“Ik ben 57 jaar en al 30 jaar contractueel personeelslid bij een federale overheidsdienst. Afgelopen april hoorden we dat de helft van de posten in onze afdeling geschrapt zou worden. Het management vroeg ons om voor onze eigen banen te solliciteren. Morgen leg ik een examen af waarin ik moet aantonen dat ik Excel beheers. Ik heb dit programma nog nooit gebruikt. Ik heb er nooit training in gehad. Sinds april oefen ik elke avond met de hulp van mijn zoon. Maar dan krijgen we een auditie voor een personeelsmanager die ons niet kent en niets over ons werk weet.
We zijn bang. Alleen de besten behouden hun baan. Voor de anderen komen er twee contracten van 6 maanden voor bepaalde tijd. En daarna? Krijgen we dan een opzegtermijn voor ons vast contract? Als ik mijn baan verlies, vind ik op mijn leeftijd geen andere baan meer. En ik heb het berekend: als ik ontslagen word, ben ik bijna 70.000 euro kwijt voordat ik de pensioengerechtigde leeftijd bereik, als ik het verschil bereken tussen mijn huidige loon en mijn werkloosheidsuitkering”.
Dit zijn de methoden die de regering Vivaldi, waarin drie socialistische ministers zaten, gebruikte om banen bij de overheid te schrappen en overheidsdiensten nog minder toegankelijk te maken voor het publiek.