Na 6 dagen van een staking die over bijna de helft van de winkels van Lidl verspreid had, hebben de werkers en werksters van Lidl verkregen dat de directie 40 arbeidsuur meer per week betaalt wat dus een voltijdsequivalent per winkel is.
Dit is een adempauze voor de werkers die met constante onderbemanning kampen. Maar de overwinning van de stakers zit niet alleen in het feit dat ze deze stap achteruit aan de directie van het bedrijf hebben kunnen opleggen. Dit is eerst een overwinning op de angst. Want ja, je moet wat moed hebben om je baan op het spel te zetten en het hoofd te bieden aan zo’n directie! De stakers waren er soms zelf van verrast en ze hebben samen de ervaring gedaan dat de werkers allemaal samen een kracht zijn!
Dit is ook een slag tegen al diegenen die de werkers de berusting preken. Dit is precies bij Lidl, dat bekend staat voor de precaire en harde arbeidsomstandigheden en voor de politiemethodes van de directie, dat de staking uitgebroken is en een succes is geweest. Ondanks alle pessimisten en de patronale vertegenwoordigers die ons willen doen geloven dat de strijd, de solidariteit en de tijd wanneer de werkers konden vechten, allemaal voorbij zijn!
De stakers van Lidl hebben veel sympathie gekregen. Die van de klanten, maar ook van andere werkers, werklozen en gepensioneerden. En hoeveel werkers, in alle sectoren, in alle regio’s van het land, hebben gedacht als ze naar de getuigenissen van de stakers op tv luisterden: “dit is net zoals bij ons”, “dit is wat bij ons ook nodig zou zijn”?
De werklast stijgt inderdaad overal. Of men nu postbode, industriearbeider, onderwijzer, poetsvrouw, bankbediende zijn, krijgt men extra werk naar gelang banen geschrapt worden. Steeds meer moeten doen voor een steeds kleiner loon , terwijl bijna een half miljoen werkers, en onder hen talrijke jongeren, zonder baan zitten… Hoelang gaat men deze absurde en onrechtvaardige toestand dulden?
En de reden voor deze verslechtering van onze arbeid- en levenomstandigheden is ook overal dezelfde. Het fortuin van Dieter Schwartz, de baas van Lidl, bedraagt 37 miljard euro, het grootste fortuin van Duitsland. Drie keer meer sinds 2012 na de vermenigvuldiging van de winkels en ook dankzij de extra uitbuiting van de loontrekkenden. Zoals een staker vertelde: “waar we met 9 mensen waren om de winkel ’s ochtends opendoen, zijn we vandaag met 4.” Ja, hun fortuinen komen van onze uitbuiting!
Lidl is zeker geen alleenstaand geval. De toestand van de arbeiders verergert en de fortuinen worden immens groot aan de andere kant van de maatschappij! Dit is niet alleen waar in de privé sector, maar ook in de openbare sector. De regeringen hebben miljarden gegeven om de aandeelhouders van de banken er weer bovenop te helpen en ze financieren belangrijke cadeaus aan de aandeelhouders van de bedrijven. Om het tekort van de Staat te beperken dat ze dan gemaakt hebben, schrappen de regeringen banen in de openbare sectoren en besparen ze met rampzalige gevolgen in het onderwijs, in de NMBS, in de ziekenhuizen… Tot het punt dat de arbeidsomstandigheden ondraaglijk worden en dat de werking van de openbare diensten gewoon stilstaat als er een paar mensen ziek worden! Om dezelfde reden verlaagt de regering de pensioenen van ons allemaal, terwijl een kwart van de gepensioneerden al onder de armoededrempel leeft.
Intussen stijgen de dividenden van de aandeelhouders van de banken en van de grote bedrijven dankzij het overheidsgeld! Zo tonen de 18 grootste bedrijven van de Bel 20 die hun resultaten voor 2017 hebben uitgegeven, een stijging van hun winsten met 57%!
Awel ja, vroeger of later, moeten we allemaal samen het hoofd weer opheffen en de weg naar strijd weer vinden om de kapitalistische klasse te dwingen wat ze ons heeft gestolen terug te geven!
Op 16 mei roepen de vakbonden op tot een nationale betoging voor de pensioenen. Deze betoging alleen zal onvoldoende zijn om de regering terug te dringen. En de werkers hebben gelijk om de syndicale directies te wantrouwen. Maar men moet zij die de berusting preken niet tevreden stellen. Zoals de stakers bij Lidl, zoals de spoormannen in Frankrijk, moet men laten zien dat er werkers zijn die het hoofd niet buigen! Daarom moeten we met zoveel mogelijk komen om de stakingen van morgen voor te bereiden!