Meer dan 500 betogers kwamen op vrijdag 24 februari bijeen om te protesteren tegen de situatie van honderden vluchtelingen die veroordeeld zijn om te slapen op de trottoirs langs het Brusselse kanaal, tegenover het agentschap Fedasil. Er is reden om woedend te zijn over de minachting van de regeringen voor de menselijke waardigheid.
Want als jaar na jaar honderden vluchtelingen in geïmproviseerde kampen of kraakpanden terechtkomen, als het de inwoners of humanitaire organisaties zijn die zich voor hen moeten zorgen, hen voedsel moeten brengen, hen moeten helpen, dan is dat omdat de regeringen weigeren dat te doen. Deze vluchtelingen die het geweld van oorlogen, dictaturen en ellende ontvluchten, vinden het opnieuw hier, in het hart van rijke landen!
De sociaal-christelijke, socialistische en groene partijen, die in de oppositie met hun humanistische waarden zwaaien, passen in de regering een door extreem-rechts geïnspireerd beleid toe! En dat kan uitgelegd worden. Regeringen, ongeacht hun politieke kleur, voeren een sociale oorlog tegen werkers, met of zonder papieren, zij aan zij met de grote bazen. De ministers hebben de patronale organisaties die een bevriezing van de lonen eisten, tevreden gesteld.
En in België wil de regering, net als in Frankrijk, het pensioenstelsel wijzigen om de pensioenen verder te verlagen. Onder druk van de patronale organisaties bereiden alle partijen ook nieuwe aanvallen op de ziekteverzekering voor, met een verslechtering van de jacht op de zieken.
Net als bazen leggen overheden dezelfde druk op als in de privé sector. Alle werkers in de openbare sector zien hun arbeidsomstandigheden verslechteren en hun collega’s burn-out raken door gebrek aan middelen en personeel.
Maar de pensioen-, belasting- of invaliditeitsverzekeringsadministraties die ontoegankelijk worden, de wachttijden bij spoedgevallen in ziekenhuizen, vertragingen bij het raadplegen van specialisten, gebrek aan plaatsen in kinderdagverblijven, afgelaste treinen zijn allemaal een manier om op de behoeften van de werkende bevolking te nemen wat nodig is om bedrijven te subsidiëren, te beginnen met de grote kapitalistische groepen die recordwinsten maken.
En elke werker ervaart dat hij omringd is door vijandige instellingen, dat de ziekenfondsarts, de VDAB- adviseur, de RVA-agent hem om beurten controleren, bedreigen en straffen. Dit beleid wordt vaak beslist door socialistische ministers die gewetenloze bazen helpen om werkers uitpersen alvorens ze op straat te zetten.
Het meedogenloze vluchtelingenbeleid is dus een boodschap aan alle werkers: “verwacht niets van de regeringen”. Het is ook een manier om ervoor te zorgen dat de bazen werkers hebben die van alle rechten zijn beroofd, aan wie ze de laagste lonen en het zwaarste werk opleggen, in de bouw, de industriële slagerij, de horeca.
De opeenvolgende crises, de daling van de lonen en de algemene verarming, de oorlogsdreiging tonen aan dat het kapitalisme voor alle volkeren dezelfde toekomst voorbereidt, dezelfde val in de barbarij. Grenzen hebben de arbeiders nooit beschermd. Integendeel, sinds het begin van het kapitalisme zijn de werkers altijd een sociale klasse van migranten geweest.
In de 19e eeuw moesten ze van het platteland emigreren om werk te zoeken in de steden, waar zij in erbarmelijke omstandigheden werden gehouden. Veel Belgische en Europese arbeiders hadden een familielid dat naar de VS ging in de hoop op werk en een betere toekomst. Sindsdien kwamen andere
arbeiders uit Italië, Spanje, Marokko, Polen, Syrië, Congo…
In de fabrieken, op de wegen en op de bouwplaatsen zijn arbeiders van alle continenten te vinden. En dit is waarom wanneer de arbeidersklasse de kop opsteekt en vecht tegen uitbuiting en ellende, haar strijd altijd een internationale dimensie krijgt die haar kracht geeft. En de meest vastberaden strijders in de arbeidswereld zijn altijd uitgebuite vluchtelingen en immigranten.
Dus in de huidige stakingen, bij Mestdagh, bij Ryanair, tegen de onzekerheid van banen en de loonsverlagingen, zijn de banden die worden gesmeed tussen collega’s van alle nationaliteiten, alle religies, alle afkomst, een kostbare belofte voor de strijd die we samen zullen moeten voeren tegen de bazen en de regeringen die een absurd en onrechtvaardig kapitalistisch systeem beheren!