Na de Waalse regering is de Vlaamse regering net gevormd. In de grote lijnen is die het logisch vervolg van de vorige regering van Jan Jambon (met de N-VA, Open VLD en CD&V).
Terwijl de crisis verdiept – ontslagen bij Van Hool, Ontex, Volvo, Audi, kondigt de nieuwe regering nog ergere sancties, uitsluitingen en verplichtingen aan tegen de werklozen, de langdurig zieken, de allochtonen. Zij worden als verantwoordelijk getoond van de slechte economische situatie.
Maximaal druk oefenen op de werklozen en langdurig zieken om hen om het even welke baan met om het even welk loon te doen aanvaarden, stelt de Voka tevreden, omdat dat maakt mogelijk om een neerwaartse druk te oefenen op de lonen. Sancties en “activerings”-beleid worden overal harder tegen de werklozen. Zij zullen voortaan “gemeenschapswerk” moeten verrichten dat tussen 1,3€ en 4,5€ per uur zal betaald worden, op straffe van hun werkloosheidsuitkeringen te verliezen.
De regering beweert de tekorten aan sociale woningen te bestrijden door voorrang te geven aan de werkers die een baan hebben. En de werklozen zullen hun huur zien stijgen als de administratie vindt dat ze werk niet actief genoeg zoeken. Daarbovenop zouden de sociale huurders hun sociale woning kunnen verliezen als ze onvoldoende Nederlands spreken!
Hetzelfde geldt voor de tekorten aan plaatsen in de crèches. “Voorrang voor diegenen die een baan hebben”. Nochtans maakt het ontbreken aan plaatsen in kinderopvang het nog moeilijker voor jonge ouders om een baan te zoeken! Ook daar denkt de regering eraan om voorrang te geven aan diegenen die Nederlands spreken.
Dat vuil liedje tegen diegenen die geen Nederlands kunnen treft ook de school: de ouders die Nederlands niet actief genoeg zouden leren (in de ogen van de administratie) zouden hun “schoolbonus” kwijt zijn.
Het beleid van de Vlaamse regering is niet nieuw: besparen en privatiseren. Door de bevolking constant te verdelen, door naar de werklozen en allochtone werkers te wijzen, verzwakt ze alle werkers. De bedoeling is de ene groep na de andere aan te vallen. Het bewustzijn van onze collectieve belangen van werkers is onze enige kracht.