De voorzitter van de Amerikaanse grootste bank — JP Morgan– voorziet in zijn “brief aan de aandeelhouders” een toekomstige financiële crisis die “harder en sneller” zal zijn. Gelijksoortige berichten worden door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) gegeven dat vreest dat het geld dat door de centrale banken wordt ingepompt naar het financieel systeem via kredieten bijna zonder rente aan de banken en aan de bedrijven, eerder in een speculatieve zeepbel zal uitmonden dan in echte groei.
Wat een bekentenis van onmacht vanuit deze belangrijke figuren van de kapitalistische wereld!
Inderdaad: hoe dan ook de maatregelen die door de Staat en de internationale instellingen zoals het IMF worden genomen om aan de crisis te reageren, kunnen ze niets anders dan naar ergere crisissen leiden.
Want geen enkele van de genomen maatregelen van de Centrale Banken en van de Staten kunnen de diepe aard van het kapitalistische systeem veranderen: de onmogelijkheid om dit chaotische systeem te reguleren dat alleen de dolle zoek naar maximum winst beoogt voor een minderheid rijken die met elkaar concurreren.
Zo beweerden de verantwoordelijken van de Europese centrale bank dat het ter beschikking stellen voor de banken en bedrijven van meer dan 1 000 miljard euro kredieten zonder rente in de twee komende jaren, zou dienen tot het stimuleren van de groei en daardoor van de werkgelegenheid. Maar de bedrijven investeren en vergroten hun productie alleen als ze denken dat ze meer kunnen verkopen… wat niet het geval is.
Dan verkiezen de aandeelhouders van de bedrijven meer winst te maken door dat geld te gebruiken om hun concurrenten over te nemen — vaker met banenverlies als gevolg– boven het investeren in nieuwe fabrieken en aanwerven.
Het resultaat is vooral een prijsstijging van de aandelen. Dit kan een baas zoals Marc Coucke rijker maken met in één klap 400 miljoen euro, alleen door de stijging van de waarde van zijn aandelen, maar voor de bevolkingen is het vooral een grote schuld die de Staten hen zullen doen terugbetalen door hen te veroordelen tot steeds meer bezuinigingspolitiek en ellende.
Alleen de arbeidersklasse heeft de kracht om andere regels op te leggen dan de kapitalistische winst. Want hoe hoog de winsten zijn die aan de aandeelhouders van de bedrijven en van de banken worden uitgedeeld, komt alle rijkdom van het werk van arbeiders en bedienden.
De werkende klasse zal niet eeuwig kunnen aanvaarden zich steeds meer te verarmen door steeds harder te werken om een handvol aandeelhouders de vrucht van hun arbeid te laten afpakken in financiële verrichtingen met rampzalige gevolgen voor hen en voor de hele samenleving.
De werkers moeten hun werk en hun lonen verdedigen, en hun eigen eisen laten horen in deze crisis:
De bedrijven hebben miljarden en miljoenen om elkaar over te nemen en dividenden aan de aandeelhouders te betalen? Dan mag geen enkele werker zonder loon zitten, zonder een volledig loon omdat die ontslagen wordt, of zonder een deel ervan omdat het loon daalt! Laat van de winsten nemen om het werk onder iedereen te verdelen, zonder loonverlies!
Alle lonen, pensioenen en uitkeringen moeten verhoogd worden. Het zijn de winsten die de speculatieve zeepbellen voeden. Minder winst voor meer loon is al minder voor de speculatie.
Woningen ontbreken, plaatsen in de crèche of in bejaardentehuizen? Zorgen worden te duur om toegankelijk te blijven voor iedereen? Openbaar vervoer verslechtert steeds meer? Het openbaar geld moet in dienst van de bevolking zijn, niet van de kapitalisten!
Patronaat en Staat vragen ons permanent om opofferingen te doen in de naam van de crisis. Maar vooraleer ze betalen, moeten de werkers het recht hebben om te zien waar het geld naartoe is gegaan, en waartoe het gediend heeft! De boekhouding van de bedrijven en van de Staat moet onder de controle komen van de werkers. Alles wat beslist wordt in de raad van bestuur van de bedrijven moet openbaar worden.
En om de bankiers tegen te houden schade te brengen, moeten ze onteigend worden. Banken moeten in één openbare bank samengesmolten worden, onder de controle van de werkers en van de bevolking!
De werkers die wat hen toekomt durven te eisen, en die zelfs het vooruitzicht hebben de macht te nemen in plaats van de kapitalistische klasse die almachtig lijkt te zijn, zijn vandaag een piepkleine minderheid? Inderdaad, maar het is door vandaag dit vaandel op te heffen dat men morgen de miljoenen opstandelingen zal kunnen helpen samen hieronder te groeperen en de kapitalisme te overwinnen.