Met 120.000 betogers is de mobilisatie van 6 november een succes geweest en dit getuigt van de onrust en de woede die bij de gewone mensen groeien. Al jaren draaien de werkers en hun families op voor de crisis waarvoor ze helemaal niet verantwoordelijk zijn.
De talrijke betogers die nee wilden zeggen tegen het optrekken van de pensioenen naar 67 geven blijk van de verergering van de werkomstandigheden, en dit in alle sectors : van de fabrieksarbeider tot de leerkracht of de bankbediende. Dit is het resultaat van de honderdduizenden ontslagen van de jongste jaren, die elke keer samengaan met de verhoging van de werklast en vaak ook met loonverminderingen voor diegenen die hun baan houden.
Met de aangekondigde indexsprong voelen veel gezinnen, en niet alleen de talrijke gezinnen waarvan één of meer leden hun baan kwijt zijn, zich financieel steeds meer gewurgd.
De ontslagen, de steeds grotere financiële moeilijkheden, de eindeloze stappen om een baan te vinden, het tekort aan vooruitzichten voor de jongeren die al weten dat men, om een aan een job te geraken, ook al onzeker, steeds meer moet geven, en vaak zijn gezondheid hieraan opofferen: dit is het geweld dat dagelijks door miljoenen uitgebuitenen wordt verduurd.
Ja, de klassenstrijd is in volle gang, en het zijn de werkers die de steeds hardere slagen krijgen! En ja, het is tijd om terug te slaan. Maar het is niet door nutteloze gevechten met de politie van de kapitalistische orde, niet door klappers door de benen van andere betogers te gooien, en nog minder door de wagens van andere werkers kapot te breken, dat men de slagen zal teruggeven aan diegenen die er ons geven!
De werkers zullen de krachtsverhouding alleen kunnen omkeren met een programma en met eisen die het belang van het geheel van de werkers zullen verdedigen, en met de vastberadenheid de kapitalisten te treffen waar het hen pijn doet: aan hun winsten! Op de politiemannen slaan is zoals voor de stier de muleta op de hoorns nemen, dit is zich van doelwit vergissen!
De kapitalistische klasse is vastbesloten om niets van haar winsten en fortuinen die op de rug van de werkers zijn gemaakt, op te offeren. Want om het hoofd te bieden aan de daling van de verkoop blijft er hen alleen de mogelijkheid om van onze lonen te nemen: door te ontslaan, door de werklast te verhogen en de lonen van zij die overblijven te verminderen, door zich in de kassen van onze pensioenen te bedienen, en door ons te doen terugbetalen voor de schuld die is gemaakt om hun speculatieve winsten te redden!
De eerste eis van de werkende mensen moet het verbod op ontslagen zijn en het verdelen van het werk onder iedereen, zonder loonverlies. Het is crisis? Laat dan van de winsten van vandaag en van gisteren nemen om te garanderen dat iedereen een werk en een loon heeft waarvan men kan leven!
De rijken en de ministers in hun dienst zullen niet onder de indruk komen van een paar kasseien die vliegen. Het zijn niet zij die deze in het gezicht krijgen… Maar werkers zien die steeds talrijker komen betogen om wat hen toekomt te eisen, die genoeg zelfverzekerd zijn om diegenen die in de stoet met klappers spelen tot rede te brengen, en die niet in de eerste provocatie van de politie vallen, dat zal de kapitalistische klasse als een signaal zien dat de krachtsverhouding aan het veranderen is en dat het dringend wordt om toegevingen te doen.
Daar moet men overtuigd van worden en onze collega’s overtuigen. Men moet de toekomstige mobilisatie gebruiken om van de basiseisen van de werkende mensen te laten horen!