“Werknemers met laagste en middeninkomens zullen 100 euro meer verdienen” zijn Charles Michel en de anderen blijven herhalen, om ons hun fiscale maatregelen te verkopen als “evenwichtig” en zelfs “sociaal”, en ieder geval buitengewoon. Maar als je het van dichterbij bekijkt, is hun “tax shift” gewoon het verder gaan met de politiek die al jaren door alle regeringen wordt gevoerd: aan de werkers nemen om aan de kapitalisten te geven.
De geweldige 100 euro meer zouden slechts in 2018 worden bereikt, of zelfs in 2020… Als deze regering, of de volgende, geen voorwendsel vindt om dan toch terug te stappen. Maar vooral, wat de regering belooft in een paar jaar van de ene hand te geven, wacht ze er niet op al nu met de andere hand te nemen: verhoging van de BTW tot 21% op de elektriciteit, verhoging van de accijnzen op diesel, meer taksen op frisdranken.
Begrotingen van de gewesten en gemeenten gaan beperkt worden. Gewestelijke regeringen en burgemeesters zullen deze vermindering compenseren met nieuwe gemeentelijke taksen, door voor vuilnis en parking steeds meer te doen betalen, door nuttige diensten voor de bevolking af te schaffen, met ontslag van gemeentelijk personeel als gevolg. Na 4 jaar bevroren lonen, na een indexsprong, en de vermindering van hun uitkeringen en pensioenen wil de regering dat allemaal opleggen aan de werkers, werklozen en gepensioneerden.
Wat de bazen betreft, hebben ze meer dan woorden verkregen: sociale bijdragen zullen van 33% naar 25% verminderd worden. En zoals voor de belastingen bestaat er een hele reeks uitzonderingen die hen in staat stelt de sociale bijdragen te omzeilen, zeker voor de grote bedrijven. Al vandaag doen deze uitzonderingen 11 miljard per jaar verliezen aan de sociale zekerheid.
Zoals gewoonlijk is het voorwendsel voor al deze cadeaus, de werkgelegenheid. Door de lonen te verlagen, zullen de bedrijven banen creëren, beloven ze al decennia. Maar dit is vals, intussen heeft de werkloosheid nooit echt gedaald! Trouwens verplichten de ministers en de bedrijven zich tot niets, en spreken ze van een “heleboel externe elementen” die de schepping van banen kan weerhouden. Inderdaad, in dat onverantwoordelijk economisch stelsel, kan niemand weten waar de concurrentie tussen kapitalisten ons naartoe gaan leiden. Maar intussen worden de winsten van de bazen beveiligd, en niet de banen en lonen van de werkers.
De enige ding die de werkers verkrijgen, zowel van deze regering als van de voorafgaande, is minachting. Als arbeid zoveel kost, zoals ze zeggen, zou men zich kunnen afvragen waar dan al de opgestapelde winsten van de kapitalisten vandaan komen? Die bijvoorbeeld die AB Inbev in staat stellen om 96 miljard uit te geven om zijn concurrent SAB Miller over te nemen?
Men zou de patroons moeten helpen omdat ze banen creëren? Vandaag schrappen ze er vooral, en ze steken tegelijk in hun zak alle overheidscadeaus! En geen enkele baas werft aan, als het hem niets oplevert. Want van de geproduceerde rijkdom van de werkers geven de bazen hen maar een klein deel terug als loon, de rest komt altijd om de winsten te verdikken. Neen, de bazen zijn geen weldoeners van de maatschappij, het is een kleine parasitaire klasse die van de uitbuiting leeft van het werk van de meerderheid van de bevolking.
Wel de werkers produceren alle rijkdom. Zij kosten niet veel, maar het feit dat hun werk, in plaats van voor het welzijn van de samenleving dienen, vooral ertoe dient de kapitalisten te vetten. Fabrieken kunnen zeer goed draaien zonder de aandeelhouders… maar laat dan een bedrijf draaien zonder arbeiders, bedienden, technici en ingenieurs? Niets zou geproduceerd worden, geen enkele goed vervoerd, geen bank, ziekenhuis, school zou kunnen draaien zonder de werkers die er werken.
Dan ja, men moet deze preken van berusting en onderwerping weigeren. Dit is niets anders dan de stem van de uitbuiters die maar één ding vrezen: dat de werkers in opstand komen. Wanneer hun winsten stijgen ten nadeel van de overheidskassen die leeg worden, wanneer onze lonen en levensomstandigheden steeds verslechteren om ons tot aan de ellende te leiden, weten ze dat de opstand op een dag dreigt uit te breken.
De werkers hebben geen keuze. Ze moeten hun vel redden tegen hun uitbuiters. Men moet beginnen zich te organiseren om de eisen van de werkers te laten horen tegenover de crisis en de strijd voor te bereiden om de kapitalisten te doen betalen!