Eind juni staakten de werkers van de luchthavens om het personeelstekort, het overwerk en de lage lonen aan te klagen. De werkers van Brussels Airlines klaagden onder meer de werkdagen van 10 tot 11 uur aan, het veel te korte rustperiode tussen twee diensten waardoor hun werk moeilijk en gevaarlijk wordt voor de veiligheid van iedereen; de Ryanair-werkers klaagden de vele uren onbetaald wachten tussen twee vluchten aan, de onophoudelijke “fouten” op hun loonstrookjes…
De luchtvaartsector wordt ook getroffen door stakingen in Spanje, Groot-Brittannië, Frankrijk, Zweden… want overal zijn er dezelfde problemen van verslechterende arbeidsvoorwaarden en lonen.
En het zijn niet alleen stakingen die ervoor zorgen dat duizenden vluchten geannuleerd worden. Het gebrek aan personeel speelt een belangrijke rol!
Onder het voorwendsel van de covid-crisis hadden de luchtvaartmaatschappijen een deel van hun personeel ontslagen. 1.000 van de 4.000 bij Brussels Airlines. Ondanks de hervatting van de vluchten en de winst werd slechts een deel van het personeel weer aangenomen, vaak tegen slechtere voorwaarden, terwijl de luchtvaartmaatschappijen van de Staten miljarden ontvingen aan diverse vormen van steun en tijdelijke werkloosheidsuitkeringen.
Toch is er geen tekort aan arbeidskrachten! Veel werkers, ook geschoolde, zoeken een baan en kunnen die niet vinden, of alleen op tijdelijke basis, of deeltijds, of met krankzinnige werktijden en belachelijke lonen, zelfs in de zogenaamde “knelpuntberoepen”, zoals de horeca en de bouw, waar bazen zogenaamd wanhopig op zoek zijn naar personeel.
Het zogenaamde personeelstekort is in feite het gevolg van tientallen jaren bezuinigingsbeleid van bedrijven en regeringen.
Het verdwijnen van talloze banen in de loop der jaren, zowel in de privé als in de overheidssector, betekent dat werkers overal onder druk staan, dat het werk uitputtend is. Bovendien, zodra iemand afwezig is wegens ziekte of met verlof is, zodra er vertraging is in de bevoorrading… is het nog erger!
Dit veroorzaakt de huidige chaos op luchthavens en ver daarbuiten, in veel bedrijven, in de gezondheidszorg en op scholen.
In scholen worden ontelbare lesuren geschrapt wegens gebrek aan leerkrachten. Sommige lessen konden helemaal niet gegeven worden!
In de gezondheidszorg is er een schrijnend tekort aan personeel. Ondanks de pandemie en de ramp die aan het licht is gekomen, is er geen beleid gevoerd om massaal personeel aan te nemen, met contracten, uren en lonen die het mogelijk maken het werk naar behoren uit te voeren. De uitputting drijft veel verzorgers ertoe ontslag te nemen, wat het gebrek aan personeel nog verergert!
Onderbezetting is niet onontkoombaar, maar een beleid van de heersende klasse. Besparen op personeel is een manier voor kapitalisten om hun winsten te verhogen, en voor Staten om geld te besparen. En het maakt niet uit als werken onmogelijk wordt gemaakt, als vliegtuigen aan de grond worden gehouden, als fabrieken worden stilgelegd wegens gebrek aan voorraden, als jongeren niet meer goed leren lezen, als de gezondheidszorg wordt uitgesteld!
Kapitalisten blijven besparen omdat het de enige manier is om hun winsten te handhaven of zelfs te verhogen in tijden van crisis. De markten over de hele wereld zijn verzadigd. Dit leidt ons recht in de muur: hoe kunnen mensen blijven kopen als ze steeds armer worden?
Kapitalisten behouden of vergroten hun winsten door ook agressiever te zijn tegenover andere kapitalisten om de resterende afzetmogelijkheden, met de daaruit voortvloeiende handelsoorlogen en zelfs militaire oorlogen.
Alleen een radicaal programma van eisen en een brede en vastberaden sociale strijd kunnen ons uit deze situatie halen, die op een ramp afstevent.
Om het personeelstekort in de overheidsdiensten en in de privé bedrijven op te vangen, is er geen andere oplossing dan de massale aanwerving van personeel op te leggen. Het is zelfs nodig de verdeling van de bestaande arbeid op te leggen tot de werkloosheid is opgeheven.
Ook de lonen en pensioenen zullen moeten worden verhoogd om iedereen in staat te stellen te leven, 2.000 euro netto per maand zou een minimum moeten zijn.
Natuurlijk zal dit leiden tot een daling van de winst! Sommige bazen zullen roepen en tieren, en het over faillissement te hebben? Laat hun rekeningen publiceren en we zullen zien hoe en waar de vorige winsten zijn gebleven!
Om deze eisen aan bazen en regeringen te kunnen opleggen, zal het nodig zijn dat de diverse strijden een veel bredere beweging worden. Daartoe kunnen bewuste werkers bijdragen.