“2020: een ongelooflijk jaar! ” staat te lezen in de financiële pers: de rijkdom van de 20 rijkste mensen op de planeet is met 62% gestegen! Onder hen, een nieuwkomer: Stéphane Bancel, de eigenaar van de farmaceutische groep die het vaccin Moderna op de markt heeft gebracht…
Duizenden mensen sterven nog steeds elke week in de wereld, miljoenen mensen zijn hun baan kwijt of dreigen die te verliezen, ziekenhuispersoneel werkt 60 uur per week, vaccinatie wordt in elkaar geflanst met overwerkte platforms en callcenters… Maar het geld stroomt naar de miljardairs! Waar komt het vandaan?
Een groot deel ervan bestaat uit steunplannen van de regering. Naast de reeds toegezegde 1 900 miljard dollar, heeft de regering van Joe Biden een nieuw federaal uitgavenplan van 3 000 miljard dollar aangekondigd. En Europa laat zich niet uit het veld slaan en kondigde in december vorig jaar aan een steunplan van 1,824 miljard euro voor de bedrijven. Deze plannen voeden en financieren zelfs een speculatie die het fortuin van Bezos, Musk, Gates en vele anderen opblaast.
Alles is echter gebaseerd op de toenemende uitbuiting van werkers in fabrieken, magazijnen, kantoren, vervoer, enz. door middel van intensiever werk, meer onzekere contracten en steeds meer ontslagen. Ontslagen in de industrie, maar ook in woonzorgcentra, zoals voor de werkers van het Sebrechts tehuis in Molenbeek. Dit huis is eigendom van de privé-groep Armonea, waarvan de aandeelhouders, zoals de Spoelberchs en de Mevius, tot de rijkste mensen van België behoren. Ja, in de fortuinen van deze mensen is er het sterftecijfer van de bewoners, verergerd door het gebrek aan middelen, er is de toewijding van de hulpverleners die aan het begin van de pandemie aan hun lot werden overgelaten en vervolgens op straat werden gezet om de onaantastbare winstgevendheid in stand te houden.
Zieken, verpleegkundigen, leerkrachten en studenten, en chauffeurs in het openbaar vervoer profiteren niet van steunmaatregelen. Om plaats te maken voor de toename van het aantal Covid-gevallen, deprogrammeren ziekenhuizen andere operaties, wat nog steeds een vorm is van sorteren van behandelde en onbehandelde patiënten. Er zijn geen extra scholen, geen aanwerving van leerkrachten, opvoeders, psychologen, schoon-makers, geen budgetten om het schoolleven aan te passen aan de beperkingen van het virus.
Demonstraties, zoals die in het Terkamerenbos, tonen het leed aan van jongeren die van een sociaal leven verstoken zijn, geconfronteerd worden met werkloosheid, inkomensverlies en massale school-uitval. De repressie van deze betogingen moet worden vergeleken met de laksheid van de regeringen en de Europese Commissie tegenover farmaceutische groepen die hun voorwaarden dicteren, zelfs als dit een rem zet op de vaccinatie-campagnes en de samenleving in chaos stort.
De snelheid waarmee dankzij het weten-schappelijk onderzoek doeltreffende vaccins zijn ontwikkeld en het vermogen van de werkers om ondanks alle moeilijkheden in de basisbehoeften van de samenleving te voorzien, tonen echter aan dat de middelen voorhanden zijn om de strijd tegen de pandemie en alle problemen van de samenleving doeltreffend en rationeel aan te pakken.
In plaats daarvan zijn we getuige van de versnelde verrijking van een handjevol parasieten te midden van de explosieve toename van de werkloosheid, de proliferatie van varianten van het virus in de armste landen, het stijgende sterftecijfer terwijl de vaccinatie achterblijft, de angst en het leed van de jongeren, de ontreddering van de leerkrachten, de uitputting van het ziekenhuispersoneel… Als we zover gekomen zijn, dan is dat niet door het noodlot, maar door het winstbejag van de kapitalisten, de concurrentie die elke samenwerking verhindert, en de politieke keuzes van de leiders die dit onmen-selijke systeem vertegenwoordigen. Dit zijn de keuzes van een sociale klasse, de bourgeoisie, die alle verantwoordelijkheid draagt voor armoede, onder-ontwikkeling en ook voor het gebrek aan sanitaire middelen.
Een politiek om de voor de bevolking noodzakelijke maatregelen ten uitvoer te leggen zou zeer wel mogelijk zijn, maar alleen georganiseerde en gemobiliseerde werkers kunnen dit opleggen. In het licht van deze pandemie zou het, in plaats van concurrentie en winstbejag, noodzakelijk zijn de samenwerking van onderzoek, het delen van ontdekkingen en van productie van vaccins op te leggen, onder dreiging van onteigening van de laboratoria.