Op 17 en 18 september heeft Israël duizenden biepers en talkies-walkies laten ontploffen die tot leden van Hezbollah in Libanon behoorden. Deze aanslag heeft tientallen doden en duizenden gewonden gemaakt.
De Israëlische Staat had dat explosief jaren ervoor in de biepers van Hezbollah geplaatst, bewijs dat deze terroristische aanval al lang gepland was.
Deze nieuwe aanval, die gevolgd werd door versterkte bombardementen van Israël in Libanon is het teken van een nieuwe stap in het conflict in het Midden-Oosten. Als Israël Libanon binnenvalt, dreigt Iran met vergeldingsacties, wat dan de hele regio zou meeslepen in een directe confrontatie.
De Israëlische extreemrechtse regering en Netanyahu verlengen de oorlog, al was het maar om zijn plaats aan de macht te handhaven en hem de gevangenis te vermijden. Na Gaza te hebben vernietigd en de bevolking van de strook te hebben afgeslacht, keert hij zich nu naar Zuid-Libanon. Het maakt niet uit dat dit gebeurt ten koste van de levens van de Israëlische gijzelaars en van tienduizenden doden en gewonden in Gaza, Westelijke Jordaanoever en de hele regio.
Netanyahu is vrij om de slachtingen en zijn koloniale politiek te blijven voeren omdat Israël het instrument is van de imperialisten in de regio. Zeker sinds de Zesdaagse oorlog (1967) bestraft de Israëlische Staat de bevolkingen én de regimes die zich tegen imperialisme verzetten, met de directe steun van de imperialistische landen – VS in de eerste plaats.
Om een einde te makten aan de oorlog in Gaza en aan de onderdrukking, zullen alle volkeren van de regio, en ook de Israëlische werkers, zich verenigen om zich tegen het imperialisme en het kapitalisme te verzetten, die verantwoordelijk zijn voor de oorlog in het Midden-Oosten.