Terwijl de Audi-groep miljarden winst maakt, plant die om Audi-Vorst te sluiten. De directie hoopt het gemakkelijk te kunnen doen en dat de werkers niet met een belangrijke verdedigingsstrijd beginnen. Ze maakt gebruik van verdeel- en ontmoedigingsmanoeuvres. Meest recent waren de vergadering die in Vorst-Nationaal wordt georganiseerd, en niet in de fabriek, en zonder de toeleveranciers, en met fouilleringen… om dan zinloos geklets te spreken aan de werkers.
Er valt niets te verwachten van de leiders en aandeelhouders van Audi, ze zullen geen cadeau geven! Om winst te maken hebben de kapitalisten geen limiet. Overal op de planeet buiten ze de werkers uit in zweet en bloed. In Oekraïne speculeren ze en verrijken ze zich via de oorlog, in Palestina steunen ze de massamoorden van het leger en van de Israëlische kolonisten, in Afrika en in Noord-Afrika buiten ze de hele bevolking extreem uit. De aandeelhouders van Audi zijn dezelfde, er is geen reden waarom ze met meer menselijkheid zouden handelen tegenover de werkers van Vorst… tenzij ze verplicht zijn achteruit te stappen tegenover de werkers in strijd.
De aankondiging van het herstructureringsplan bij Audi Vorst is geen apart geval. Al het patronaat is bezig aan te vallen. Het aantal werkers die getroffen worden door ontslagen, sluitingen en herstructureringen blijft stijgen. Deze zomer zijn het werkers van Mithra, Belgotex, ALE Mons, KM Group die op de lijst zijn komen staan van diegenen die met hun baan en werkomstandigheden betalen voor het behoud van de winsten van de kapitalisten ten midden van de crisis!
De patronale aanval beperkt zich niet tot aanvallen in de bedrijven. Als gevolg van de verkiezingen, eisen het patronaat en de financiële markten van de regeringen dat ze budgetten vrijmaken voor de Staatsschuld en voor het leger… maar zonder van de fortuinen van de miljonairs en miljardairs te nemen… en door tegelijkertijd de grote bazen cadeaus te blijven geven in de vorm van subsidies en belastingfaciliteiten! Op deze manier laten ze de werkers betalen, en leggen ze de bevolking bezuinigingsmaatregelen op.
Voor het hoofd van het VBO is het “Globaal Plan” van Dehaene in 1993 het ijkpunt: “indexsprong, loonblokkering, structurele hervormingen, verkoop van deelname in sommige overheidsbedrijven… Dat was stevig! Maar dit is wat we vandaag nodig hebben”.
De Waalse regering heeft zijn nota aan het patronaat voorgelegd: aanval tegen contracten die door gemeenten gesubsidieerd worden (om toezicht te houden in de scholen, enz.), tegen werkers uit het openbaar ambt, tegen mensen die in een sociale woning leven, …
Op Federaal niveau gaan de regeringspartijen niet akkoord over details maar hun doel is duidelijk: 27 miljard in 5 jaar besparen, door de lonen, de index, het openbaar ambt aan te vallen en nog door de werkloosheidsuitkeringen tot 2 jaar te beperken!
In Vlaanderen en in Brussel is de situatie gelijkaardig.
Tegenover zo’n aanval is een strijd bedrijf per bedrijf niet genoeg om zich te verdedigen. Om sterker te worden moet er een algemene strijd komen van het geheel van de werkende wereld.
Gezien alle werkers tegelijkertijd worden aangevallen, zou zo’n strijd vandaag kunnen starten vanaf een eerst bedrijf, en zou dan als een olievlek kunnen spreiden. Zowel het patronaat als de regering vreest een algemene opstand.
Audi Vorst bijvoorbeeld groepeert meer dan 3000 werkers, de fabriek is gekend in heel het land. Zo’n conflict zou in veel andere bedrijven navolging kunnen vinden.
Om zich te verdedigen moeten de werkers de valstrikken van de directie vermijden, boven de verdeeldheden tussen vaste contracten, toeleveranciers en uitzendkrachten werken, over hun eisen discussiëren, samen akkoord gaan en een leiding voor de strijd verkiezen.
Veel werkers verwachten dat van de vakbonden. Maar de syndicale leidingen proberen niet te mobiliseren en een krachtsverhouding bouwen. Ze proberen niet de vaste contracten, de uitzendkrachten en de toeleveranciers te verenigen. Einde juni, na de aankondiging van het herstructureringsplan, hebben ze aan de werkers gezegd “ga maar gerust op vakantie, we zien elkaar later”. En tijdens de vakbondsbijeenkomst op 20 augustus hebben de syndicale permanenten geen strijdplan aangekondigd, behalve een verre betoging op 16 september, en het geklets over de Renault-procedure.
Maar gaat dat genoeg zijn om te vermijden voor de kosten op te draaien van de herstructurering?
Gezien wat er tijdens de sluitingen en herstructureringen gebeurd is, bij VW Vorst in 2006, bij Caterpillar in Gosselies in 2016, bij Ford in 2013… gaat dat niet genoeg zijn! Zonder krachtsverhouding kan men alleen over kruimels onderhandelen, en een heel deel van de werkers valt uit de boot! Met of zonder syndicale leidingen is er geen andere oplossing dan een vastbesloten strijd die zich veralgemeent om de grote bazen en de regeringen terug te dringen!