Na 17 dagen oorlog, honderdduizenden doden en meer dan twee miljoen vluchtelingen die de bommen zijn ontvlucht, wekken de verschrikkelijke beelden van de oorlog in Oekraïne oprechte ontroering en verontwaardiging bij de bevolking, die steeds meer gebaren van solidariteit maakt.
Niets oprechts echter aan de kant van de propaganda van de machthebbers en de media. Macron, de huidige voorzitter van de Europese Unie, heeft zijn superhelden-bemiddelaarskostuum aangetrokken om te beweren dat de Westerse mogendheden deze oorlog niet hebben gewild. Maar als dictator Poetin degene is die de stap van een militaire invasie heeft gezet, dan is dat het resultaat van een escalatie waarvoor de imperialistische mogendheden grotendeels verantwoordelijk zijn.
De NAVO, een militaire alliantie die in 1949 op initiatief van het VS-imperialisme tegen de USSR werd opgericht, heeft ook na 1991 en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie haar militaire druk opgevoerd. Tussen 1997 en 2009 integreerde de NAVO nog eens twaalf Staten langs de westkant van Rusland.
In Rusland heeft Poetin, die aan de macht kwam na een decennium van ineenstorting, opnieuw een autoritaire Staat gevestigd en tegenstanders op de knieën gekregen. De dictator ontketende in 2004 een tweede oorlog in Tsjetsjenië, waarbij ten minste 150.000 mensen omkwamen, om alle neigingen tot onafhankelijkheid de kop in te drukken, zonder dat de Westerse mogendheden reageerden. En afgelopen januari waren de “grote democratieën” ook niet verontwaardigd toen Poetin zijn leger naar Kazachstan stuurde om de opstand van de arbeiders tegen de hoge kosten van levensonderhoud met bloed te verpletteren. De realiteit van de belangen van de Amerikaanse, Britse en Franse trusts in dit land, dat een groot deel van de olie- en uraniumreserves van de wereld concentreert, was sterker dan de leugens over de grote democratische beginselen!
In deze broederoorlog tussen Rusland en Oekraïne is Poetin de agressor en speelt hij met het leven van de mensen. Hij drijft een wig met bloed tussen twee nauw verwante volkeren en duwt de Oekraïners achter de ultranationalistische leiders aan.
Maar de grote Westerse mogendheden trekken zich niets aan van het lot van het volk. Hun politiek toont dit op het grootste deel van de planeet waar, als de mensen niet sterven onder de bommen zoals in het Midden-Oosten, zij sterven aan de onderontwikkeling die door hun plundering wordt opgelegd.
Het imperialistische kamp heeft altijd beweerd vrede te stichten door de ergste misbruiken te begaan. Het heeft Irak in de as gelegd in naam van de democratie, Afghanistan in naam van de strijd tegen het terrorisme, en zelfs in naam van de rechten van de vrouw, enz.
België is een derderangs imperialist. Maar het is de thuisbasis van het NAVO-hoofdkwartier en verschillende Amerikaanse bases. En de Belgische leiders nemen graag deel aan alle interventies die worden uitgevoerd in naam van democratie, vrijheid en vrede, maar bestaan uit het bombarderen van bevolkingen en het toevoegen van ellende aan ellende, zoals in Afghanistan, Irak of Syrië.
Dat is al zo sinds het einde van de 19e eeuw, toen de Belgische koning Leopold II bezit nam van Congo, een gebied dat 80 keer zo groot was als zijn koninkrijk en dat hij ging uitpersen met als gevolg een derde van de bevolking uit te roeien in naam van de strijd tegen de slavernij! Hieruit blijkt dat valse propaganda een traditie is!
Dit is nog niet zo lang geleden. Grote Belgische burgerlijke families behielden belangen in Afrika. Belangen behartigd door de ergste bloeddorstige dictators te steunen, zoals Mobutu.
Regeringen doen alsof ze in ons belang handelen, terwijl ze in dienst staan van onze uitbuiters, en bijdragen tot de verslechtering van onze levensomstandigheden. Regeringen worden geen weldoeners van het volk wanneer zij over de grenzen heen ingrijpen, onder welk voorwendsel dan ook! Ze gebruiken de oorlog in Oekraïne al om ons voor te bereiden op nog meer opofferingen. Zij steunen of laten speculanten toe die alle prijzen, energie en voedsel, opdrijven. Men mag dus niet in de pogingen van de regeringen trappen om ons in het gareel te houden van de Westerse mogendheden en hun instellingen.
In naam van het vaderland, of dat nu Oekraïens of Russisch is, worden arbeiders tot kanonnenvoer gemaakt, zodat Russische of Oekraïense bureaucraten en oligarchen hun jachten en hun miljarden kunnen redden, zodat de aandelen van Thales, Total en alle oorlogsprofiteurs kunnen blijven stijgen. Als zij hun leven niet willen verliezen in de rivaliteit en de wedloop om maximale winst van de kapitalisten van de grootmachten, zullen de werkers van alle landen moeten strijden om dit systeem omver te werpen, te beginnen door de macht van de kapitalisten aan te vechten waar zij de middelen hebben om die te raken, in hun eigen landen.