Na zeven maanden onderhandelingen is de regering “Arizona”, samengesteld uit de N-VA, MR, Engagés, Vooruit en CD&V, zopas geïnstalleerd. Minister-president Bart De Wever heeft de toon gezet: “De tocht die voor ons ligt, wordt geen wandeling door het park, maar een col buiten categorie”. Ja, de Arizona-regering voert een sociale oorlog tegen alle werkers. De bewering dat ze opkomt voor “degenen die werken” is een leugen en dient alleen maar om aanvallen te rechtvaardigen op pensioenen, zieken, werklozen, immigranten en bijstandontvangers en dus, door de concurrentie te vergroten, op werkers met een baan!
Om de winsten van de kapitalisten ondanks de crisis te behouden, wil de regering bijna alle banen flexibeler en onzekerder maken.
Zieken, gepensioneerden, werklozen en immigranten krijgen de schuld van de “dramatische begrotingssituatie”. In werkelijkheid is dit een voorwendsel om jaarlijks tientallen miljarden euro’s te bezuinigen op hun kap.
De regering bereidt ook bezuinigingen voor op diensten die nuttig zijn voor de bevolking, zoals de NMBS (minstens 675 miljoen euro aan besparingen), onderwijs en gezondheidszorg.
Deze bedragen zullen worden gebruikt om royale extra cadeaus aan het patronaat te betalen, het leger te financieren en de schuld aan de banken terug te betalen.
De uitvoering van dit programma door de regering is niet onvermijdelijk. De arbeidswereld kan nog steeds op grote schaal mobiliseren en de strijd aangaan om de regering en het patronaat te dwingen het op te geven!
Werkomstandigheden : achteruit naar 19de eeuw
Sinds de verkiezingscampagne beweren de Arizona-partijen dat ze opkomen voor degenen die een baan hebben. In werkelijkheid maakt de regering zich op om de rechten van werkers terug te draaien en ons tientallen jaren terug te zetten.
De regering wil bijvoorbeeld alle obstakels voor nacht- en weekendwerk uit de weg ruimen en de premies en extra lonen afschaffen, te beginnen bij de distributiesector, waar werkers vandaag de dag recht op hebben!
De notie van werktijden zelf zou verdwijnen. Werkers zouden “flexibel” oproepbaar moeten zijn door de baas, naar zijn of haar grillen. De ene dag om 6 uur ’s ochtends, de volgende om 10 uur ’s ochtends, zonder echte voorspelbaarheid. Zelfs het aantal werkuren per week zou kunnen veranderen door de “annualisering van de arbeidstijd”. Met andere woorden, de werktijd zou berekend worden per jaar in plaats van per week. Als het aan de bazen ligt, kunnen 50-urige werkweken gemeengoed worden.
Hoe kun je je leven organiseren, voor je kinderen zorgen en rusten als je bent overgeleverd aan de genade van de bazen?
De regering maakt gebruik van de lage lonen om te proberen onzekere contracten meer algemeen te maken. Flexijobs, de karige contracten die sommige werkers of gepensioneerden moeten afsluiten om hun inkomen aan te vullen, worden uitgebreid naar alle sectoren.
Zelfs kinderen ontkomen niet aan deze trend! De regering wil studenten toestaan om vanaf hun vijftiende 650 uur per jaar te werken.
Voor degenen die na jaren van tijdelijk werk eindelijk een contract krijgen, zou dit de terugkeer van de “proefperiode” betekenen. Met andere woorden, tijdens de eerste zes maanden van een contract zou de baas kunnen ontslaan, met slechts één week opzegtermijn.
En om ontslagen te vergemakkelijken is de regering van plan om de opzegtermijnen voor nieuwe contracten te beperken tot 52 weken.
En dat is nog niet alles. Hoewel de indexering voorlopig nog niet is afgeschaft, is de regering dat wel van plan en vraagt ze de syndicale leidingen en het patronaat om een voorstel voor hen uit te werken!
