedachten zouden kunnen veranderen zonder dat de machtsverhoudingen ten gunste van de werkers veranderen! De uitbuiters en degenen die hen vertegenwoordigen met respect vragen om de uitbuiting te beperken om de levensstandaard van de arbeiders te handhaven en hun gezinnen een toekomst te geven, is niets begrijpen van het offensief van de bazen dat aan de gang is… of er medeplichtig aan zijn!
De werkers zijn verzwakt door de politiek van de leiders van de socialistische partijen, die toegeving na toegeving aan de bazen hebben gerechtvaardigd door het aantal gesubsidieerde contracten te vermenigvuldigen, waardoor wegwerpwerkers zijn ontstaan. De werkers zijn verzwakt en verdeeld door de politiek van de syndicale leidingen die beweren “de schade te beperken” door het ontslag van tijdelijke werkers en werkers met onbepaalde duur contacten te aanvaarden… om vaste contracten te redden.
Vandaag duwen bazen oudere werkers met vaste contracten naar de deur en dwingen ze jongere werkers tot onzekere en slecht betaalde contracten. Om loonsverhogingen te weigeren, bieden de bazen premies aan die hen minder kosten. Dan schaffen ze de premies af… dat is evenveel winst voor de aandeelhouders.
Vandaag zijn de lonen van alle werkers, ongeacht hun contract, zo goed als bevroren. Zij worden allen geconfronteerd met economische werkloosheid en extra belastingen. Veel werkers met een vast contract moeten alle taken aanvaarden, permanent beschikbaar zijn om naar het werk te komen, en ze mogen elk moment ontslagen worden… net als uitzendkrachten.
Maar dit zal zich tegen de bazen keren. Op haar eigen manier hebben ze veel gedaan om gemeenschappelijke belangen te creëren onder allen die zij hebben verdeeld. Omdat meer en meer arbeiders het gevaar van verdeeldheid inzien.
Sommige zorgwerkers zijn terughoudend of weigeren het vaccin tegen Covid, wat tot verdeeldheid heeft geleid, maar duizenden gevaccineerden en niet-gevaccineerden hebben op 7 december zij aan zij gedemonstreerd om het plan van de regering aan de kaak te stellen om de vaccinatieplicht te gebruiken om niet-gevaccineerden werkloos te maken… terwijl ziekenhuisbedden onbezet blijven door gebrek aan personeel!
Andere betogers protesteren “in naam van de vrijheid” tegen de verplichte vaccinatie en alle opgelegde gezondheidsbeperkingen. Dit komt doordat het virus sneller muteert en zich sneller verspreidt als gevolg van de weigering van het kapitalisme om de pandemie doeltreffend te bestrijden door massale distributie van vaccins aan arme landen. Maar welke “vrijheid”, met of zonder CST, wanneer steeds meer werkers worden uitgesloten van bioscopen, restaurants, reizen, wegens te lage lonen, pensioenen of uitkeringen?
Om zich te verdedigen, hebben de werkers geen andere keuze dan zich te verenigen, met een duidelijk programma dat hen verenigt rond hun gemeenschappelijke belangen. Iedereen moet een baan hebben en een loon dat voldoende is om in waardigheid te leven. Het beschikbare werk moet onder allen worden verdeeld, door te putten uit de geaccumuleerde winsten en dividenden. Tegen de inflatie moeten de lonen, pensioenen en werkloosheidsuitkeringen in overeenstemming worden gebracht met de prijzen. En prijsstijgingen moeten worden gemeten door de werkers zelf, niet door deskundigen in manipulatie die worden betaald door de regering en de bazen.
Meer nog, om de mensheid te redden van de talrijke crisissen van de economie, het klimaat en de gezondheid, om zich te verzetten tegen de dreiging van oorlog, zullen de werkers de kapitalisten moeten uitdagen voor de leiding van de economie en de maatschappij.
Georganiseerde werkers, verenigd door ideeën en een programma, zijn een kracht die zich niet alleen kan verdedigen, maar alles kan veranderen!