Op maandag 16 september willen de vakbonden de werkers leiden naar de Europese instellingen om “een industrieel plan” te eisen tegenover de toenemende ontslagen en bedrijfssluitingen, zoals bij Audi-Brussel.
Hillal Sor, secretaris-generaal van de Waalse en Brusselse ABVV-staalarbeiders, merkt op dat de directie van Audi “miljoenen aan subsidies heeft ontvangen”, maar dat “fabrikanten ervoor kiezen om hoge winsten en dividenden voor aandeelhouders te handhaven”, wat nu leidt tot de sluiting van productievestigingen in België, Duitsland en elders in Europa.
Dit is het overduidelijke bewijs dat “industriële plannen” alleen dienen om aandeelhouders te subsidiëren, niet om banen veilig te stellen!
Het Chinees voorbeeld
Hillal Sor gebruikt het voorbeeld van China om zijn vraag naar een industrieel plan te ondersteunen: “Of je de manier waarop ze het doen nu leuk vindt of niet, (de Chinese leiders) hebben een zeer sterk beleid van investeringen in de automobielsector geïmplementeerd om de middelen te hebben voor het onderzoek om de beste technologieën te hebben. Dat hebben ze gedaan en daar plukken ze nu de vruchten van.”
Wat stelt de vakbondsleider voor? Hetzelfde doen! Meer subsidies voor kapitalisten om de concurrentie te vergroten? Dat is duidelijk een doodlopende weg… Grenzen, concurrentie tussen bedrijven en Staten, de meedogenloze strijd om winst, de uitbuiting van werkers, leiden allemaal tot oorlog!
Het Europese voorbeeld
Om de Europese economie nieuw leven in te blazen na de Covid-crisis, heeft de Europese Commissie besloten tot een “herstelplan voor Europa” met een budget van 800 miljard euro over zeven jaar.
Onder het mom van een “eerlijk klimaat en digitale transitie” is er de afgelopen drie jaar een stortvloed aan subsidies binnengestroomd voor de grote bazen van alle sectoren: van de staalindustrie tot de bouw, van de auto-industrie tot de IT-sector. Om trams, glasvezel of windmolenparken te bouwen, zijn arbeiders uit alle hoeken van de wereld in weer en wind aan het werk gezet, zodat de bazen de subsidies zo snel mogelijk kunnen innen.
Maar de werkloosheid is niet gedaald, de inkomens van de werkers zijn niet gestegen, het is steeds moeilijker om voor een woning te betalen, je te verplaatsen, een plek te vinden in een crèche of op school… En dat heeft aandeelhouders er niet van weerhouden om te besluiten fabrieken te sluiten, te herstructureren of mensen te ontslaan!
Het enige geldige plan is dat werkers zich voorbereiden op de omverwerping van het kapitalisme en de vestiging van een maatschappij waarin de productie gebaseerd is op de behoeften van de mensheid en niet op de winsten van een minderheid.