Na de zeer sterke daling van de stemmen van de Franse PS in de lokale verkiezingen, na de massale onthouding van de PS kiezers en de stijging van het Front National van Le Pen, heeft Hollande zijn regering « aangepast ».
Diegenen die in 2012 Hollande hadden gestemd, denkende dat Hollande steeds beter zou zijn dan Sarkozy, of ten minste dat hij niet slechter kon zijn, zijn teleurgesteld. Ja, de regering van Hollande is slechter geweest, want de evolutie van de crisis en de wil van het patronaat om de bevolking te doen betalen door te ontslaan, door lonen te verlagen en de bezuinigingspolitiek op te leggen, zijn beslissend geweest in de politiek van de regering.
De PS heeft veel stemmen verloren, maar Hollande zal zijn anti-arbeiderspolitiek doorvoeren, samen met zijn cadeaus aan het patronaat. Hij versnelt deze politiek zelfs, ook al hij weet dat hij daardoor de volgende verkiezingen zou verliezen.
Zijn nieuwe Premier, Manuel Valls, heeft zijn eerste cadeau gegeven : het gaat om 38 miljard die aan het patronaat worden gegeven door de sociale bijdrage af te schaffen die de werkgevers op de minimumlonen betalen. Deze miljarden komen erop naast de 50 miljarden die het patronaat al beloofd werden en ze zullen uitmonden in besparingen in de openbare diensten die nuttig zijn voor de bevolking.
En ook wat de vorm betreft worden diegenen die een buiging naar links van de PS hoopten, teleurgesteld. Valls heeft zich door zijn rechtse houding in de PS onderscheiden door de 35 uren aan te klagen als een blok aan het been van het patronaat. Hij heeft ook de politie en de waterkanonnen gestuurd naar de arbeiders bij PSA Aulnay, bij ArcelorMittal en bij andere bedrijven waar de werkers hun banen verdedigden.
Wat de walgelijke ideeën van extreemrechtse betreft, eerder dan die aan te klagen, neemt Valls die over voor zijn eigen rekening, door over de Roma te zeggen dat « ze zich niet kunnen integreren ». En als minister van binnenlandse zaken heeft hij een echte jacht op Roma georganiseerd om hen massaal uit te wijzen.
De Franse PS stopt even weinig de extreemrechtse als de PS van Di Rupo de N-VA stopt, door de Staatshervorming te maken en de aanval tegen de werklozen die de N-VA eist toe te passen.
De socialisten kunnen altijd zeggen dat een regering met hen altijd beter zal zijn dan met alleen de rechtse partijen, maar wanneer de aandeelhouders van de grote bedrijven beslissen te ontslaan om hun winsten te verhogen, knikken ze ja en vallen ze de werklozen aan.
Wanneer het patronaat loonverlagingen eist, doen ze het direct. Wanneer de bankiers die speculeren om redding vragen, vinden ze de nodige miljarden. Daardoor zetten ze de Staat diep in de schulden en verplichten ze de bevolking om terug te betalen. Eigenlijk, als het in het voordeel van de kapitalistische klasse is, zijn de ministers van de PS klaar om de programma’s van de rechtse en extreemrechtse toe te passen.
Hollande, Di Rupo, zoals alle andere socialistische leiders, vullen hun taak van trouwe dienaars van de belangen van de kapitalistische klasse. Want voor hen is er geen alternatief dan het kapitalisme, en er is geen sprake om de kapitalistische belangen aan te tasten. Ze zien liever de extreemrechtse stromingen zich ontwikkelen en nemen ze zelfs liever hun ideeën over, eerder dan de werkers het hoofd zien opheffen en de macht van de burgerij bestrijden.
Zo is het dan stemmen op de socialisten het niet mogelijk maakt voor de werkers om hun toestand te verbeteren, niet eerder dan op geen enkele regeringspartij, of het nu over de christenen, liberalen, nationalisten gaat.
Om elke werkers werk en loon te geven waarvan hij kan leven moet men van de winsten van de burgerij nemen. Om de kapitalisten tegen te houden te ontslaan, te speculeren, de rijkdom verspillen, moeten de werkers hun controle opleggen op de boekhouding van de banken en van de bedrijven
Tegen de regeringen van de burgerij, die van alle kleuren zijn, moet men de oppositie van de werkende mensen voorbereiden. En hiervoor moeten de werkers met de ideeën van de klassenstrijd hervatten waaraan de leiders van de socialistische partijen al één eeuw de rug hebben toegekeerd. De werkers moeten met de ideeën van de eerste socialistische militanten hervatten: zij dachten niet dat de socialisten als rol hadden de Staat te beheren, zij wilden de Staat omverwerpen zodat de arbeidersklasse een nieuwe maatschappij zouden bouwen op basis van solidariteit en gemeenschappelijk goed, en niet op basis van concurrentie en uitbuiting.