“We leven allemaal boven onze stand“, “iedereen moet zich inspannen” heeft Kris Peeters, minister van Werk gezegd om de maatregelen te rechtvaardigen, die gedurende de begrotingscontrole werden getroffen.
Zeker klopt het niet en niet iedereen wordt offers opgelegd.
De lange duur zieken zullen strenger worden gecontroleerd om de gezondheidszorg kosten te verminderen maar de patroons die het personeelsbestand hebben ingekrompen en arbeidsomstandigheden opleggen die ziek maken hoeven zich geen zorgen te maken.
De pensioenen van de ambtenaren – leraren, spoorwegbeambten… – zullen dalen, steeds meer werklozen zullen uitgesloten worden maar de regering ziet 800 miljoenen belasting af die de grote ondernemingen niet hebben betaald, ze laat de rijke ontduikers hun geld van de fiscus verbergen en rekent er zelfs op de belasting op de ondernemingen te verminderen.
Bovenop de besparingen op de rug van de bevolking heeft de regering eenvoudigweg beslist een einde te maken aan de 38-uren week. De bazen zouden de 45-uren werkweek kunnen eisen, of misschien meer. De werknemers hoeven er zich maar aanpassen… en jammer voor de familie, jammer voor de nuttige rust, jammer als sommigen daarvan creperen.
Bedreigd met de werkloosheid worden al veel werknemers aan zo’n flexibiliteit blootgesteld. Maar de rechten van de arbeiders afschaffen, ook al ze maar op papier nog bestaan, is de enkele rechten wegnemen waarop de werknemers nog beroep kunnen maken om zich tegen de uitbuiting, die ze ondergaan, te verdedigen
Hoe deze achteruitgang van meer dan een eeuw geld in de begroting inbrengt wordt door de regering niet eens uitgelegd. En niet zonder reden. Begrotingsevenwicht is maar een voorwendsel om een beleid te voeren dat door de belangen van de kapitalistische minderheid wordt gedicteerd, die in onze maatschappij aan de macht is.
En wat deze kapitalistische klasse betreft, gaat het niet om wat dan ook in evenwicht te brengen maar de rijken toe te laten rijk te blijven, of nog rijker te worden, ondanks de crisis, door de werknemers nog meer uit te buiten! Want het is ons werk, die de bron is van alle rijkdommen die ze zich meester van maken. De rijken nog rijker en de werknemers nog armer daar is het enige resultaat van dit beleid van sociale achteruitgang en bezuiniging van de laatste tientallen jaren dat vaak werd beslist met het voorwendsel van begrotingsevenwicht.
Maar het evenwicht zal nooit worden bereikt. Peeters heeft gewaarschuwd: de besparingen voor de begroting 2017 zullen heel wat pijnlijker zijn. Dit beleid dat rechtstreeks door het patronaat wordt gedicteerd eindigt nooit. Elk offer dat de werknemers worden opgelegd brengt maar andere offers met zich mee. Ze brengen ons met een steeds vlugger tempo naar achteruit, en waartoe? De kapitalistische wereld toont ons in veel arme landen dat het mogelijk is mensen te laten werken voor een loon die hen amper toelaat te overleven.
Het enige dat hen kan tegenhouden is dat de werknemers hun belangen met dezelfde vastberadenheid verdedigen als de patroons en de aandeelhouders hun eigen belangen verdedigen. Daarom moet men die nieuwe aanval tegen onze belangen tegenhouden. Alle kansen moeten gebruikt worden om onze eigen eisen te laten horen tegenover de crisis en de begrotingsonevenwichtigheden waarvoor de kapitalistische klasse verantwoordelijk is.
Het openbaar geld moet in dienst van de behoeften van meerderheid van de bevolking zijn, niet van de minderheid bankiers en aandeelhouders van de grote ondernemingen om hen te subsidiëren.
De rijken moeten hun belastingen betalen. Maar dat zal een vrome wens blijven zolang de belastinginspecteurs en de rechters die de fraude moeten bestrijden zich slechts op de aangiften van de rijken zullen kunnen baseren. Het zaakgeheim moet worden afgeschaft zodat de werknemers de boekhouding van de ondernemingen en de rijken kunnen controleren.
Peeters wil “de arbeidswetgeving aan de werkelijkheid van 21ste eeuw aanpassen“? Ze voor het patronaat aanpassen? Ook al de werknemers er al niet veel vinden nog te verdedigen! Het echte probleem is de werkloosheid te bestrijden, de ergste van de plagen van deze kapitalistische maatschappij. Er is een wet nodig die de ontslagen verbiedt! De werktijd moet niet verhoogd worden maar verminderd om het werk onder iedereen te verdelen, zonder loonverlies. De kapitalisten moeten er hun winst voor gebruiken!