Vorige week heeft een deel van de werkneemsters en werknemers van de multinational Ryanair in Engeland en Portugal gestaakt. In Ierland is Ryanair bij de rechter gestapt om hen te stoppen en in Spanje zal de beweging in september doorgaan. In al deze gevallen strijden de werkers voor hun lonen, hun pensioen en hun arbeidsomstandigheden: hun belangen zijn inderdaad dezelfde in alle landen!
In Engeland gaan de eisen van de stakers over loon, pensioen en zwangerschapsverlof. In Portugal strijden ze om Ryanair overeenkomsten te doen naleven rond verlofdagen en vakantiepremies. In Ierland gaat het ook over lonen. In Spanje verdedigen de stakers hun banen door te strijden tegen de sluiting van een paar Ryanair basissen in hun land.
In Engeland en Ierland is Ryanair bij justitie opgestapt om de stakingen te stoppen. Uiteindelijk zijn ze alleen in Ierland verboden.
Boven de aanvallen op nationaal vlak organiseren de bazen en de CEO’s de concurrentie tussen de werkers uit de verschillende landen. Ze voeren de klassenstrijd op internationaal niveau. Het bedreigen met delokalisatie, de nationalistische ideeën of de aanval tegen de migranten dienen allemaal hetzelfde doel: de arbeidersklasse verdelen om ze te verzwakken en te proberen tegen te houden dat ze zich verenigen om hun belangen te beschermen. Deze keer was het opnieuw het geval: de leiders van Ryanair hebben de Belgische werkers opgeroepen om Portugese stakers te vervangen en zo de beweging te stoppen. Als antwoord hierop heeft de Franstalige christelijke vakbond beloofd al diegenen die “deze staking niet willen breken” te dekken.
Overal tracht de burgerij ons te verdelen: stakers en niet-stakers, Belgen en migranten, Vlamingen en Walen, laten we tonen wat de solidariteit van de arbeidersklasse kan doen! We moeten onze collega’s, onze vrienden en onze gezinnen eraan herinneren dat alle werkneemsters en werknemers gemeenschappelijke belangen delen en dat ze die allemaal samen moeten verdedigen. We hebben allemaal een loon nodig om te leven en de kinderen op te voeden, we worden allemaal bedreigd met de werkloosheid en te lage pensioenen, we ondergaan allemaal de aanval van de bazen en andere aandeelhouders voor wie alleen winst telt.
Deze staking bij Ryanair toont dat een echt internationalisme nodig is. De productie wordt internationaal georganiseerd en overal vallen de bazen de werkers aan. Daarom is het nodig dat lokale strijden samenkomen in een internationale strijd. Hun succes hangt van onze capaciteit om ons te organiseren, op lokaal en internationaal niveau. Er is geen gemeenschappelijk belang tussen kapitalisten en werkers, noch op lokaal noch op wereldniveau. Nationalisme is een illusie die de burgerij gebruikt om ons tegen te houden zich door de grenzen te verenigen om ons te verdedigen!
In België wordt deze nationalistische illusie verspreid door al diegenen die beweren andere verantwoordelijken dan de kapitalisten te vinden voor de moeilijkheden van de werkers en de ellende die groeit. Tegen al diegenen die Europa, Walen, Vlamingen of migranten beschuldigen, antwoorden wij: “Neen, de echte verantwoordelijken zijn de kapitalisten! ». Tegen al diegenen die roepen met “Belgen eerst! “, antwoorden wij “Werkers eerst! »”.
De kapitalistische organisatie van de productie is nu overal op de planeet te vinden. Dit betekent dat er op elk continent, in elk land, in elke regio en stad werkers zijn die hangen van hun loon af en het hoofd bieden aan bazen die hen uitbuiten. Hier en op wereldniveau vormt de arbeidersklasse een grote meerderheid. Zij doet alles draaien, produceert alle rijkdom, bedenkt de producten en brengt alle kennis over. De kapitalisten van hun kant produceren niets. Ze doen niets anders dan de uitbuiting van de werkende klasse in hun voordeel te organiseren. Hiervoor zijn ze tot alles bereid, ook naar de oorlog te gaan. Tegenover de aanval van het patronaat op de arbeidsomstandigheden, op de lonen en werkloosheidsuitkeringen, tegenover de ontslagen en pensioenverminderingen, is het verzet broodnodig voor de arbeidersklasse. Om er te komen moeten de hoofd- en handwerkers, uit de privé en uit de openbare diensten zich in de strijd verenigen. Het enige middel om er te komen is de heropbouw van een communistische arbeiderspartij, om mee te helpen deze strijd te organiseren en te leiden.