Als het ontwerp van interprofessioneel akkoord een reclame was, zou het verboden zijn wegens valse beloften! “150 euro verhoging van het minimumloon! 20% toename! “Je kunt de vakbondsleiders horen zeggen. Voor één keer, moeten we naar onze tegenstanders luisteren om de waarheid te horen! In werkelijkheid betreft deze zeer geleidelijke verhoging, die pas in 2026 zal worden bereikt, alleen het minimumloon voor werkers onder de 20 jaar…” Deze verhoging blijft onder de minimumlonen in alle sectoren”, verzekert het VBO de bazen. “En we kunnen verdere verlagingen van de socialezekerheidsbijdragen verwachten ter compensatie”, voegt de patronale organisatie eraan toe.
De bedrijven betalen inderdaad bijna niets. 60% van de kosten van het interprofessioneel akkoord zal worden gefinancierd door de overheid, d.w.z. de belastingen van de werkers, en door nieuwe besparingen ten laste van de socialezekerheidsfondsen.
Het vergt veel lef van vakbondsleiders en PS-ministers om dit als een overwinning voor te stellen. Telkens wanneer de patronale bijdragen werden verlaagd, leidde dit ook tot aanvallen op de werklozen, zoals bij de hervorming van de werkloosheidsverzekering door de regering-Di Rupo. Of tegen de zieken, zoals bij het reïntegratieprogramma voor langdurig zieken van Maggie De Block, dat voor de overgrote meerderheid van de betrokken werkers slechts tot ontslag zonder opzegtermijn heeft geleid.
De vakbondsleiders zijn opgelucht. Zij vrezen vooral dat de bazen niet meer met hen zullen overleggen… en het uiteindelijk zonder hun diensten zullen stellen… om de arbeiders de stappen achteruit voor te stellen als stappen vooruit!
De overheid geeft de bedrijven een overvloed aan miljarden in de vorm van herstelplannen. En de bazen hebben verkregen geen loonopslag te geven aan 98% van de arbeiders, die de komende twee jaar slechts een verhoging van maximaal 0,4% zullen krijgen… als de arbeiders zich laten doen!
En om de bedrijven te helpen om niet aan te werven, wordt in het interprofessioneel akkooord het quotum van 120 overuren, dat tijdens de Coronacrisis is ingevoerd, met twee jaar verlengd. Samen met de overurenquota die de vorige regeringen aan de bazen hebben toegekend, maakt dit een totaal van 280 uren, waarvan 120 zonder récup of extra loon, die de bedrijven aan hun werkers zullen mogen opleggen. Dit is de 44-urige werkweek die de bazen willen.
Wie zal betalen voor het 10 miljard stimuleringspakket? De werkers uit de privé en uit de openbare diensten… als we ze hun gang laten gaan! Luister maar naar het stakende ziekenhuispersoneel. Geen loonopslag maar pinda-premie, geen voldoende aanwerving om de inkrimping van het personeelsbestand te compenseren, geen verbetering van de arbeidsomstandigheden. Zelfs in tijden van pandemie is er geen sprake van dat regeringen een pauze nemen in hun bezuinigingspolitiek. Leerkrachten, brandweerlieden, spoorwegpersoneel en ambtenaren zijn gewaarschuwd. Evenals al diegenen uit de privé sector wier uitbuiting zal worden verergerd.
Sommigen spreken van herstelplannen om de opwarming van de aarde tegen te gaan en een duurzame economie op te bouwen, zoals de regeringen en de Europese Commissie beweren. Maar het kapitalisme ontwikkelt alleen economische oorlog, de plundering van de planeet en de uitbuiting van de arbeiders. En tussen twee missen over het klimaat, mobiliseert President Biden zijn NATO bondgenoten tegen Rusland en China…
De leiders van de vakbonden en de PS capituleren voor de bazen, terwijl het kapitalisme de maatschappij meesleept naar nieuwe rampen en nieuwe oorlogen, nog ergere dan de vorige.
Maar de arbeiders kunnen het zich niet veroorloven te capituleren. Zij moeten strijden voor een waardig bestaan, tegen werkloosheid en onzekerheid, door werk onder allen te verdelen en een algemene verhoging van lonen en pensioenen af te dwingen. Voor een dergelijke strijd is veel meer nodig dan beperkte demonstraties of stakingen. Het zijn strijden die niet stoppen bij de grenzen en die arbeiders ertoe brengen zich te verenigen, die het machtsevenwicht veranderen. En het is door deze strijd dat de arbeiders de vakbondsorganisaties en de revolutionaire communistische partijen zullen opbouwen die zij nodig hebben om het kapitalisme omver te werpen.