Werkloosheid en OCMW : de zondebokken van de crisis
Nu de plannen voor ontslagen en herstructureringen zich opstapelen, is de regering van plan om de maatregelen tegen degenen die hun baan zijn kwijtgeraakt op te voeren. De regeringspartijen kondigden aan dat ze “een verschil van €500 zouden creëren tussen degenen die een baan hebben en degenen die dat niet hebben”? Dat is €500 minder, en slechter, voor werklozen en mensen met een uitkering! Het doel van de regering is om van hun leven een nachtmerrie te maken, hen te dwingen om elke laagbetaalde baan te accepteren en vervolgens, door concurrentie tussen werkers, een neerwaartse druk uit te oefenen op de lonen van iedereen.
De regering is van plan om de werkloosheidsuitkering te beperken tot één jaar, en maximaal twee jaar, maar pas na vijf jaar werken! Dit zal gepaard gaan met een versnelde degressie van de werkloosheidsuitkeringen.
Hierdoor zouden minstens 90.000 werklozen zonder uitkering kunnen komen te zitten. Sommigen van hen zullen een uitkering van het OCMW kunnen krijgen, maar zij die “samenwonen” zullen helemaal geen uitkering meer krijgen!
Maar de OCMW’s in arme gemeenten zijn al overstelpt! Een sociaal werker in een arme gemeente moet vaak 200 dossiers behandelen – wat al onmogelijk is! De regering wil het gebrek aan middelen nog erger maken door de OCMW’s “financieel verantwoordelijk te maken” voor het feit dat ze niet genoeg mensen terug aan het werk krijgen. De OCMW’s in arme gemeenten waar de werkloosheid hoog is, zouden nog meer subsidies verliezen en zouden dan met hun hoofd onder water komen te staan.
Wat de OCMW-ontvangers betreft, voert de regering een uitgebreidere controle in. Ten eerste moeten alle ontvangers een “GPMI” (“geïndividualiseerd project voor maatschappelijke integratie”) ondertekenen. Met andere woorden, de uitbetaling van de uitkering zou afhangen van de voorwaarden die de administratie je oplegt en zou kunnen worden stopgezet als je in de ogen van het OCMW niet voldoet aan de PIIS.
En dat is nog niet alles. De overheid wekt voortdurend de verdenking van fraude tegen OCMW-ontvangers. Arizona is bijvoorbeeld van plan om een database op te zetten met alle inkomsten en bezittingen van bijstandsontvangers om het inkomen dat ze ontvangen verder te beperken. Zo’n database zou opgezet moeten worden tegen miljardairsfamilies en multinationals! In tegenstelling tot OCMW-ontvangers buiten zij niet alleen werkers uit, maar ontduiken zij ook de belasting, vaak op frauduleuze wijze, voor tientallen miljarden euro’s.
Deze verlaging van de sociale uitkeringen zou nog worden verergerd door een verlaging van de “welzijnspak”, die de uitkeringen licht verhoogt en momenteel voorkomt dat sommige zieken en werklozen volledig in armoede vervallen.
De controles op mensen met een werkloosheidsuitkering zouden ook worden opgevoerd. In het bijzonder werkers uit “knelpuntsectoren”: bouw, horeca, schoonmaak, elektriciteit, goederentransport, agrovoeding, enz. om hen weer aan het werk te krijgen, onder het mom van de strijd tegen zwartwerk.
Langdurig zieken : verplicht naar het werk of uitgesloten worden
In België zijn meer dan 500.000 werkers langdurig ziek. Velen zijn gebroken door het werk en lijden aan spier- en skeletaandoeningen, depressie en burn-out. En plannen om het werk flexibeler te maken zouden de situatie verergeren door het werk nog gevaarlijker te maken.
Bovenal wil de regering duizenden langdurig zieke mensen weer aan het werk dwingen, anders lopen ze het risico dat ze worden uitgesloten van alle sociale bijstand.
Dit begint met het bezoek aan de dokter. De arts zou niet langer een “bewijs van arbeidsongeschiktheid” afgeven, maar een “bewijs van bekwaamheid”, dat de baas zou gebruiken om te bepalen in welke functies je nog zou kunnen werken.
Tijdens een periode van arbeidsongeschiktheid worden voortdurend sancties toegepast. Een formulier vergeten in te vullen? Dan wordt 10% van je uitkering gekort. Niet komen opdagen voor een afspraak? Dan wordt je uitkering opgeschort. En je baas zou je kunnen ontslaan na zes maanden ziekte, in plaats van negen nu.
