Al 9 maanden zijn de partijen die het gewoon zijn te regeren, niet in staat een federale regering te vormen.
Sommigen spreken van het verschil tussen het Noorden en het Zuiden van het land, van taalverschil, van verschillen qua economische standaard, qua politieke meerderheden, cultuur, persoonlijkheden van de leiders…
Maar is er zoveel verschil voor de overgrote meerderheid van de werkers: arbeiders in de autosector, bedienden bij telefoonbedrijven, leer-krachten, spoormannen, kassiersters en zorg-personeel in ziekenhuizen? Hier een lijstje van enkele beroepen die de basis vormen waarop het hele leven van het land berust, waardoor alle rijkdom wordt gemaakt.
In de twee delen van het land verslechteren de levensomstandigheden voor de gewone mensen. Staat de werkloosheid in Wallonië hoger? Ja, de achteruitgang van de koolindustrie en het stopzetten van de staalindustrie hebben werkloosheid in deze de regio gezaaid. Maar de gevolgen van de Brexit, van het protectionisme van de V.S. of nog van de Coronavirus riskeren ook de werkgelegenheid in Vlaanderen te treffen!
Wat de politici betreft, of ze nu Franstalig of Nederlandstalig zijn, ze liegen allemaal evenveel aan de werkers!
Voor elke verkiezing is het in alle talen: stem op mij, stem op mijn partij, wij zullen uw belangen verdedigen! Ze liegen om onze stemmen te krijgen… en dan voeren ze dezelfde politiek ten voordeel van het grootpatronaat! Ze helpen de grote bedrijven om te ontslaan, ze geven hen allerlei fiscale cadeaus, ze verlagen telkens sociale bijdragen om hun winsten te verhogen. En om deze cadeaus te financieren, schrappen de regeringspartijen zelf tienduizenden banen in de overheidsdiensten, wat dan de verslechtering veroorzaakt en de jongeren-werkloosheid verhoogt!
Gevolg hiervan geloven steeds minder werkers in deze partijen. Ze stellen vast dat het leven harder wordt met om het even welke coalitie: de huur swingt de pan uit, de gezondheid wordt steeds duurder, de ziekenhuizen steeds minder betaalbaar, het vervoer steeds langer en duurder, het onderwijs van de kinderen steeds gebrekkiger… Alleen de winsten van de rijken stijgen!
Dan trachten de regeringspartijen nieuwe verkiezingen te vermijden, omdat ze vrezen dat de kiezers nog minder op hen zullen stemmen! Ze zeggen dat ze voor de democratie zijn… maar vrezen de stemming van het volk!
Omdat we eigenlijk niet in een democratie leven.
In werkelijkheid zijn deze kamerleden en ministers die in de regeringen zitten, alleen een scherm waarachter de echte macht handelt, de macht van de kapitaalbezitters, van de aandeelhouders van de grote banken en bedrijven. Dit is in de raden van bestuur van deze grote kapitalistische groepen die de beslissingen worden genomen. En de partijen die in de regeringen zitten, doen niets anders dan deze volgen.
Maar hoe meer het bedrog zichtbaar wordt, hoe meer demagogie moeten de partijen gebruiken. Om de aandacht af te leiden, beschuldigen ze de “anderen”: de Vlamingen, de Walen, de migranten, Europa, … maar nooit het grootpatronaat dat nochtans het enige is dat van deze gevoerde politiek profiteert!
Dit is vooral de gevolgen van al deze soorten demagogie die het nu vandaag onmogelijk maakt voor de verschillende partijen om een coalitie te vormen. Want inhoudelijk gaan ze allemaal akkoord. Ze gaan erover akkoord de gewone mensen te doen betalen voor de schuld die gemaakt is om de kapitalisten te dienen. Akkoord om de ontslagen te vergemak-kelijken. Akkoord om druk uit te oefenen op de werklozen, en de ontslagers rustig te laten doen!
Ze zullen demagogie en verdeling blijven gebruiken ook al dat dan alles gevaarlijker maakt. De leiders van de N-VA en van de PS bijvoorbeeld hebben recentelijk hun regionalistische uitspraken harder gemaakt, wat in de richting van de verdeling van het land gaat. Dit zal de rijke aandeelhouders van de grote bedrijven niet weerhouden hun winsten de redden maar dit zal een ramp zijn voor de werkers!
De enige manier om uit de impasse te geraken waar het kapitalisme en zijn verdedigers ons naartoe leiden, is dat de werkers hun gemeenschappelijke belangen verdedigen, hoe dan ook in welke kant van de taalgrens ze leven. De enige oplossing is dat de werkers zich voorbereiden de maatschappij zelf te leiden, de bedrijven zelf te beheren. Dan zal een echte democratie kunnen. Is dat een utopie? Minder dan hopen dat de toestand kan verbeteren door de ploeg knechtjes in de regering te veranderen!