Op de Hongaarse grens worden de vluchtelingen voortaan door prikkeldraad geblokkeerd en met traangas en slagen ontvangen. De illusie van een wat menselijkere onthaal door de Duitse regering heeft maar een paar dagen geduurd en Duitsland heeft opnieuw zijn grenzen gesloten. Deze regeringen zien handelen is walgelijk: ze sturen de vluchtelingen van de ene naar de andere grens, alsof zij pestlijders wa-ren.
Van extreemrechts naar zogezegd links spelen de demagogen met de angst: de vluchtelingen zouden ons levensstandaard bedreigen, de sociale zekerheid zou niet het hoofd kunnen bieden aan deze “last”, het Christelijke Europa zou door moslims overstroomd worden… Plotseling doen ze allemaal alsof ze be-zorgd zouden zijn over het lot van de armen van hier die niet van zo’n grote solidariteitsgolf hebben geno-ten, en ze vergeten opzettelijk de duizenden vrijwil-ligers van de hulporganisaties, de Resto du Coeur, enz. En ze vermijden ook opzettelijk over de budget-beperkingen te spreken die de regering aan deze organisaties heeft opgelegd, terwijl de ontslagen, de jacht op werklozen, de besparingen op de sociale woningen, het aantal onbemiddelde mensen steeds verhogen!
Maar wie heeft de kassen van de sociale zeker-heid leeggemaakt? Al de opeenvolgende regeringen sinds de jaren 1980 hebben de patronale bijdragen verlaagd, wat een verlies van 11,5 miljard euro per jaar betekent! En om deze besparingen op de sociale zekerheid te rechtvaardigen, die nodig zijn wegens alle cadeaus aan de aandeelhouders van de grote bedrijven en banken, beschuldigen de demagogen de profiteurs van deze politiek nooit, maar altijd de slachtoffers:
Om de werkloosheidsuitkeringen te verlagen wor-den de werklozen er steeds van beschuldigd te frau-deren, lui te zijn en van hun toestand te profiteren. Terwijl de echte “last” de aandeelhouders zijn van de grote bedrijven die banen hebben geschrapt, ondanks alle gekregen cadeaus, ook al ze winstgevend zijn;
Om de pensioenen te verkleinen worden de ge-pensioneerden afgeschilderd als profiteurs van een systeem dat op de jongere generaties werkers weegt. Het zijn de gepensioneerden van wie een kwart on-der de armoedegrens leven die als een “last” worden voorgesteld. Neen, de “last”, dat zijn de rijken en de bankiers die de pensioenen op de Beurs hebben ge-zet!
Om op de uitgaven voor de ziektekosten te bespa-ren worden de zieken beschuldigd te veel genees-middelen te gebruiken, te gemakkelijk ziek te wor-den. De “last”, dat zijn de bedrijven uit de farmasec-tor die verhoogde prijzen opleggen aan de kassen van de sociale zekerheid om sappige winsten op te stapelen.
Nu is het een andere gedeelte van de werkende klasse dat aan het schandpaal wordt genagelt.
De werkelijkheid van deze maatschappij is dat de werkers alle rijkdom creëren. De last die steeds zwaarder weegt is de kapitalistische klasse!
Het is de winstzucht die miljoenen werkers in Eu-ropa tot de werkloosheid veroordeelt en die een dramatische beperking van het levensstandaard in de rijke landen veroorzaakt. Het is de winstjacht en de concurrentie die achter de ellende en de oorlogen in de rest van de wereld zitten, en die miljoenen men-sen verplichten om de weg op te gaan. En in het al-gemeen is het omdat een minderheid de rijkdom die door het werk van miljarden werkers in de wereld gemaakt is, in beslag neemt dat deze maatschappij naar chaos gaat.
Ons levensstandaard is al veel verslechterd, maar met de crisis die steeds verergert en die nu ook Chi-na meesleept, zal de kapitalistische klasse steeds meer eisen om haar winsten te behouden. De beel-den van de schipbreukelingen voor de middellandse kusten, en de onmenselijke behandeling van de rege-ringen, tonen ons dat de menselijke beschouwingen de kapitalisten en hun dienaars en de regeringen niet zullen stoppen om de werkers nog harder uit te bui-ten.
De vluchtelingen zijn onze toekomstige bondgeno-ten. Zowel zij als wij moeten ons verdedigen tegen onze gemeenschappelijke uitbuiters. Samen zullen we in staat zijn hen te stoppen!