Het referendum dat in Groot-Brittannië is georganiseerd heeft als uitslag een meerderheid gegeven om de Europese Unie te verlaten. Dit is een overwinning voor alle reactionaire, anti-migranten, nationalisten en voorstanders van de soevereiniteit uit Groot-Brittannië en Europa.
In dit referendum zijn de belangen van de werkers niet vertegenwoordigd noch door een kamp, noch door een andere. Het remain-kamp verdedigde de lidmaatschap tot een Europa dat voor de kapitalisten en de bankiers is gemaakt. De werkers die bewust zijn te moeten omgaan met een politieke kaste en met instellingen die nooit aan hun kant hebben gestaan, konden dat niet goedkeuren.
Maar aan het leave-kamp komen staan was een manier van een anti-immigratie en racistische stemming goed te keuren en de lastertaal te steunen die wordt gesproken over de migranten die beschuldigd worden van de sociale hulp te profiteren en de banen van de Britten te pakken. In de twee gevallen was dit een verkeerde keuze.
De arbeiders hebben al veel verloren want de campagne voor de Brexit heeft de verdelingen verergerd die de Britse werkers tegen de Europese werkers stellen; de migranten die vroeger aangekomen zijn tegen de nieuwkomers. Deze reactionaire evolutie vormt een gevaar voor alle werkers in Europa.
Wat kan zo’n nationale soevereiniteit betekenen voor de uitgebuitenen wanneer hun banen, lonen, pensioenen afhankelijk zijn van de welwillendheid van het patronaat!
Of het nu op Europees niveau is, op het niveau van een groot land, of van een kleine regio, een bankier blijft een bankier, een baas blijft een baas. Aan de werkers doen geloven dat ze aan de uitbuiting kunnen ontsnappen of wat bescherming kunnen vinden bij hun nationale Staat is een bedrog.
Men moet maar naar de N-VA kijken die de Vlaamse werkers prachtige beloftes heeft gedaan als Vlaanderen voor zichzelf kon beslissen. De nationalisten die in de Vlaamse regering zitten en die in de federale regering zijn aangekomen, leiden een even gewelddadig anti-arbeiders bezuinigingspolitiek als de andere partijen. Alle beloftes zijn vergeten, de werkers moeten opdraaien voor de kapitalisten!
Op economisch niveau zal de “scheiding” van de Brexit alleen formeel zijn. De Britse en Europese kapitalisten hebben er belang in hun economische relaties te behouden. Hun politieke vertegenwoordigers zullen gewoon andere verdragen schrijven en andere akkoorden tekenen. Maar voor de uitgebuitenen zal het steeds dezelfde chantage zijn met de competitiviteit.
Als de werkers zich laten afleiden van hun klassenbelangen met valse debatten, zullen ze steeds verliezen. En ze lopen opnieuw zo’n risico met de nieuwe speculatiegolf die de Brexit heeft doen ontstaan. Want we hebben gezien hoe de beursstorm van 2008 in een economische crisis op wereldniveau heeft uitgemond, die dan door de werkers is betaald via ontslagen en sluiting van fabrieken.
De Britse politici zijn even goede leugenaars en demagogen als die van hier. Boris Johnson, de oude burgemeester van Londen, die een paar jaar geleden voorstander was van de EU, is nu voor de campagne in één van zijn felste tegenstanders veranderd. Nu de Brexit goedgekeurd is, is hij veel minder gehaast om de EU te verlaten!
Men moet deze demagogen als de pest wantrouwen want ze leiden de sociale woede af van de echte verantwoordelijken en ze zaaien de gif van de verdeling in de arbeidersklasse.
De enige manier om vooruit te gaan is de werkers voor te bereiden om hun binnenlandse vijanden te bestrijden: de bazen, de regeringen en hun systeem. Door allemaal samen te gaan, hoe dan ook hun nationaliteit, vertegenwoordigen de werkers een kracht die in staat is zichzelf te verdedigen. De belangen van de uitgebuitenen kunnen alleen in het kader van de klassenstrijd verdedigd worden. Op dat terrein moeten ze vechten.