Zelfs artsen worden verdacht van fraude. De regering is van plan om het aantal attesten dat artsen in elke regio afgeven te vergelijken, om diegenen te straffen die er “te veel afgeven”. Natuurlijk worden werkgevers uitgenodigd om “verdachte” artsen aan te geven…
Pensioenen : langer werken om minder te verdienen
Vorige regeringen hebben achtereenvolgens de pensioenleeftijd verhoogd. De Arizona-regering is van plan om vooral de pensioenen van vrouwen en ambtenaren aan te pakken. Maar meer in het algemeen zullen alle pensioenen worden verlaagd.
Ten eerste zou de toegang tot het minimumpensioen en het vervroegd pensioen veel moeilijker worden, omdat er nu 156 dagen per jaar gewerkt moet worden om hiervoor in aanmerking te komen. Dit betekent dat veel werkers, maar vooral werksters die deeltijds werken, grotendeels uitgesloten zouden worden, omdat ze het vereiste minimumaantal werkdagen niet zouden halen.
Voor diegenen die vervroegd met pensioen gaan, legt de overheid een boete op van 2% per jaar vervroegd pensioen, oplopend tot 4% per jaar in 2030 en 5% in 2040. Volgens deze plannen komt een vervroegd pensioen van vier jaar neer op een inkomensverlies van 20%!
De regering valt ook weduwen aan. Hun overlevingspensioen – waardoor weduwen en weduwnaars een overlevingsuitkering ontvangen na het verlies van hun echtgenoot – zou twee jaar na het overlijden van hun echtgenoot worden afgeschaft! Dus de vele vrouwen die hun hele leven voor hun gezin zorgen, zouden in armoede worden gestort als hun echtgenoot overlijdt.
De pensioenen voor ambtenaren worden ook aanzienlijk verlaagd. Aan de ene kant wordt de pensionering uitgesteld, maar de pensioenen worden ook lager omdat ze nu berekend worden op basis van de hele loopbaan in plaats van de laatste tien jaar, waar de lonen hoger zijn.
Voor militairen, treinbestuurders en -begeleiders wordt de pensioenregeling die hen in staat stelde om vroeger met pensioen te gaan, ook afgeschaft. Voor het rijdend personeel van de NMBS zal de pensioenleeftijd elk jaar met één jaar stijgen… tot de leeftijd van 67 jaar.
Migranten : meer opgejaagd om meer uitgebuit te worden
De regering sluit zich aan bij de anti-migrantenretoriek van extreemrechts en pocht dat ze “het strengste asielbeleid volgens de Europese regels” heeft. Het leven van de honderdduizenden buitenlandse werkers, vluchtelingen en mensen zonder papieren in België zou nog moeilijker worden gemaakt.
Migranten zouden gedurende vijf jaar in het land geen toegang meer hebben tot sociale bijstand en het aantal opvangplaatsen zou nog verder worden teruggebracht. Zelfs medische noodhulp voor vluchtelingen zou worden beperkt, alsof ziektes niet kunnen worden overgedragen ongeacht onze papieren! Om dit te bereiken zal de regering druk uitoefenen op artsen en apothekers.
Het uitwijzen van migranten zou nog systematischer worden. De vele migranten die door een ander Europees land zijn gereisd voordat ze in België aankwamen, zouden naar dat land worden teruggestuurd om asiel aan te vragen of om te worden uitgewezen.
Om vluchtelingen uit België uit te zetten, net als alle mensen van wie de asielaanvraag is afgewezen, is de regering van plan centra te openen die gespecialiseerd zijn in het uitzetten van migranten.
Meer in het algemeen zullen asielzoekers op grote schaal worden gecontroleerd. Huisbezoeken zijn opnieuw ingevoerd en hun smartphones en tablets zullen systematisch worden geraadpleegd tijdens hun asielaanvraagprocedure.
De regering neemt ook een voorbeeld aan de meest repressieve regimes in Europa door van plan te zijn om vluchtelingen die in België zijn veroordeeld op te sluiten in landen zoals Kosovo, waar de omstandigheden vaak nog slechter zijn dan in België.
