“gangster”, “leugenaar”, “cow-boy”, “sjacheraar”, “smeerlap”… Nadat hij de sluiting van 7 uit de 12 koud lijnen in Luik aankondigde troefden de politieke leiders elkaar met scheldwoorden op Lakshmi Mittal over. Een mannelijke taal voor een gevecht ? Nee, slechts woorden bestemd om hun slaafsheid voor Mittal en de patronale wereld in het algemeen te doen vergeten.
In 2006 had dezelfde Waalse regering Mittal als de redder van de Waalse staalindustrie afgeschilderd. Met de tewerkstelling als voorwendsel hebben de aandeelhouders van ArcelorMittal van de vrijgevigheid van de Waalse en Belgische overheden kunnen genieten . Ze hebben onder anderen van een reeks sociale bijdrageverminderingen geprofiteerd die de kassen van de sociale zekerheid leegmaken. En ArcelorMittal Finance Belgium kon wettelijk de winst van haar Europese ondernemingen repatriëren waar ze maar 1,4% wordt belast dankzij de zogenaamde notionele interestaftrek.
Maar deze politiek die door opeenvolgende regering werd geleid en die bestaat erin steeds meer geld aan de kapitalisten uit te delen heeft nooit banen gered maar ze heeft hun winst beschermd.
Politici veinzen dat te ontdekken. Maar dat is niet waar, het is welbewust dat ze dat beleid voeren want ze zijn diep aan de kapitalistische wereld verbonden en gewijd. En ze blijven doorgaan.
De enige concrete antwoord van Di Rupo was zijn leidmotief te herhalen, dat men “met alle middelen de investeerders moet aantrekken”. Dat betekent dat hij klaar is om verdere cadeaus aan de patroon uit te delen. Nochtans wordt dat kapitaal niet geïnvesteerd, schept het geen jobs en ze komen maar de voordelen van de Belgische fiscale paradijs zoeken.
Wanneer de Waalse minister van economie Marcourt zegt dat de Waalse regering alle wettelijke mogelijkheden zal onderzoeken, moet men op het woord “wettelijk” oppassen.
Wettelijk heeft een kapitalist er recht op een fabriek te sluiten en die te laten roesten in plaats van ze te laten draaien desnoods door een hele regio te ruïneren. Wettelijk mag hij bijna geen belasting betalen. Wettelijk mag met de winst doen wat hij ook wilt, speculeren of wereldwijde financiële crisissen veroorzaken inbegrepen, eerder dat de apparatuur te behouden.
Want de wet is die van de kapitalisten ! Namens hun bezit van de ondernemingen hebben ze inderdaad bijna alle rechten… dat de regeringen nauwgezet naleven en door de politie handhaven.
De minister kan Lakshmi Mittal met scheldwoorden ook overladen maar hij laat duidelijk weten dat hij zijn voorrechten weigert te wijzigen. Des te meer dat de PS ministers en kamerleden deze wetten die slechts voordelig voor de kapitalisten zijn, hebben gestemd en zelfs vaak hebben bedacht.
De regering zal een privé maatschappij betalen om een opkoper te zoeken… Wat kan daaruit komen ? Een nieuwe kapitalist die de ministers morgen voor gangster zullen kunnen uitmaken, wanneer hij de openbare kassen leeggemaakt en de overblijvende niet ontslagen werknemers uitgebuit zal hebben, zolang het hem profiteert. De apparatuur zal misschien voor een tijd behouden worden (als de regering de nodige investeringen betaalt) maar noch alle banen noch de lonen noch de werkomstandigheden.
Wat de vakbondsleiders betreft, ze eisen de nationalisatie van de staalindustrie. Slechts een nationalisatie zonder vergoeding of opkoop en onder de controle van de werknemers zou iets aan hun lot veranderen. Het Waals Gewest is meerdere keer eigenaar of mede-eigenaar van staalondernemingen geweest. Dat heeft het verdwijnen van tienduizendtallen banen in de staalindustrie niet belet.
De werknemers kunnen noch op de ministers noch op de vakbondsleiders rekenen om de kapitalisten terug te dringen. Maar de met ontslag bedreigde werknemers van de Luikse staalindustrie zijn niet alleen.
Samen met hun kameraden bij Ford Genk en haar toeleveranciers, met degene die bij Duferco-NMLK, bij Carsid, bij Florange in Frankrijk en bij andere ArcelorMittal vestigingen in Europa en met alle anderen kunnen ze een kracht zijn.
En kracht geschikt om het verbod op ontslag op straffe van opeising en de verdeling van het werk tussen iedereen op te leggen door van de winsten te nemen om alle lonen te behouden. Een kracht geschikt om de wetten te wijzigen om de kapitalisten hun macht om de werknemers in de ellende te gooien af te nemen !