De onderhandelingen over de voorwaarden voor het collectief ontslag van de werkers van de vijf toeleveringsbedrijven van de Audi-vestiging in Brussel lopen ten einde. Van de kant van de verschillende managementteams, die hun inspanningen duidelijk hebben gecoördineerd, is er niets dan peanuts en minachting. 475 per jaar anciënniteit bij DP World, waar de ontslagbrieven al verstuurd zijn, en tussen de €1.100 en €1.600 bruto bij Rhenus.
Samen met enkele afgevaardigden blijven een honderdtal arbeiders, waarvan sommigen al bijna zes maanden buiten de fabriek kamperen, actie voeren. Ze gingen twee keer naar Rhenus in Genk en verzamelden zich voor de ambassade van de Arabische Emiraten (die eigenaar is van DP World). Ze hebben zich aan de poorten van het Audi-terrein opgesteld.
Audi gaf er de voorkeur aan om de productie enkele dagen stil te leggen en verkreeg een verbod op demonstraties in de buurt van de fabriek… door te verwijzen naar de veiligheid van de honderden werkers die momenteel de productie afronden. Wat een grap! Dezelfde directie zal deze arbeiders over enkele weken werkloos maken!
Maar de arbeiders en hun militante afgevaardigden nemen het ook op tegen de syndicale leidingen. Vanaf het begin hebben ze niets gedaan om de werkers van Audi en haar onderaannemers te verenigen in een gezamenlijke strijd tegen het miljardenbedrijf dat duizenden werkers op straat zet om meer winst te maken. Integendeel, ze hebben opgeroepen tot “vertrouwen in de afgevaardigden” en onderhandelingen.
Bijgevolg wachtten de toeleveringsbedrijven met het inleiden van de procedure bij Renault totdat bij Audi een besluit over het “sociaal” plan was genomen en elke mogelijkheid van een bredere strijd was uitgesloten. De werkers van de toeleveringsbedrijven kwamen in een isolement terecht. Diezelfde permanenten beweren nu de werkers van de toeleveringsbedrijven te vertegenwoordigen tegenover hun directie! Op vrijdag maakten ze zich op om de belachelijke voorstellen van de directie te accepteren, zonder zelfs maar de werkers te raadplegen!
De woede en afkeer van de arbeiders tegen de syndicale leiding is meer dan verdiend. Maar deze ervaring moet goed gebruikt worden. Overal regent het aanvallen en de woede begint te groeien. Maar de spoorwegarbeiders, postbodes en leraren worden al geconfronteerd met hetzelfde beleid van de syndicale leidingen die, in plaats van de strijd te verbreden en te verenigen, de strijd in hokjes verdelen en verdelen.
Ja, werkers kunnen alleen op zichzelf rekenen. Veel werkers zijn zich bewust van de noodzaak om samen te strijden, maar dit zal niet van de syndicale leidingen komen. Dus degenen die zich hiervan bewust zijn, moeten vandaag beginnen met erover te praten en de banden te smeden die werkers in staat zullen stellen zichzelf te organiseren en over hun eigen strijd te beslissen.