Een coronapremie van maximaal 500 euro, uitbetaald in de vorm van consumptiecheques: dit is de belachelijke aalmoes die de regering toekent bovenop de loonsverhogingen die beperkt blijven tot maximaal 0,4% gedurende twee jaar. En wanneer de regering een “maximum” vaststelt, is dat om de bazen de mogelijkheid te laten “het minimum” of helemaal niets op te leggen!
Na de staking van 29 maart zijn de vakbonden, die zich tot de regering hadden gewend in de hoop hoger te kunnen onderhandelen dan de 0,4% “in de sectoren die goed presteren”, dus afgewezen. Maar daarachter is dat een klap in het gezicht van alle werkers, en het werd afgegeven door de socialistische minister van Werkgelegenheid, Pierre-Yves Dermagne.
De grote bazen kunnen tevreden in hun handen wrijven. Dankzij overheidssubsidies en allerlei steun zijn de dividenden van de aandeelhouders ingeënt en vaak zelfs verhoogd in het midden van de pandemie. En de bazen zelf compenseren zich door zichzelf mooie salarisverhogingen toe te kennen!
Toch stijgen de prijzen van voedsel, brandstof en huur veel meer dan de loonindexering. De bazen verlagen de lonen en verslechteren de arbeidsomstandigheden, zoals die bij FedEx, die werkers ontslaan EN kortere, flexibelere contracten opleggen. En als de ontslagen werkers weer een baan krijgen, is het met nog lagere lonen!
Lonen zijn, net als werkloosheid, de voornaamste problemen van de hele arbeidersklasse.
Maar tegen de eisen van de arbeiders in, houden de bazen en de regering voet bij stuk. Er valt niets te onderhandelen!
De vakbondsleidingen van hun kant verdelen de kracht van de arbeiders in vakken: een beetje voor het minimumloon, een beetje meer voor degenen wier bedrijven goed presteren. In plaats van een verenigde mobilisatie van werkers voor hun gemeenschappelijke belangen.
Waarom moeten werkers in de sectoren die het meest onder de gezondheidscrisis te lijden hebben gehad, armer worden gemaakt? Hoe zijn zij verantwoordelijk voor het rampzalige beheer van de pandemie? Pfizer en Moderna, die op hun patenten zitten, willen niet dat er meer vaccins worden geproduceerd om hun winsten te behouden. Ziekenhuizen zijn overbevolkt omdat ze te weinig personeel en middelen hebben. Moeten de werkers omwille van het kapitalistisch egoïsme aanvaarden dat hun loon wegsmelt? Nee, dat is onaanvaardbaar!
Zonder de werkers werkt gewoon niets. Zij produceren alle rijkdom. Maar hier zijn ze, overgeleverd aan de genade van hun bazen, bedelend om een belachelijke premie.
De waarheid is dat niets kan worden bereikt vanuit een zwakke positie. De kracht van de arbeiders is hun aantal wanneer zij zich mobiliseren.
Wij zullen loonsverhogingen moeten opleggen en personeel moeten aanwerven door het beschikbare werk onder allen te verdelen. De boekhouding van de bazen verdient geen vertrouwen. Alleen wanneer de werkers hun eigen controle op de boekhouding van de bedrijven opleggen, zal het mogelijk zijn de vlucht van het kapitaal naar de belastingparadijzen te ontdekken. Intussen mogen de werkers het lot van hun gezinnen niet laten afhangen van de verklaringen van oplichters.
De bazen, en al degenen die hen op hun wenken bedienen, willen ons doen geloven dat wij concurrerend moeten zijn om de lonen te kunnen verhogen. Dat is niet waar. Concurrentie betekent lonen verpletteren en werkers uitpersen door op onzekerheid te spelen. En wachten tot de situatie zich stabiliseert, in een wereld die wegzinkt in chaos, is onszelf bij voorbaat veroordelen.
Alle categorieën van werkers, zonder uitzondering, hebben het morele recht te strijden voor de verdediging van hun materiële omstandigheden, omdat zij de enige sociale klasse zijn die in staat is de economie op een andere basis te laten functioneren dan de jacht op winst, en haar in dienst te stellen van allen.
Tegenover de kapitalistische klasse hangt de kracht van de werkers af van het bewustzijn die sociale klasse te zijn die onmisbaar is voor de maatschappij en die de bazen, de renteniers en de speculanten in geen geval zijn.