Na de onophoudelijke verkopen en herstructureringen van de afgelopen twintig jaar is het op maandag 20 januari aangekondigde faillissement de zoveelste manier om de 800 werkers van Lunch Garden offers op te leggen.
Het faillissement was al lange tijd gepland, met de aankondiging van het faillissement op maandag en de heropening van de door CIM Capital overgenomen restaurants op vrijdag. In de afgelopen weken was de levering van goederen die nodig waren om de restaurants te runnen vertraagd. Waar kwamen deze ‘leveringsonderbrekingen’ vandaan, als ze niet voortkwamen uit de wens om geen verse producten te verliezen tijdens de dagen van sluiting tussen het faillissement en de overname?
En hoe verklaar je dat de eindejaarsuitkering dit jaar “uitzonderlijk” niet in december wordt uitbetaald, zoals altijd het geval is geweest, maar op 17 januari. Deze premie is natuurlijk niet uitbetaald en de werkers zullen hem misschien nooit ontvangen, maar het is een buit van twee miljoen euro die de bazen van Lunch Garden over de rug van de werkers hebben gespaard. Daarbij komt nog de diefstal van lonen van januari, ontslagvergoedingen en aanvullende pensioenen voor vervroegd gepensioneerden, want in een faillissement komen werkers vaak op de tweede plaats ten opzichte van andere schuldeisers.
Voor de 430 werkers die zijn overgenomen, gaat het CIM-kapitaal hun uitbuiting nog erger maken om winst te garanderen. Maar hoe gaat het dat doen? Wat kan het nog meer van de arbeiders afpakken? Het extra loon voor het werken ’s avonds en in het weekend en de betaling voor pauzes van een kwartier zijn allang afgeschaft. Personeelsinkrimping? Er was vaak nog maar één persoon die voor de eetzaal en de wasserij zorgde.
Werkers vervangen door studenten en flexijobs? De restaurants werkten al ’s avonds en in het weekend met een meerderheid van studenten.
In ieder geval zijn de nieuwe bazen van plan zichzelf de middelen te geven om de uitbuiting nog erger te maken door deze flexibiliteit nog verder te vergroten. De nieuwe contracten voorzien in ploegendiensten van 20 tot 50 uur per week, 11 uur aan een stuk, 6 dagen per week en van 7 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds.
Lunch Garden – de elite van het Belgische en Europese kapitalisme
Lunch Garden is geen klein duimpje. De huidige en vroegere aandeelhouders behoren tot de rijkste van België en Europa. Hier is een overzicht…
Lunch Garden maakte oorspronkelijk deel uit van de GB-Inno-BM groep, die in 1995 eigendom was van de Cobepa holding (Paribas), de familie Vaxelaire – respectievelijk de 91ste, 275ste en 452ste rijkste van België – en Sofina van de familie Boël (de 13de rijkste van België). In 2002 werd GIB gekocht door de holdingmaatschappijen Ackermans & van Haaren van Luc Bertrand (de 23ste rijkste man van België), vader van begrotingsminister Alexia Bertrand, en CNP van Albert Frère, wiens twee erfgenamen nu de 14de en 16de rijkste man van België zijn. De twee partners verkochten Lunch Garden aan Carestel, dat het vervolgens verkocht aan Grégoire de Spoelberch, Thibaut van Hövell en het KBC private equity fonds. De familie de Spoelberch (de 3de rijkste van België) is een van de drie historische families die eigenaar zijn van de brouwerijgigant AB Inbev.
In 2009 voegde het H2 investeringsfonds zich bij de aandeelhouders en nam een belang van 49% in het bedrijf. Lunch Garden werd vervolgens in 2015 verkocht aan het investeringsfonds Bregal Freshstream, dat eigendom is van de rijke familie Brenninkmeijer, die fortuin maakte met confectiekleding (merk C&A) en meer dan €25 miljard waard is. De familie Brenninkmeijer staat ook aan het hoofd van Redevco, het bedrijf dat de gebouwen van de GIB-groep kocht, waaronder ongetwijfeld het pand dat Lunch Garden huurt.
De koper, CIM Capital, is een fonds geleid door Marc Van Hool en Marc Coucke, dat kan rekenen op overheidsgeld van federale en regionale fondsen. De uitbuiting van generaties arbeiders zoals die van Lunch Garden hebben deze parasieten van de grote burgerij verrijkt, wier enige zorg is hun kastelen warm te houden…