De Chileense regering heeft de annulatie aangekondigd van de COP 25 over het klimaat die begin december moest plaatsvinden, wegens massale betogingen van de bevolking tegen de verslechtering van de levensomstandigheden.
Deze conferenties zijn maar komedies waar de regeringen van de planeet hun verdelingen en hun onmacht wat klimaat betreft verbergen achter mooie toespraken. Maar deze keer is het de bevolking, zijn het de werkers die deze komedie niet willen laten spelen omdat ze hun eigen agenda op tafel willen leggen.
De volksopstand is na een studentenprotest tegen de verhoging van de metrokaartje in Santiago uitgebroken! Die heeft zich als een lopend vuurtje verspreid tot het geheel van het land in betogingen waar de woede steeds groter wordt tegenover de groeiende moeilijkheden om de basisbehoeften te voldoen: eten, huisvesting, studies, gezondheid, openbaar vervoer. In een land waar 1% van de bevolking 26% van de rijkdom van het land in beslag neemt.
De Chileense president Pinera, die zelf miljardair is, heeft eerst opgegeven door de verhogingen te schrappen, dan heeft hij dat protest proberen in de doofpot te stoppen door de noodtoestand te verklaren en het leger op te roepen. Maar in het land van oud-dictator Pinochet, waar de bevolking weet wat het leger in staat is om de voorrechten van de rijken te beschermen, heeft het de betogingen niet gestopt. President Pinera heeft de noodtoestand moeten nietig verklaren en tracht nu het protest te kalmeren door een stijging van de kleine pensioenen te beloven.
En Chili is niet het enige land waar opstand van de bevolking begint zich te uiten. Ecuador, Bolivia, Libanon, Irak, Algerije, Soedan, Hong Kong… In al deze landen zijn de betogingen massaal.
In Libanon hebben de betogingen twee weken geleden gestart als reactie tegen plannen van een belasting op de gratis telecommunicatie van What’sApp. In dat land waar de bevolking volgens godsdienst verdeeld is, volgens het motto van het kolonialisme: “verdelen om te heersen”, komen de betogers vandaag allemaal samen in eenzelfde woede, ongeacht hun godsdienst.
In Algerije waar de wekelijkse betogingen reeds 37 weken lopen, is het begonnen met de kandidatuur van de bedlegerige president Bouteflika voor een vijfde mandaat. Maar het gaat over veel meer dan gewoon de naam van de gehate dictator te veranderen. “Weg met het systeem” roepen de betogers tegenover de regerende generalen die hen hebben proberen te paaien met holle verkiezingen, en dan met bedreigingen en aanhoudingen, maar dat allemaal heeft tot nu toe de vastbeslotenheid van de betogers niet aangetast.
Het wantrouwen tegenover de machthebbers komt eigenlijk van hun onderwerping aan het kapitalisme. In Libanon waar 7 miljardairs meer dan 50% van de bevolking bezit, probeerde de regering Hariri belastingen te heffen om de internationale financiers, die door het IMF worden vertegenwoordigd, te gehoorzamen. In Algerije keuren de corrupte leiders van de FLN en van het leger wetten goed om gas en olie te privatiseren ten voordeel van Europese en Amerikaanse oliegiganten. In Chili wordt de bevolking geërgerd door de gevolgen van de privatisering van het onderwijs, van de gezondheid, van het vervoer… ten voordeel van privé bedrijven.
De toekomst van deze bewegingen is onzeker in al deze landen. Maar één iets is zeker: een systeem dat zoveel ellende en uitbuiting zaait, kan niets anders dan opstand oogsten! En deze opstanden zijn maar een begin!
De actualiteit herinnert eraan dat de mensheid niet alleen door klimaatopwarming bedreigd wordt, noch door vervuiling en vernieling van het milieu. Nieuwe financiële krach, nieuwe crisissen, nieuwe oorlogen, riskeren te komen door dat systeem dat op een ongebreidelde concurrentie berust, op een anarchistische economie en op de uitbuiting van de werkers. Al deze problemen gaan samen.
Regeringen laten vallen die dan door anderen worden vervangen die ook ten voordeel van de kapitalistische klasse zijn, zal niet genoeg zijn. Het is het kapitalisme zelf dat omvergeworpen moet worden. De sociale kracht die zoiets kan doen, bestaat. Dit is deze van de werkers wanneer ze bewust worden en zich organiseren. Het zijn de werkers — arbeiders, bedienden, onderwijzers, technici en ingenieurs, in de industrie, in de gezondheid en in de handel — die vandaag alles draaiende houden. Het werk van deze klasse ligt aan de basis van al de rijkdom van de maatschappij.
Het probleem voor de toekomst van de mensheid is dat de arbeidersklasse bewust wordt en zich organiseert om deze maatschappij, die ze al draaiende houdt, zelf te sturen!