De nieuwe minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken, Frank Vandenbroucke (sp.a), is de decaan van de nieuwe regering… en hij heeft veel gediend! Het vertrouwen dat de Belgische bazen in hem stellen is niet alleen te danken aan de episode van de zwarte kas van de Vlaamse Socialistische Partij die hij in 1995 wilde verbranden. Als zogenaamde “deskundige” academicus is hij vaak gebruikt om, onder het mom van wetenschappelijke studies, de aanvallen van bazen op werkers te rechtvaardigen.
Minister van Sociale Zaken en Pensioenen, Werkgelegenheid en Gezondheid in de regeringen van Verhofstadt van 1999 tot 2003, publiceerde hij boeken over de “theorie” van de “actieve welvaartsstaat”, waarin hij uitlegt dat “de burger rechten heeft, maar ook plichten”. Met dit leidmotief is het niet langer voldoende om werkloos te zijn om recht te hebben op een werkloosheidsuitkering. Nee, het is nu nodig om aan te tonen dat men beschikbaar is op de arbeidsmarkt en dat men “actief” op zoek is naar een baan. Voor de regering van Verhofstadt zal dit het voorwendsel zijn om werklozen uit te sluiten van hun rechten en hen te dwingen om lager betaald werk te aanvaarden. Op dezelfde manier legt deze regering ook op dat het minimum aan bestaan nu moet worden verdiend. En degenen die het ontvangen moeten paden volgen om “hen te helpen integreren in het arbeidsleven”. Deze onverbiddelijke logica, die vandaag de dag nog steeds het leven van alle werklozen vergiftigt, zal door de volgende regeringen sterk worden ontwikkeld. Ze zullen allemaal hun stokpaardje maken van “verplichtingen” die worden opgelegd aan werklozen, zieken en gepensioneerden om de sociale uitgaven te verminderen en kapitaal vrij te maken ten voordeel van het grootkapitaal. Niet alleen kunnen bazen massaal banen blijven vernietigen, aandeelhouders kunnen ook rekenen op overheidsgeld om zogenaamd « geholpen » te worden om aan te werven.
Vandenbroucke stond vervolgens aan het hoofd van de werkgroep die verantwoordelijk is voor het opstellen van de pensioenhervorming. Hij verdedigde het optrekken van de pensioenleeftijd tot 67 jaar en nam opnieuw de taak op zich om deze grote aanval een schijnbare wetenschappelijke objectiviteit te geven, ondersteund door universitaire studies. Op dezelfde manier verdedigen hij en zijn handlangers het op punten gebaseerde pensioen. Een hervorming die een mechanisme moet invoeren om de pensioenen automatisch te verlagen, zonder dat men zijn toevlucht hoeft te nemen tot politieke besluiten die door de bevolking sterk worden afgekeurd. De pensioenbijdragen van de werkers zouden niet langer automatisch recht geven op een bepaald bedrag aan pensioen, maar slechts op punten, waarvan het bedrag zou worden bepaald op basis van de economische situatie op het moment van pensionering. Hoewel deze hervorming nog niet ingevoerd is, blijft ze op het werkplan van de regering staan.
Dat is dus een mooie lakei. De bourgeoisie moest bezuinigen op de sociale uitgaven en de lonen? Ze vond academici bereid om zichzelf te verkopen om haar aanvallen te rechtvaardigen…
Het resultaat is een sociale ramp. Zijn CV alleen al is een samenvatting van het programma van de nieuwe regering: werkers laten betalen om de winst van de aandeelhouders te verhogen. De arbeiders, die Vandenbroucke en zijn handlangers niet eens in staat achten om tot vier te tellen, worden geenszins voor de gek gehouden!