Er was woede over de directie, die de arbeidsomstandigheden opnieuw wil verslechteren. De belangrijkste discussiepunten waren de reorganisatie van de rondes, waardoor het aantal brievenbussen per postbode toeneemt, en de druk die wordt opgelegd door de “georoute”-software, die de hele dag moet worden gevolgd.
Verscheidene jonge werkers staakten voor de allereerste keer, zich ervan bewust dat dit door hun bazen wordt afgekeurd, maar te bezorgd en boos over de toekomst van hun arbeidsomstandigheden.
Wat betreft de mogelijkheid om het management te doen terugkrabbelen, geloofden verschillende stakers er niet echt in: ze beseffen dat er een veel bredere beweging voor nodig zou zijn, waarbij andere werkers, de postbodes van Vlaanderen en andere sectoren betrokken zouden zijn. Maar de wil om het hoofd omhoog te houden en waardig te blijven, was meer dan genoeg om de piket te leiden met goede uitwisselingen.