In vaccinatiecentra die dagenlang leeg zijn gebleven, moesten veel doses vaccin worden weggegooid omdat ze niet op tijd konden worden ingespoten. Ondertussen ontvingen artsen en verzorgers geen oproep voor vaccinatie en niemand kon hen vertellen met wie zij contact moesten opnemen. De regering vertrouwde het verzenden van de oproepingsbrieven toe aan een privé bedrijf, dat al snel met deze taak werd overstelpt.
Dit fiasco doet denken aan de Avrox-maskers, voor miljoenen besteld bij een bedrijf dat is opgericht door drie zakenlieden die gewoon aangetrokken waren door overheidsgeld. Het gebruik van deze maskers wordt nu ontraden, omdat ze mogelijk kankerverwekkend zijn…
Voor elk aspect van de strijd tegen het virus onderwerpen de regeringen zich aan de “markt”: wat vaccins betreft dicteren de farmaceutische multinatinationals de voorwaarden en prijzen; voor andere beschermingen zijn het een handvol gewetenloze en ongeschoolde handelaars.
Geconfronteerd met dit fiasco, geven de politici de bevolking de schuld. Zijn de inentingscentra leeg? Het is de beurt van de ouderen om “egoïstisch” te worden genoemd, omdat zij zouden aarzelen om zich te laten vaccineren, ten nadele van de jongeren “die veel moeite hebben gedaan en weer met hun sociaal leven moeten hervatten”. Gisteren nog, waren de “egoïsten” de jongeren die bezig waren te feesten… De bevolking overweldigen om hun verantwoordelijkheid te verbergen, dit is het beleid van de leiders. Nou, wees niet verbaasd als de bevolking hen niet vertrouwt!
Werksters en werkers hoeven geen bewijs te leveren van hun betrokkenheid bij de bestrijding van de epidemie. Zij zijn het die de maatschappij draaiende houden, ondanks het virus, in ziekenhuizen, fabrieken en velden, vervoer, overal!
Maar de wereldleiders beheren de gezondheidscrisis uitsluitend vanuit het standpunt van de bourgeoisie en houden zich nauwgezet aan het kapitalistische kader: maximale winst, privé-eigendom en handelsgeheim. Dit beheer is niet alleen in strijd met de belangen van de werkers, maar het is ook ondoeltreffend in de strijd tegen het virus.
Voor de bevolking zijn het allessoorten beperkingen van het privé-leven, verboden en sancties, samen met de verplichting: “Ga ten koste van alles werken en blijf dan thuis”. Voor de kapitalisten en grote bedrijven is het een minimum aan beperkingen en verstoringen, zij willen dat hun bedrijf doorgaat en geld verdient.
Het gevolg is dat de overheid het virus tijdens de hobby’s opspoort, maar laat het lopen in de bedrijven waar de gezondheidsprotocollen onhoudbaar zijn, gezien het opgelegde tempo en de beperkingen van de posten. Bovendien is het openbaar vervoer overvol en staan de scholen zonder echte middelen om besmetting tegen te gaan.
Wat vaccinatie betreft, bepalen de grote farmaceutische bedrijven de situatie. Willen ze samenwerken om de productie te versnellen? Delen ze hun kennis door patenten te delen? Nee! De aandeelhouders van elk bedrijf hebben maar één doel: hun vaccin verkopen en de winst opstrijken. Maar om te investeren in productielijnen om de bestelde en betaalde doses te produceren, hebben zij geen haast, zoals blijkt uit de vertragingen bij de levering!
De situatie zou vereisen dat de kennis en de productiemiddelen van de onderzoekers worden gebundeld, maar concurrentie en privé bezit verbieden dit. Samenwerking en planning zouden nodig zijn, maar de labo’s leggen ondoorzichtigheid en handelsgeheim op.
We leven in een maatschappij die kapitalistisch bezit en winst boven alles stelt. De kapitalisten zijn niet in staat te reageren op een “algemene mobilisatie” in het belang van de mensheid in deze pandemie. Ze mobiliseren zich alleen als er genoeg winst te behalen valt.
Politici in dienst van een dergelijke sociale organisatie staan machteloos, ook al zouden zij anders willen. Nu dwalen ze de publieke opinie af met het vaccinatiepaspoort, terwijl degenen die gevaccineerd willen worden het niet kunnen!
Onderzoekers, ingenieurs, productiemedewerkers in farmaceutische bedrijven, personeel van ziekenhuizen en verzorgingstehuizen: iedereen geeft alles wat in zijn vermogen ligt in de strijd, ook al sommigen met de bezuinigingspolitiek en anderen met de precariteit moeten omgaan.
Maar al deze collectieve inspanningen worden tenietgedaan door de kapitalistische organisatie van de maatschappij: net als het virus moeten we af van het kapitalisme!