De staking op de luchthaven van Charleroi heeft aangetoond dat het mogelijk is de directie terug te dringen! De 400 werkers van de onderaannemer Security Master gingen daarvoor drie dagen achtereen in staking: de luchthaven kon niet meer functioneren. Onder druk kon de luchthavendirectie niet anders dan haar plan opgeven om de concurrentie tussen onderaannemers uit de veiligheidsdienst te vergroten.
Deze stakers wijzen de weg. De kapitalistische maatschappij stevent af op een ramp en steeds meer arbeiders zien in dat collectieve strijd de enige manier is om zich te verdedigen. Op de werkvloer horen we soms “als we nu niets doen, wanneer dan wel?” En het geeft moed om strijd te zien slagen!
Tegenwoordig is iedereen bang voor de prijzen die alleen maar stijgen. De energierekeningen komen eraan. Veel mensen vrezen de winter. Degenen die nog steeds vaste contracten voor elektriciteit (of gas) hebben, zijn slechts in geleende tijd.
Naast de rekeningen zijn er zorgen over de intensivering van de uitbuiting. In veel sectoren is er onvoldoende aanwerving en moet men het werk van drie of vier mensen doen. In veel bedrijven zijn er steeds meer dagen van werkloosheid, onder het voorwendsel van gebrek aan onderdelen of stijgende energieprijzen. Maar op de andere dagen legt de directie op om de productie in te halen!
Dit zijn manieren voor de bazen om minder te betalen en winst te maken door de werkers te laten opdraaien voor de crisis!
Maar het zal uiteindelijk uitbarsten. En het hele systeem zal veranderd moeten worden. De komende strijd zal moeilijk zijn, maar voor de arbeiders, die weigeren in ellende te vervallen, is er geen ander realistisch perspectief.
In Frankrijk hebben de werkers van de raffinaderijen van de multinationals Total en Exxon enkele weken moeten staken. Er waren 23 dagen van staking nodig voordat de directie van Total toegaf te overleggen! Alle Franse bazen stonden erachter om niet toe te geven aan de eisen van de stakers. De media probeerden de automobilisten tegen de stakers op te zetten. De regering stuurde de politie om arbeiders te vorderen om de leveringen te hervatten. Na weken van strijd heeft Total een loonsverhoging van 5% toegekend voor 2023. Dit is waarschijnlijk niet eens de helft van wat de stakers eisten, maar het is een overwinning!
De staking heeft zich deze keer niet verspreid, maar het heeft wel gaten geopend!
De lonen stonden centraal in het debat. Het ging niet langer om premies, overheidssubsidies of prijsbeperkingen die op lange termijn niets oplossen. Wat op de agenda stond was om rechtstreeks van de miljarden van een multinational te nemen om de lonen te verhogen!
De staking heeft aangetoond dat het mogelijk is terug te vechten tegen de multinationals en de grote groepen die de wereld domineren, ook al is dat moeilijk. Het zijn de arbeiders die alles laten werken in deze maatschappij! De stakers in de raffinaderijen waren zich hiervan bewust: zonder hun werk zou er geen brandstof zijn en zou de economie instorten! En omdat ze vastberaden genoeg waren, konden ze een machtsverhouding opbouwen met een van de grootste bedrijven ter wereld!
De meerderheid van de bevolking steunde de staking. In een lange file op een Franse snelweg na een uur aan het wachten om benzine te kopen, kon men nog horen: “Total, wat een groep bandieten! Ze vullen hun zakken met prijsverhogingen”.
Deze steun komt voort uit het feit dat de kapitalisten iedereen tegelijk aanvallen. Hierdoor ontstaat een situatie waarin een beweging van de hele arbeidswereld mogelijk is. Met een dergelijke beweging wordt het mogelijk zich tegen prijsstijgingen te beschermen door een reële indexering van lonen en pensioenen op te leggen, onder controle van de werkers. Net zoals het mogelijk wordt de werkloosheid uit te bannen door te eisen dat het werk onder iedereen wordt verdeeld!
Maar terugvechten tegen de economische crisis kan slechts het begin zijn. Er staan de arbeiders nog meer strijd te wachten. De militaire escalatie gaat door. Wapenbudgetten stijgen overal. De crisis van het kapitalistische systeem duwt de mensheid in de algemene oorlog die de kapitalisten met onze levens willen voeren.
Onder deze omstandigheden kunnen bewuste arbeiders slechts één perspectief voor hun strijd hebben: de omverwerping van het kapitalisme, de onteigening van de grote bedrijven en de machtsovername door de arbeidersklasse.