Na het succes van de betoging op 13 februari waren veel deelnemers zich ervan bewust dat er een vervolg moest komen. De leiders van het ABVV en de CSC besloten om een algemene staking uit te roepen op 31 maart. Anderhalve maand later! Wat dan geen krachtsverhouding mogelijk kan maken met het patronaat en de regering.
Toch hebben veel werkers het over en bereiden ze zich voor om mee te doen.
De pensioenhervorming van de regering in Arizona verplicht werkers om één, twee of drie jaar langer te werken, afhankelijk van hun situatie (10 tot 12 jaar voor treinbestuurders, brandweerlieden en militairen), om een lager pensioen te krijgen!
De uitsluiting van werklozen na maximaal twee jaar (voor velen na één jaar) zal tienduizenden gezinnen in nood storten. Werkers maken zich zorgen over het schrappen van tienduizenden banen in alle sectoren. Ze hebben de schijnfaillissementen bij Lunch Garden en Casa gezien om werkers hun uitkeringen en vergoeding te ontnemen. Ze weten hoe bazen lonen niet betalen door economische werkloosheid op te leggen, zoals bij Liberty Steel en Thy-Marcinelle.
De regering kondigt een bezuinigingsbeleid aan, terwijl er een schreeuwende behoefte is aan crèches, ziekenhuizen, openbaar vervoer en toegankelijke woningen. Maar ze kiest ervoor om miljarden extra te vinden om tanks en raketten te bouwen!
Ja, door dit alles realiseren steeds meer werkers zich dat ze zichzelf moeten verdedigen en dat een massale strijd noodzakelijk is.
De syndicale leidingen staan ver onder dit bewustzijn. Ze versnipperen demonstraties en stakingen, zoals de roterende stakingen bij de spoorwegen of in het onderwijs. Deze tactiek put de kracht van de werkers uit zonder de krachtsverhoudingen te veranderen.
Dat komt omdat de syndicale leidingen blijven hopen op een compromis met de bazen en de regeringen en weigeren de werkers te organiseren om harder te strijden. Bovenal weigeren ze de omverwerping van het kapitalisme te overwegen. Terwijl er geen andere oplossing is om een einde te maken aan de toename van ellende en oorlogen.
Natuurlijk moeten we demonstreren! Natuurlijk moeten we deelnemen aan de stakingen die door de vakbonden zijn uitgeroepen! Maar voor werkers is het van vitaal belang om te helpen bij de wederopbouw van een revolutionaire partij die opgewassen is tegen de crisis waar de hele samenleving mee te maken heeft en tegen alle soorten bedreigingen – economisch, sociaal, ecologisch en militair.