Op dinsdag 12 november kondigde de directie van Audi aan dat er geen “geloofwaardige” overnemer was gevonden voor de Audi-vestiging in Brussel. De werkers van hun kant zijn niet eens op de hoogte gebracht van de namen en plannen van deze spookachtige “kandidaat-overnemers”. De volgende dag, woensdag, vond er een vergadering plaats tussen de vakbondsdelegatie en de directie om de vergoeding voor de ontslagen werkers te bespreken.
De eerste voorstellen van de directie (2.500 euro per dienstjaar, met een basis van 12.000 euro bruto) zijn belachelijk laag en helemaal niet voldoende tot de volgende correcte baan of tot het pensioen, vooral voor een bedrijf dat miljardenwinsten heeft geboekt (6 miljard euro voor Audi, 18 miljard euro voor de hele VW-groep).
Het voorstel van de vakbonden voor een basis van 60.000 euro bruto werd met minachting afgewezen door de directie, die het als utopisch bestempelde en dreigde de onderhandelingen te stoppen. Toch komt dit neer op nauwelijks meer dan een jaarloon! En een nieuwe baan–met een fatsoenlijk loon – kan niet zomaar aan de overkant van de straat gevonden worden! Bovendien, zoals veel werkers hebben opgemerkt, had Audi zich ertoe verbonden banen te garanderen tot eind 2027. Met deze garantie hebben sommige werkers hun uitgaven gepland. Het bedrijf moet op zijn minst deze beloften nakomen en de lonen voor deze periode betalen!
Op woensdag 13 november verzamelden meer dan honderd arbeiders zich om 9 uur ’s ochtends om de afgevaardigden te steunen die onderhandelden over het “sociaal” plan. Om niet vergeten te worden, maakten ze lawaai op de binnenplaats met megafoons en rotjes. Aan het eind van de middag, toen ze zagen dat de onderhandelingen nergens toe leidden, klommen enkele tientallen arbeiders op en posteerden zich voor de vergaderzaal. In de straat voor de fabriek werden de vuren weer aangewakkerd. Onschadelijke rotjes ontploften aan de poort van de fabriek.
De directie riep toen de hulp in van de politie… die, zo bleek, al in de fabriek gestationeerd was! De onderhandelaars van de directie, die blijkbaar onzeker waren tegenover de werkers die ze buitengooien, werden nu door politieagenten naar de toiletten begeleid. De arbeiders bleven kalm tot de politie met wapenstokken en schilden op de arbeiders begon in te slaan en hen het gebouw uit duwde. Verschillende arbeiders kregen klappen op hun schouders of hoofd. “Zo worden we behandeld”, zei een arbeider.
Buiten de fabriek werd ook woede geuit tegenover de media, waarvan sommigen hadden geschreven dat de arbeiders de directie “zonderden”, waardoor de arbeiders als gewelddadig werden afgeschilderd… terwijl het geweld van de Audi-directie komt, zij die duizenden arbeiders en hun gezinnen in armoede stort, terwijl ze miljarden aan dividenden uitkeert aan de aandeelhouders! Na de angst voor ondraaglijke productietempo’s, heerst nu al maanden angst voor de dag van morgen. “We zijn arbeiders hier, we verdedigen onze baan. We zijn geen hobby voor de media!”.
“Leve de democratie, leve de koning, leven de koningin!”, sommigen klonken ironisch en bitter. Inderdaad de politieke circus is net voorbij, en de dictatuur van het kapitaal laat al haar geweld zien. Het zou echter normaal zijn dat werkers bijeenkomsten zouden mogen bijwonen die rechtstreeks betrekking hebben op hun leven, dit is normaal en verantwoordelijk om zich te bekommeren over het levensonderhoud van hun gezinnen!
Om de grote bazen en hun Staat te kunnen confronteren, hebben we uiteraard een groter krachtsverhouding nodig. Hiervoor moeten we talrijker worden. En we zullen onszelf de middelen en de organisatie moeten geven zodat het arbeiderskamp ook een strategie kan hebben in het licht van de klassenoorlog die door het patronaat wordt ontketend. Zo zullen de werkers hun agenda en hun belangen kunnen opleggen, belangen die die van de hele samenleving zijn!