Gezinshereniging – d.w.z. de mogelijkheid om je gezin naar België te laten overkomen – is nog moeilijker geworden.
Maar dit beleid zal niets veranderen aan het aantal vluchtelingen dat in België aankomt. Repressief beleid, muren en prikkeldraad zullen menselijke migratie niet stoppen. Maar vooral omdat bazen arbeidsmigranten nodig hebben. Ze werken in ziekenhuizen, op bouwwerven, in fabrieken, in de schoonmaak en in de landbouw. Samen met andere arbeiders houden ze de hele maatschappij draaiende. Door hun onzekere status worden ze gedwongen te werken voor veel lagere lonen en in veel slechtere omstandigheden, waardoor alle lonen onder druk komen te staan. Dit is het echte doel van de regering en de bazen: werkers verdelen om ze allemaal te verzwakken! Voor werkers zijn arbeidsmigranten broeders in de strijd tegen de kapitalisten.
“Veiligheid”: repressie wordt harder
Niet alleen migranten worden onderdrukt. De regering is van plan om de repressie op te voeren van degenen die al tegen haar plannen zijn. Met name door het “verbod op demonstraties” dat door de vorige regering was voorgesteld en dan ingetrokken, weer in te voeren.
Meer in het algemeen zou het hele strafbeleid worden aangescherpt. Vooral de “onmiddellijke verschijningen” zouden worden opgevoerd. Hierdoor kunnen verdachten snel worden veroordeeld en opgesloten.
De regering is ook van plan om gezichtsherkenning in te voeren in openbare ruimtes. Kortom, de regering laat zich inspireren door de meest autoritaire regimes.
Gezien het aantal veroordelingen dat dit beleid zal opleveren, is de regering van plan om nieuwe gevangenissen te bouwen en zelfs gevangenen naar het buitenland te sturen.
Maar al deze repressieve middelen zullen de problemen van onveiligheid en toenemend geweld niet oplossen. Integendeel, dit repressieve arsenaal zal gebruikt worden om stakingen en opstanden van de arbeidersklasse te onderdrukken wanneer deze haar belangen zal verdedigen.
Leger: militarisering van de hele maatschappij
De Arizona-regering bereidt de militarisering van de hele samenleving voor. Bezuinigingen zullen worden gebruikt om het militaire budget te verhogen, dat tegen 2029 zal stijgen tot 2% van het BBP (minstens 11 miljard euro per jaar) en tegen 2034 tot 2,5% (minstens 13,75 miljard euro per jaar).
Naast het uitgeven van enorme bedragen aan bewapening wil de regering de hele samenleving militariseren. De bevolking wordt aangemoedigd om zich bij het reserveleger aan te sluiten en de regering is van plan om een “vrijwillige militaire dienst” van twaalf maanden voor jongeren in het leven te roepen. De “defensie”-opties op scholen worden versterkt, net als de aanwezigheid van het leger in het sociale leven.
Het leger is natuurlijk ook een melkkoe voor kapitalisten. Enerzijds wil de regering winstgevende overheidsbedrijven of overheidsparticipaties (zoals Belfius, Fortis, bpost, Proximus) verkopen aan kapitalisten om een defensiefonds op te richten. Anderzijds zullen al deze militaire aankopen gebruikt worden om wapenkapitalisten in België en in het buitenland vet te mesten.
De werkers moeten hun belangen zelf verdedigen!
Het regeringsprogramma is een oorlogsverklaring van de bourgeoisie aan alle werkers. Alleen een collectief antwoord van de werkende klasse zal ons in staat stellen ons te verzetten tegen dit anti-arbeidersprogramma en de huidige golf van ontslagen.
De syndicale leidingen stellen geen enkel serieus strijdplan voor tegen deze regering. In het beste geval wordt hun perspectief, net als dat van de linkse partijen, gereduceerd tot een terugkeer naar de stembus. Dit kan er alleen maar toe leiden dat links bezuinigingen zelf oplegt.
Om hun belangen te verdedigen moeten werkers zich organiseren. Om zich te verzetten tegen de plannen van de regering, maar ook om de macht aan te vallen van de miljardairs die de samenleving naar chaos leiden.
