Dagelijks worden ontslagen aangekondigd: 287 ontslagen bij de sluiting van 47 winkels van de FNG Group (Brantano, CKS, Miss Etam), 250 bij Avery Dennison in Soignies dat zelfklevend papier maakt, 1.500 bij de bagageafhandelaar Swissport, honderden ontslagen bij Brussels Airlines… Deze ontslagen komen bovenop de lange lijst van ontslagen van vóór de epidemie, in de banksector, bij Proximus, in de auto-industrie, enz… En er zijn er veel in kleine bedrijven, die gewoon niet in de media worden vermeld.
Het aantal werklozen neemt constant toe. In één jaar tijd is de werkloosheid in Wallonië met 8% gestegen en in Vlaanderen met 12%, en het zijn de jongeren die het meest getroffen zijn. En deze statistieken houden alleen rekening met de volledige werklozen, niet met degenen die niet genoeg konden werken om er recht op te krijgen.
En er zijn nog alle werkers die niet zeker weten of ze hun baan opnieuw zullen vinden in de horeca, in de hotelindustrie, in de bouwsector… na de periode van corona werkloosheid, die voor velen nog steeds voortduurt. Om nog maar te zwijgen over alle uitzendkrachten die niet zijn teruggenomen.
Om hun winsten in de crisis te redden, voeren de bazen een meedogenloze oorlog tegen de werkers, verslechteren ze de arbeidsomstandigheden, geven ze steeds onzekerder contracten, verlagen ze de lonen en ontslaan ze werkers. Zelfs aan het hoofd van kolossale fortuinen, zelfs volgepompt met staatsteun, leggen ze de arbeiders constant nieuwe opofferingen op!
Het is nochtans niet te rechtvaardigen dat miljoenen vrouwen en mannen vandaag de dag werkloos zijn, zonder dat ze correct kunnen leven, terwijl fortuinen zich in de handen van een paar mensen opstapelen!
Het is niet te rechtvaardigen dat de werkdruk en het werktempo toenemen voor degenen die een baan hebben terwijl miljoenen werkers werkloos zijn!
Het is niet te rechtvaardigen dat steeds meer mensen leven in de onzekerheid en vrezen voor morgen terwijl de middelen er zijn om de behoeften van de samenleving als geheel te waarborgen!
Ontslagen, werkloosheid en ellende zijn niet het onvermijdelijk gevolg van de economie, maar van keuzes die gemaakt zijn om de winsten van een minderheid van kapitalisten veilig te stellen. Om hun winst te garanderen zijn ze bereid om de hele samenleving te ruïneren.
De corona-crisis heeft daar veel voorbeelden van laten zien: in de handen van de bazen zijn beschermingsmiddelen zoals maskers gewoon middelen om zich te verrijken en speculeren. Hoewel het gemakkelijk en noodzakelijk zou zijn om ze in voldoende hoeveelheid en kwaliteit te produceren, was de gezondheidscrisis een kans voor de bazen om de prijs van de maskers te vertienvoudigen en om slecht gemaakte maskers te verkopen.
Zes maanden na het begin van de pandemie zijn de beschermingsmiddelen nog steeds niet gegarandeerd en worden de maatregelen die nodig zijn om zich tegen het virus te beschermen niet ten uitvoer gelegd, omdat het voor de kapitalisten en de regeringen die hen ten dienste staan, alleen gaat over winsten te garanderen, en niet over de behoeften van de samenleving te voldoen.
In de handen van de kapitalisten is de economie slechts een middel om steeds rijker te worden. En de door de staten aangekondigde herstelplannen zullen hun fortuin alleen maar vergroten en de middelen om te speculeren vergroten, zonder de werkers een baan te garanderen die hen in staat stelt een waardig leven te leiden. Integendeel, deze plannen zullen de crisis alleen maar verder voeden en de rekening zal aan de werkers worden voorgelegd.
Werkers moeten bereid zijn te vechten voor het behoud van hun baan en hun levensomstandigheden.
Tegenover de ineenstorting van de economische activiteit moet het werk onder iedereen worden verdeeld, zonder loonverlies! Huidige en vroegere winsten moeten worden gebruikt worden om banen en lonen veilig te stellen. En om ervoor te zorgen dat de lonen niet dalen, zal het nodig zijn om hun indexering op de werkelijke prijsstijging opleggen!
Om de werkloosheid te verlichten, moeten er nieuwe banen massaal worden gecreëerd. De corona-epidemie heeft het tekort aan personeel in de ziekenhuizen aan het licht gebracht. Er is een even grote behoefte in de zorgsector, in het onderwijs en in het openbaar vervoer.
Deze duizenden banen worden niet gecreëerd, omdat de burgerij zich verzet tegen alle overheidsuitgaven die hen geen winst opleveren. Maar ziekenhuizen of woonzorgcentra hoeven niet financieel rendabel te zijn. Ze moeten alle zorg bieden die iedereen nodig heeft.
Daarom moet men vechten om die banen te creëren. Deze banen hoeven geen winst te maken; het openbaar nut ervan is voldoende om ze te rechtvaardigen. Tegenover de logica van de burgerij, van de rentabiliteit en de prestaties moeten de werkers hun eigen logica stellen: banen, loonsverhoging en de controle van de werkers over de handelingen van het grootkapitaal die ons van crisis naar crisis leidt!