Tegenover de beslissing van de Caterpillar groep om de vestiging in Gosselies te sluiten worden alle politici radicaal… in woorden. Zelfs de voorzitter van de MR in Charleroi Olivier Chastel durft te spreken over een “vordering” maar hij voegt er voorzichtig aan toe “indien het wettelijk mogelijk is”. Paul Magnette speelt de woedende sheriff van een Hollywood film om de multinationals en het “wilde kapitalisme” aan te klagen.
Ziedaar de cinema. Maar dit is gewoon een oude slechte film die we veel te veel hebben gezien.
Ze hebben veel geroepen tijdens de sluiting van de hoogovens in Luik door Arcelor Mittal, ze hebben beloofd “alles te doen” tegen General Motors, en dan tegen Ford, maar in de werkelijkheid hebben ze niets gedaan en hebben ze de bazen op hun gemak laten ontslaan, ook in bedrijven van bij ons thuis zoals Delhaize, Bekaert, Agfa of AB Inbev…
Dezelfden zeiden in 2008 na de bankcrisis dat ze de banken zouden nakijken, dat het gestopt moet worden met de ondoorzichtigheid, dat de banken verantwoording moesten afleggen. 8 jaar later blijven ze duizenden miljarden dollars en euro’s in de financiële sector in te pompen, wat de speculatie steeds verder drijft.
Hier ook zijn het de banen die het kind van de rekening zijn, gisteren bij de banken, vandaag bij Axa, morgen bij andere financiële maatschappijen…
De politieke leiders die elkaar aan de macht aflossen en die vandaag over vordering spreken hebben nooit de kleinste ernstige verplichting aan de kapitalisten opgelegd. Ze zijn tot hun dienst!
Ze hebben allemaal als enige vooruitzichten “de investeerders aan te trekken” door met hen nog vrijgeviger te zijn dan de regeringen in de buurlanden. Mochten ze echt de vestiging in Gosselies vorderen, zou het dan om de kapitalist of kapitalisten beter onder te brengen en hen opnieuw met allerlei subsidies en cadeaus te vetten. Daarentegen zal er geen garantie zijn voor de tewerkstelling, want de kapitalisten zullen altijd met hetzelfde gemak mogen ontslaan, zodra hun dividenden hen niet groot genoeg zullen lijken. Wat de lonen en werkomstandigheden betreft, zal men de werkers vragen om nieuwe opofferingen te aanvaarden.
Hebben dan de werkers op voorhand verloren? Neen, als ze zich niet laten beduvelen door de dienaars van de kapitalisten die elkaar in de regeringen aflossen en als ze zich niet aanpassen aan de syndicale leiders die alleen de onderhandeling preken. De werkers kunnen alleen op hun eigen kracht berekenen.
Ja, de werkers kunnen een kracht worden, indien ze zich niet laten opsluiten in valse vooruitzichten van de redding van een “industriële parel van Charleroi”, na de “Luikse staalindustrie” of nog de “Vlaamse knowhow in automobiel”. Want dit is de gewone manier van de leiders om de werkers ieder in zijn sector af te zonderen, ieder in zijn bedrijf… om dan de enen na de anderen te worden verslagen, in plaats van zich allemaal samen te verdedigen.
Wat de krachtsverhouding kan veranderen is een mobilisatie die elk bedrijf overschrijdt, elke sector, elke regio, naar gelang ze getroffen worden. Geen enkele werker moet zijn loon kwijt zijn, of hij nu bulldozers monteert, achter een kassa zit in een supermarkt of achter een scherm werkt bij Axa. Ze zeggen ons dat het crisis is. Maar als de zaken goed zijn, zijn het de aandeelhouders die de winsten op zak steken, dan is het zij die moeten betalen als het slecht gaat!
De kapitalisten maken hun winst ten nadeel van onze banen en lonen. Wij moeten dan onze banen en lonen redden door van de winsten te nemen om het werk onder iedereen te verdelen, zonder loonverlies!
Caterpillar en andere bedrijven waarvan de aandeelhouders heel ver uit België zijn, zouden niet onder de indruk komen van een mobilisatie van de werkers in België? Dit is niet zeker. Maar met een genoeg sterke mobilisatie zouden de regeringen die vandaag miljarden eindeloos geven aan de kapitalisten, verplicht zijn om het overheidsgeld te gebruiken in sectoren die nuttig zijn aan de bevolking, zoals het onderwijs, de ziekenhuizen, de woning… wat banen massaal zou creëren.
Ja, de werkers hebben er alle belang in zich voor te bereiden om een omvangrijke strijd te voeren voor de banen en voor de lonen, en vanaf vandaag al het te bespreken in hun kring. Dit is het enige vooruitzicht voor de werkers om niet talrijk in de ellende terecht te komen!