Donald Trump, die in de peilingen tegen zijn Democratische rivaal daalt, gebruikt zoveel mogelijk rassenhaat en nationalisme. Hij ging zijn aanhangers begroeten in het stadje Kenosha, een paar dagen nadat een extreemrechtse militieman twee demonstranten die tegen het politiegeweld protesteerden, had doodgeschoten. Een manier voor Trump om deze milities bijna officieel te steunen. Sinds zijn verkiezing in 2017 hebben deze milities zich vermenigvuldigd, op zoek naar provocatie met al diegenen die niet denken zoals zij, op universiteitscampussen, in politieke bijeenkomsten of demonstraties zoals die van Black Lives Matter.
Om een extra teken te geven aan degenen die zich herkennen in zijn demagogie tegen zwarten en immigranten, kondigt Donald Trump nu het schrappen van antiracistische opleidingen in de federale overheid aan, onder het voorwendsel “dat ze verdeeldheid zaaien en anti-Amerikaans zijn”.
Tegenover Trump, stelt Joe Biden, de Democratische kandidaat voor presidentschap van de Verenigde Staten, zich voor als de mens die de verdeeldheid van het land kan stoppen. Hij heeft Kamala Harris, een Afrikaans-Amerikaanse vrouw, als kandidaat vicevoorzitter aangeworven. Zo hoopt hij de stemmen van de zwarte gemeenschap krijgen.
Maar zowel Biden als Kamala Harris zijn kandidaten van de bourgeoisie en hun rol is niet het bestrijden van geweld in de samenleving, maar het dienen van de rijken in de meedogenloze uitbuiting van arbeiders.
De pro-Tromp-milities zijn gemediatiseerd en hun ideeën, die openlijk racistisch zijn, zijn walgelijk. Maar het zijn alle arbeiders die lijden onder het geweld van de uitbuiting van de bazen, ook de grote bazen die zich graag als humanisten voordoen.
Jeff Bezos, de baas van Amazon, zag zijn fortuin tijdens de lockdown met 20% toenemen, terwijl arbeiders met een precair contract de werkomstandigheden in de magazijnen aan de kaak stelden omdat hun werkplaats bijna een cluster van de epidemie was geworden. En terwijl Elon Musk het heeft over reizen naar Mars, hebben de werkers in zijn Tesla-fabrieken een hoger ongevallenpercentage dan om het even welke autofabrikant dan ook.
In de grootste economische macht ter wereld, in het land van de multimiljardairs, is een derde van de Amerikaanse huishoudens sinds juli niet meer in staat om hun huur of hypotheek te betalen. Tijdens de lockdown moesten er in het hele land gratis maaltijden uitgedeeld worden, zoals tijdens de Grote Depressie van 1929. Covid-patiënten werden uit ziekenhuizen weggestuurd omdat hun ziekteverzekering de kosten van een ziekenhuisopname niet dekte. Tot op heden dienen 27 miljoen Amerikanen formele aanvragen in voor werkloosheidsuitkeringen, terwijl een vergelijkbaar aantal mensen zonder inkomen zitten, zo geïsoleerd en in de steek gelaten dat ze in de ellende overleven zonder de Staat maar iets te vragen.
Dit is de werkelijke situatie, achter de misleidende cijfers over de lage werkloosheidscijfers en de economische welvaart in de VS.
Maar deze sociale ramp is niet onvermijdelijk. Het is het product van de werking van het kapitalisme, waar de winsten van een minderheid ultrarijken alleen maar kunnen worden weggerukt door de achteruitgang van de levensomstandigheden van de meerderheid.
Tegenover deze sociale oorlog die wordt gevoerd door de bazen, kapitalisten en aandeelhouders, worden de Amerikaanse arbeiders niet ontwapend. De tradities van strijdvaardigheid, organisatie en solidariteit overleven nog steeds, grotendeels onder de arbeiders van de zwarte Amerikaanse gemeenschap die hebben moeten vechten voor onderwijs, voor werk, voor hun loon en zelfs om hun leven te verdedigen.
Maar om aan kracht te winnen, zal de tegenaanval tegen de kapitalisten niet alleen op het terrein van de strijd tegen politiegeweld en antiracisme gevoerd kunnen worden. En men mag nog minder op verkiezingen rekenen.
Het is door het vernieuwen van de banden op het terrein van de gemeenschappelijke belangen van de arbeidersklasse, voor banen en lonen, dat de Amerikaanse arbeiders in staat zullen zijn de dodelijke valstrikken van de verdeeldheid te doorbreken en de strijd te beginnen die nodig is om zich voor te bereiden op de omverwerping van het kapitalisme.