In België is het voorzien om verbruikte brandstof van kerncentrales tot 2080 in afkoelbassins op te slaan. Daarna moet dat radioactief afval op grote diepte worden gestopt om stralingrisico’s voor de bevolking en voor het milieu te vermijden. In 2013 schatten de overheidsinstellingen zoals de Nationale instelling voor radioactief afval, de kosten voor de opslag op diepte rond 3,2 miljard euro. Maar recente studies schatten voortaan deze kosten tussen 8 en 10 miljard euro, en zelfs meer…
De Commissie voor nucleaire voorzieningen beveelt dus de regering aan om de bijdrage van Electrabel al vanaf 2019 te verhogen.
Sinds 2003 wordt de eigenaar van de kerncentrales, de Engie-Electrabel groep, inderdaad door een wet ertoe verplicht om een fonds in te stellen om deze werken te financieren. Maar wie kan een grote kapitalistische groep verplichten wetten na te komen? In plaats van een fonds dat bestemd zou zijn voor de opslagoperaties, gebruikt Engie 75% van dat fonds voor de financiering van gewone operaties van Electrabel.
Kamerleden van de oppositie, zoals Ecolo, en ook journalisten, verdenken de Engie groep ervan het onvermogen van Electrabel te organiseren om de bedreiging van een faillissement van deze maatschappij te gebruiken. Het is zo dat de Premier, Charles Michel, en de minister van energie, Marie-Christine Marghem, zeer verlegen naar de onderhandelingen met de geldwolven van Engie gaan en op voorhand aankondigen dat ze een “compromis” willen vinden eerder dan een nieuwe strengere wet te maken over de financiering van het reservefonds voor kernzaken. Kortom gaan de kapitalisten de winst uit de uranium uithalen en de toekomstige generaties laten opdraaien voor hun radioactief afval.