Décathlon, Bpost, Crelan, Axa, Levi’s, Sanofi, Cora, ExxonMobil. Aankondigingen van ontslagen en herstructureringen blijven binnenstromen. Door Audi, Volvo Trucks, Van Hool en Barry Callebaut zitten nu duizenden werkers zonder werk! Duizenden werkers die, voor het merendeel, zullen terugkeren naar de onzekerheid van uitzendwerk, met steeds minder hoop op aanwerving naarmate de crisis zich verdiept.
Toch hebben deze bedrijven miljardenwinsten gemaakt op kap van deze werkers, die soms 10, 20 of 30 jaar in het bedrijf hebben gewerkt, rijkdom hebben geproduceerd en door hun bazen zijn bestolen, voordat ze zomaar werden ontslagen.
Elke kapitalist, elke grote baas, is op zoek naar steeds grotere winsten en probeert koste wat het kost zijn concurrenten te verpletteren. In dit spel zijn de enige echte verliezers altijd de werkers!
Deze concurrentie leidt rechtstreeks tot crisissen en oorlogen. Kapitalisten die vinden dat ze niet genoeg verdienen, sluiten liever hun bedrijven om te investeren in winstgevender productie, omdat ze anders het vertrouwen van banken en investeerders dreigen te verliezen. Ze sluiten zelfs winstgevende bedrijven of ontslaan werkers om meer winst te maken door hetzelfde werk op te leggen aan minder werkers, waardoor hun uitbuiting toeneemt!
Maar, afgezien van luxegoederen, aan wie gaan ze hun producten verkopen als steeds meer werkers werkloos worden, een lager inkomen hebben of helemaal geen inkomen meer hebben? Dit is niet het probleem van kapitalisten zolang een hevigere crisis de economie niet tot stilstand brengt. Hun enige motief is winst op korte termijn.
Sluitingen, ontslagen en prijsstijgingen doen de consumptie dalen… De kapitalisten vechten nog heviger om hun delen in een krimpende markt terug te winnen… Het resultaat is een “permanente crisis”, die al aan de gang is sinds de jaren 1970 en die sterk dreigt te verergeren.
Het kapitalisme stevent recht op de afgrond af! De crisis houdt hen niet tegen, maar dwingt hen hun geweld te verdubbelen om hun winsten te behouden. De aanvallen beperken zich niet tot ontslagen en loonsverlagingen. De kapitalisten gebruiken hun Staten om de zakken van de werkers te rollen, door een groot deel van hun belastingen terug te nemen om zichzelf aan alle kanten cadeautjes te geven. Dit is bijvoorbeeld het geval bij Audi en Van Hool, die honderden miljoenen euro’s aan subsidies hebben teruggekregen.
Wat de kapitalisten uit de Staatskas halen, is evenveel minder voor diensten die nodig zijn voor de bevolking, zoals ziekenhuizen, scholen, openbaar vervoer, jeugdhulp, enzovoort.
De Staat is een melkkoe voor kapitalisten. Naast de miljarden die rechtstreeks aan bedrijven worden betaald, zal er alleen al in 2023 nog eens bijna 10 miljard euro aan de banken worden betaald in de vorm van rente op de schuld. En nog meer miljarden om de winsten van de kapitalisten uit de wapenindustrie op te drijven, om raketten en machinegeweren te produceren die de slachtingen in Gaza, Oekraïne en elders zullen voeden. Want concurrentie tussen kapitalisten gaat al snel over in concurrentie tussen Staten, die op hun beurt kunnen uitmonden in oorlogen.
Druk uitoefenen op werkers zal onvermijdelijk een reactie uitlokken! Maar om de aanvallen van de kapitalisten terug te dringen, zal niet alleen strijd nodig zijn, maar een verenigde strijd. Alle aanvallen – bezuinigingen, ontslagen, bedrijfssluitingen, hogere werktempo’s, langere werkdagen – hebben één bron: het kapitalisme. Tegenover het offensief van de grote bazen moeten de werkers beseffen dat hun belangen verenigd zijn!
Als er voldoende krachtsverhouding is gecreëerd, zullen werkers in staat zijn om de kapitalistische maatschappij omver te werpen en een samenleving zonder uitbuiting en oorlog tot stand te brengen.
Vandaag bestaat dit krachtsverhouding niet, maar degenen die beseffen van wat er op het spel staat, kunnen dit tot uitdrukking brengen door op Lutte Ouvrière te stemmen bij de federale verkiezingen in Henegouwen (21) en Brussel (24).
De verkiezingscampagne is een kans om de ideeën van klassenstrijd, de communistische ideeën, bekend te maken, om te stemmen en mensen te laten stemmen voor onze kant, de kant van de werkers, om ons voor te bereiden op de toekomstige strijd!